«Φιλελεύθερη» υποκρισία
Γιώργος Θωμαϊδης
Κάποια πράγματα, δεν ξεχνιούνται, και δεν πρέπει να ξεχαστούν, όπως δεν ξεχνιέται η σιωπή απέναντι σε ένα βασανιστικό έγκλημα.
Σε λίγες μέρες, ξεκινά ο χειμώνας, ίσως ο δριμύτερος των τελευταίων δεκαπέντε ετών, κατά τις στατιστικές αναλύσεις των μετεωρολόγων.
300.000 φτωχές οικογένειες, κατεξοχήν χωρισμένες γυναίκες με παιδιά, ηλικιωμένοι χαμηλών εισοδημάτων, μειονοτικές ομάδες (Ρομά) χωρίς πρόσβαση σε κοινωνικές υπηρεσίες, άνθρωποι με ειδικές δεξιότητες (ΑΜΕΑ), θα μπορέσουν να επιζήσουν, χάρις σε ένα απλό μέτρο, που πάρθηκε το 2015, από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ: Τους επανασύνδεσαν το ρεύμα, με τη σκέψη ότι, όπως και η τροφή, αποτελεί είδος πρώτης ανάγκης στο σύγχρονο κόσμο. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι (με ευθύνη και σκόπιμο αίτημα της προηγούμενης (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) κυβέρνησης προς την ΕΕ), η χώρα είχε μείνει χωρίς χρήματα ήδη από τον Φεβρουάριο του 2015 (αντί του Ιουνίου 2015 που είχε ζητήσει η Κομισιόν) και διαπραγματευόταν (λαθεμένα ή ορθά μεθοδολογικά) για το χρέος της Ελλάδας.
Αυτό το μέτρο βιολογικής ανάγκης (επανασύνδεση ρεύματος) και όχι γενικής οικονομικής θεωρίας, το οποίο θα σώσει αναρίθμητες ζωές και θα κρατήσει σε ανεκτό επίπεδο περίπου 1.000.000 φτωχούς πολίτες, όπως και η χορήγηση βασικής ανθρώπινης βοήθειας, σε ακόμη 200.000 εξαθλιούμενους ανθρώπους, καταδικάστηκαν ως «λαϊκιστικά» από ολόκληρη τη «φιλελεύθερη» αντιπολίτευση (ΝΔ, Ποτάμι/ Δράση, ΠΑΣΟΚ). Όσο για τη λεγόμενη «φιλελεύθερη» «διανόηση» στην Ελλάδα, κανείς, ούτε ένας κυριολεκτικά, δεν είπε μια λέξη, υπέρ του μέτρου (αντίθετα γράφουν βιβλία υπέρ άλλων, (νέο) φιλελεύθερων θεμάτων). Είναι άραγε λοιπόν λαϊκιστικοί οργανισμοί και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ο ΟΗΕ, οι οποίοι ήδη δυο χρόνια πριν ζήτησαν να ληφθούν μέτρα για την αντιμετώπιση της τρομακτικής ανθρωπιστικής κρίσης στη χώρα; Ή είναι η πρώτη φορά που μια αριστερή πολιτική οργάνωση ασχολείται, ακόμη και πριν την εξουσία, με τις ανάγκες των αδυνάτων;
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται άλλο σχόλιο. Θα αναρωτηθώ απλά, αν η απαθής σκληρότητα των λεγόμενων «φιλελεύθερων» στην Ελλάδα, και κάποιων που σφετερίζονται τον τίτλο στην Ευρώπη, έχει τόση σχέση, με τον φιλελευθερισμό, όση κάποιες ακροδεξιές σέκτες με τον πατριωτισμό. Οι φιλελεύθεροι, από το 19ο αιώνα ως σήμερα, αγωνίστηκαν για τα δικαιώματα των φτωχών, για την διάκριση ανάμεσα στην ιδιοκτησία και στην απληστία, για το κοινωνικό κράτος και για την εργασιακή υπευθυνότητα όχι μόνο των εργαζομένων, αλλά κυρίως των εργοδοτών. Και ήταν η κάμψη της ορμής του φιλελευθερισμού, η οποία έδωσε τη σειρά του στον (ευρωπαϊκό) σοσιαλισμό, ο οποίος, πολύ συχνά, συνεργάστηκε με τον φιλελευθερισμό, απέναντι στις τοπικές ολιγαρχίες, σε όλη την Ευρώπη.
Αν λοιπόν θέλουμε η Ελλάδα να αποκτήσει ένα σοβαρό δίπολο εξουσίας, το οποίο θα ωριμάσει ταχύτερα και την κυβερνώσα ελληνική Αριστερά, προϋποτίθενται άνθρωποι με πραγματικά κοινωνική φιλελεύθερη συνείδηση, οι οποίοι να μην έχουν καμία σχέση απολύτως με το παλιό καθεστώς ή όσους δεν στήριξαν δημόσια τα μέτρα υπέρ των αδυνάτων. Τέτοιοι άνθρωποι δεν υπάρχουν στην ελληνική πολιτική και στη γνωστή «διανόηση», και εάν «εμφανιστούν» είναι πολύ πιθανό ότι θα στηριχθούν ενθουσιωδώς, από εκείνους που σιώπησαν όταν κάποιοι πέθαιναν επειδή η ΔΕΗ έκοβε το ρεύμα. Κάποια πράγματα, δεν ξεχνιούνται, και δεν πρέπει να ξεχαστούν, όπως δεν ξεχνιέται η σιωπή απέναντι σε ένα βασανιστικό έγκλημα με χιλιάδες θύματα.
Ώσπου λοιπόν να ωριμάσουν οι σκέψεις αυτές ανάμεσα στους Έλληνες και να αναδείξουν σταδιακά, μέσα από συλλογικότητα και σκέψη, το νέο πολιτικό προσωπικό και τους νέους πολιτικούς πόλους –και ρόλους- της χώρας, ας ελπίσουμε –και ας ευχόμαστε- ότι η παρούσα συγκυβέρνηση, θα συνεχίσει με μεγαλύτερη σωφροσύνη και ακόμη μεγαλύτερη διαύγεια και διαφάνεια. Επίσης, ας ελπίσουμε ότι (καθώς την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο κόβεται το ρεύμα από τη διοίκηση της ΔΕΗ σε χιλιάδες κακοπληρωτές (;)), δεν θα κάνει πίσω σε ζητήματα όπως το ρεύμα των πραγματικά αδύναμων οικογενειών μέσα στο χειμώνα ….
Διότι, η χώρα δεν αντέχει πάνω από όλα, από κακούς χειρισμούς της κυβέρνησης του παρόντος, να βρουν την ευκαιρία να επιστρέψουν σε κάποια εξωραϊσμένη μορφή, εκείνοι που έδειξαν και δείχνουν συστηματικά τόση ψυχρότητα και ασπλαγχνία προς τους αδυνάτους. Διότι εάν επανέλθουν ως κυβέρνηση, έστω «εκσυγχρονισμένοι» (τι εποχές θυμίζει αυτός ο όρος ….), θα εξωθήσουν διχαστικά το λαό μας στην απόγνωση, στην πολιτική αναπηρία ή στην πολιτική παραφροσύνη, όπως έκαναν και στο πρόσφατο παρελθόν (2010-2015) συντρίβοντας με πρωτοφανή βία κάθε φωνή διαμαρτυρίας. Και τότε, να είμαστε βέβαιοι, θα ξανακόψουν το ρεύμα και όχι μόνο.
*Άρθρο αφιερωμένο στους φτωχούς ασθενείς του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης
*O Γιώργος Θωμαϊδης είναι Ειδικευόμενος Ψυχίατρος στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου