Μια ευκαιρία για επανακαθορισμό της έννοιας του αντιρατσισμού στην Ελλάδα;
Κατά τους διοργανωτές του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, η Τασία Χριστοδουλοπούλου, η Σία Αναγνωστοπούλου, ο Κώστας Δουζίνας, ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, η Θεανώ Φωτίου, η Άννα Βαγενά, ο Ανδρέας Ξανθός, η Παναγιώτα Δριτσέλη, η Κατερίνα Ιγγλέζη και πολλά άλλα κοινοβουλευτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν διακριθεί σε αγώνες υπέρ των αδυνάμων πολιτών, είναι ρατσιστές.
Αυτό και μόνο, από μόνο του, δείχνει μια (αναστρέψιμη πάντως και απλά εσφαλμένη) ακρότητα τοποθέτησης και σκέψης, η οποία θα αποξενώσει πάρα πολύ κόσμο από το αντιρατσιστικό κίνημα (όπως αποξένωσε η συλλήβδην απόρριψη μη ρατσιστών από το ΠΑΣΟΚ ή τo μετριοπαθή φιλελεύθερο χώρο πιο παλιά) σε μια στιγμή μεγάλης ανάγκης για ανοχή στον άλλο και ομοψυχία του αντιρατσιστικού κοινού.
Αυτό και μόνο, από μόνο του, δείχνει μια (αναστρέψιμη πάντως και απλά εσφαλμένη) ακρότητα τοποθέτησης και σκέψης, η οποία θα αποξενώσει πάρα πολύ κόσμο από το αντιρατσιστικό κίνημα (όπως αποξένωσε η συλλήβδην απόρριψη μη ρατσιστών από το ΠΑΣΟΚ ή τo μετριοπαθή φιλελεύθερο χώρο πιο παλιά) σε μια στιγμή μεγάλης ανάγκης για ανοχή στον άλλο και ομοψυχία του αντιρατσιστικού κοινού.
Επιπλέον, ο αποκλεισμός αυτός απλά θα ενισχύσει τα ακροδεξιά στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας που προσπαθούν να σπιλώσουν συλλήβδην το ελληνικό αντιρατσιστικό κίνημα, προβάλλοντας το ως μια ομάδα ακραίων, αντιφατικών και παράλογων ατόμων, κινούμενων από προσωπική εμπάθεια, ιδεοληψία και άρνηση των προφανέστερων γεγονότων.
Από την άλλη, είναι μια ευκαιρία για προβληματισμό (για πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ειδικά ο οποίος τώρα κυβερνά), για το πως θα δοθεί νέα πνοή, χωρίς αποκλεισμούς, στο χώρο του αντιρατσιστικού ακτιβισμού στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου