Γιατί στα νησιά και όχι στον Έβρο;
ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗ ΠΑΛΛΗ
Οι καθημερινές εικόνες των δελτίων, με τους πνιγμένους στο Αιγαίο, κινδυνεύουν να γίνουν ρουτίνα. Σύντομα θα το συνηθίσουν οι τηλεθεατές! Αλλά εμείς οι νησιώτες όχι. Γιατί τους ανασύρουμε με τα χέρια μας.
Έχει δίκιο ο πρωθυπουργός όταν δηλώνει ότι η Ευρώπη κινείται με ρυθμούς χελώνας για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης. Αλλά επιπλέον κινείται με βηματισμό κάβουρα. Η Ε.Ε. ξέρει τι δεν θέλει (τους πρόσφυγες και μετανάστες). Δεν ξέρει τι θέλει (πολέμους ή ειρήνη; Άσαντ ή ποιον; Καταυλισμούς σε Τουρκία και Λίβανο και ώς τότε τι; Προσπέλαση προσφύγων μόνο από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου;).
Αν η σημερινή πραγματικότητα δεν ήταν ακραία τραγική, θα ακουγόταν σαν ανόητο αστείο ότι κάποτε, κάποια ελληνική κυβέρνηση, πιθανόν μετά από παραίνεση, για να αντιμετωπίσει μια μικρή προσφυγική ροή, ανήγειρε στον Έβρο φράχτη, τον πρώτο σε ευρωπαϊκό έδαφος. Τι έλπιζαν οι τότε επιτελείς; Πως οι απελπισμένοι που δεν φοβούνταν το ποτάμι θα τρόμαζαν μπροστά στη θάλασσα; Ή ότι οι "αποτροπές" που διέταζαν να εκτελεί η Ακτοφυλακή (με τα γνωστά αποτελέσματα) θα ανέκοπταν το ρεύμα; Οι πρόσφυγες μετά τον φράχτη στράφηκαν με μαθηματική προβλεψιμότητα προς τα νησιά. Κατά τις "αποτροπές" βούλιαζαν μόνοι τους τις βάρκες και τις μετέτρεπαν σε "διασώσεις", καταβάλλοντας τον αναγκαίο φόρο θανάτου.
Τώρα η Ε.Ε. -της επίσημης Ελλάδας περιλαμβανόμενης- εξακολουθεί να μην προσφέρει ασφαλή πρόσβαση στους δικαιούμενους άσυλο, κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών. Αντ' αυτού, αφήνει ανοιχτό -μισάνοιχτο- τον θαλάσσιο δρόμο. Δεν αποτρέπει, διασώζει. Θρηνούμε καθημερινά τα θύματα, τα πνιγμένα παιδάκια. Καταγγέλλουμε τους διακινητές -τους "δουλέμπορους"- αλλά στην πράξη ανεχόμαστε τα έργα τους. Αυτό που συμβαίνει καθημερινά, έστω ατελώς, στην Ειδομένη -η διέλευση μερικών χιλιάδων από την ελληνική στην πρώην γιουγκοσλαβική επικράτεια- θα μπορούσε να γίνεται με μέτρο, τάξη και ευπρέπεια στα χερσαία σύνορα Ελλάδας - Τουρκίας; O ασφαλής ευρωπαϊκός διάδρομος. Με ένα κέντρο ταυτοποίησης στον Έβρο (αντί πέντε στα νησιά), με παροχή πρώτης βοήθειας και κατευθείαν τρένο για την Ειδομένη. Αμέσως θα κατέρρεαν τα δίκτυα διακίνησης στη θάλασσα, θα σώζονταν ζωές, θα σταματούσε η ληστεία των προσφύγων, θα περιορίζονταν στο ελάχιστο τα τρομακτικά κόστη επιτήρησης, διάσωσης, περίθαλψης, διαμονής και αναχώρησης από τα νησιά, χωρίς καμία επιβάρυνση των τοπικών κοινωνιών, χωρίς αυτήν τη μαρτυρική αλληλεγγύη που επιδεικνύουν μήνες τώρα οι νησιώτες και που καλούνται μετά πολλών επαίνων να συνεχίσουν να επιδεικνύουν.
Δεν έγινε γνωστό αν τέθηκε στις ευρωπαϊκές διαβουλεύσεις τέτοια πρόταση, αν όχι για να εγκριθεί, τουλάχιστον για να απορριφθεί. Ο φράχτης στα ουγγρικά σύνορα αποδοκιμάζεται αλλά αυτός του Έβρου παραμένει. Ευρώπη (και Ελλάδα) με ρυθμούς χελώνας και βηματισμό κάβουρα.
Ήδη στη Γερμανία προχωρούν στην ανακήρυξη περιοχών σε "ζώνες τράνζιτ" για τους πρόσφυγες, τόπους υποχρεωτικής παραμονής σ' αυτές μέχρι νεοτέρας. Γίνεται ορατή η πρόθεση επέκτασης αυτής της πρακτικής στη χώρα μας, η χρήση των νησιών ως ανοιχτών, ιδανικών στρατοπέδων συγκέντρωσης με φύλακα τη θάλασσα, ως εξεδρών αναμονής είτε για πιθανή μετεγκατάσταση είτε για επαναπροώθηση στην "ασφαλή" χώρα προέλευσης των μή προσφύγων. Πάνω από 250.000 μετανάστες - πρόσφυγες διακινήθηκαν στη Λέσβο από την αρχή του χρόνου, με μέσο όρο παραμονής δύο ώς τέσσερις μέρες. Η οποιαδήποτε παράταση σημαίνει νέα ανθρωπιστική καταστροφή, μαζί προσφύγων και μόνιμων κατοίκων. Όλοι οι παροικούντες το αντιλαμβάνονται και όλοι αναγκαστικά θα λάβουν θέση. Και προσοχή στον γορίλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου