Πανούσης - Βαρoυφάκης: Το σύνδρομο της υπουργικής στέρησης
Άρης Κουμουνδούρος
Κάτι τους πιάνει, όταν αποχωρίζονται υπουργεία. Μετά τον Γιάνη Βαρουφάκη, έχουμε τον Γιάννη Πανούση να συντηρείται στην επικαιρότητα με την μέθοδο συνεντεύξεων «τραβηγμένων από τα μαλλιά».
Είδες ως υπουργός τον Α. Τσίπρα προβληματισμένο το βράδυ του δημοψηφίσματος; (και πως να μην ήταν άλλωστε, μετά τα σκληρά μηνύματα από Βερολίνο;) Δίνεις συνέντευξη και λες ότι είδες τον πρωθυπουργό «σε κατάθλιψη».
Είχες πρόβλημα, ως υπουργός Δημοσίας Τάξης, με κάποιους από τον ΣΥΡΙΖΑ γύρω από τα θέματα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας και καταδικασθέντων για τρομοκρατικές ενέργειες; Δικαίως η αδίκως, σου έκαναν πόλεμο για όλες τις αποφάσεις σου; Το τραβάς λίγο παραπάνω και δηλώνεις σε συνέντευξη ότι στελέχη του είχαν σχέση με την τρομοκρατία και απειλούσαν να σε βγάλουν από τη μέση.
Μια προσεκτική ματιά στις δηλώσεις Πανούση, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα πράγματα και συγκεχυμένα είναι και ελάχιστα σοβαρά. Στην αρχική συνέντευξη του στο «Πρώτο Θέμα», ο κ. Πανούσης δήλωνε ότι «πολιτικοί που έχουν σχέση με τρομοκράτες απειλούν τη ζωή μου. Το πόσο ψηλά είναι και ως που μπορούν να φτάσουν εναντίον μου, τα έχω κατατεθειμένα σε συμβολαιογράφο, μήπως μου συμβεί κάτι».
Αυτοί οι πολιτικοί, που υποτίθεται ότι ανήκουν στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι και μέλη της κυβέρνησης ή βουλευτές; Κανείς δεν ξέρει, γιατί ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης έχει δώσει διαφορετικές εκδοχές, σε στιλ «φλου αρτιστίκ».
Στα «Νέα», δηλώνει ότι θα υποδείξει στον εισαγγελέα «δύο βουλευτές και ένα μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ» που είχαν σχέση (προσοχή όχι με την τρομοκρατία αλλά με τους κρατούμενους ως μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων). Όμως στο «Έθνος» διευκρινίζει «πως αυτοί που τον απείλησαν δεν είναι ούτε υπουργοί ούτε βουλευτές, αλλά ενεργά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ». Αντίθετα δηλαδή με όσα είχε δηλώσει στην αρχική του συνέντευξη. Δεν πρόλαβα να διαβάσω όλες τις εφημερίδες, για να δω αν υπάρχει και τέταρτη εκδοχή.
Τα πράγματα παίρνουν σουρεαλιστική τροπή, όταν ο κ. Πανούσης αναρωτιέται γιατί η κυβέρνηση… ανακινεί το θέμα!, με την ανακοίνωση της στην οποία ζητούσε από τον πρώην υπουργό, μετά την δημοσίευση της συνέντευξης, να καταθέσει στη Δικαιοσύνη τα στοιχεία που έχει στη διάθεση του: «Ειλικρινά δεν τον καταλαβαίνω τον Τσίπρα», δηλώνει στα «Νέα». «Εγώ προσπάθησα να κρατήσω το θέμα σε πολιτικό επίπεδο, για αυτό πήγα και σε συμβολαιογράφο. Εκείνος θέλει την δημοσιότητα. Θα την έχει»!
Γιατί ο κ. Πανούσης, όταν είχε δεχθεί τις απειλές αυτές εναντίον της ζωής του, δεν κινήθηκε ως υπουργός εναντίον όσων τον απειλούσαν, από την στιγμή μάλιστα που για τις απειλές αυτές «υπάρχουν καταγραφές« («Νέα») ή «έγιναν εγγράφως και επωνύμως« («Έθνος») και ήταν σε γνώση της ΕΥΠ;
Ή αν δεν μπορούσε να τους συλλάβει (σε κράτος δικαίου ζούμε άλλωστε) γιατί αφού ήταν επώνυμες δεν κατέθεσε μήνυση εναντίον των υπεύθυνων; Προφανώς για τον ίδιο λόγο που ο κ. Βαρουφάκης, ως υπουργός, δεν καταδίκαζε μετά βδελυγμίας το μνημόνιο, όπως κάνει σήμερα. Αλλά αντίθετα δήλωνε ότι το 70% του περιεχομένου των μνημονίων είναι θετικό.
Στις πολιτισμένες χώρες τέτοια ιστορικά ανέκδοτα, από το πόσο χλωμός ήταν ο πρωθυπουργός της χώρας κάποιο βράδυ ως τον πόλεμο που δέχθηκες ως υπουργός, λέγονται μετά από χρόνια. Αν υπήρχε plan B - που δεν υπήρχε τίποτα σοβαρό - δεν το αποκαλύπτεις όταν δεν έχουν ακόμη τελειώσει οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Γράφεις ένα βιβλίο μετά από μια δεκαετία. Εκτός αν υποφέρεις από το σύνδρομο της υπουργικής στέρησης και το καταπολεμάς με την συνεχή δημοσιότητα.
Η υπόθεση Πανούση θα ξεχαστεί όσο και το plan B του Βαρουφάκη, αλλά το κακό με αυτές τις θλιβερές ιστορίες είναι άλλο: o Τσίπρας, ιδίως στη πρώτη κυβέρνηση του Ιανουαρίου, έκανε μια σειρά από θαρραλέες επιλογές υπουργών, που ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ ανήκαν ούτε επαγγελματίες πολιτικοί ήταν. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η συνέχεια ήταν απογοητευτική.
Έτσι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ή κάποιος επόμενος πρωθυπουργός της χώρας, μπορεί να οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι θα έχει λιγότερα προβλήματα με προσωπικούς πιστούς (αυτούς που δεν θα τους ήξερε αλλιώς ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους, που έλεγε και ο Ανδρέας Παπανδρέου) ή με «κομματόσκυλα». Και αυτή είναι μια πολύ κακή υπηρεσία, που προσφέρουν όσοι κάνουν τα πάντα για μερικές μέρες διασημότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου