Το ντόμινο του Νότου

 Το ντόμινο του Νότου

του Νίκου Μωραΐτη

Όταν ο Τσίπρας, τον Ιούλιο, με την πλάτη στον τοίχο, έλεγε «η Ευρώπη θα αλλάξει», κανείς δεν τον πίστευε. Ίσως ούτε ο ίδιος τον εαυτό του. Κι όμως…

«Η Ευρώπη θα αλλάξει», έλεγε με τον έρπητα στα χείλη. Ιούλιος του 2015, και κάποιοι γελούσαν.

Κι εγώ έλεγα «ευσεβείς πόθοι», για να είμαι ειλικρινής. Για να δούμε όμως τι συνέβη μέσα σε ένα μόλις χρόνο, το 2015 που σε λίγο φεύγει.

Καταρχάς, ο «Σύριζα του Γενάρη». (Ιανουάριο εγώ τον λέω, αλλά μάλλον ο πρώτος μήνας του 2015 ως «Γενάρης» θα μείνει, τόσες φορές που τον είπε έτσι ο Τσίπρας, όπως ο Νοέμβριος του ’73 θα είναι για πάντα «ο Νοέμβρης του Πολυτεχνείου»).

Ένα κόμμα του 4,5% εκρήγνυται και γίνεται κυβέρνηση στην Ελλάδα των Μνημονίων. Ισχυρή σεισμική δόνηση μεν, αλλά στην άκρη της Ευρώπης. Μόνο λίγοι παλαβοί πιστεύουν ότι αυτό θα κινήσει τις τεκτονικές πλάκες της. Κι όμως, έτσι αρχίζει το ντόμινο του Νότου.

Στην Ισπανία, Μαδρίτη και Βαρκελώνη περνούν στα χέρια της Αριστεράς. Ο δήμος της Μαδρίτης τώρα αλλάζει και τα ονόματα των δρόμων που ξέμειναν από την εποχή του Φράνκο να υμνούν το καθεστώς του και τους στρατηγούς του. Είκοσι τέσσερα χρόνια μπλόκαρε την αλλαγή των ονομάτων η Δεξιά. Τώρα, καθισμένη στα έδρανα της αντιπολίτευσης του δήμου, απλώς καταπίνει το πικρό ποτήρι.

Στη Μεγάλη Βρετανία των Συντηρητικών, της Θάτσερ και του Καπιταλισμού, αρχηγός του Εργατικού Κόμματος εκλέγεται ο πιο αριστερός υποψήφιος. Στροφή 180 μοιρών, στην αντιπολίτευση τουλάχιστον.

Στην Πορτογαλία, η Αριστερά εξοβελίζει τους Δεξιούς του εκεί Μνημονίου. Για να το πετύχει, μπαίνει στην κυβέρνηση ως και το Κομουνιστικό Κόμμα, που σε εκείνη τη χώρα είναι αριστερό και όχι εναντίον του «όχι» που λέει ο λαός και του συμφώνου συμβίωσης.

Στην Ισπανία ξανά, πριν από λίγες μέρες, ο Ραχόι γκρεμίζεται από το 44% στο 29%, οι Podemos μπαίνουν στο κάδρο της εξουσίας με 20,5%, τα κουκιά της Δεξιάς δεν φτάνουν όπως κι αν τα μετρήσει κανείς.

Όταν ο Τσίπρας έκανε το βαρύ συμβιβασμό στις Βρυξέλλες, θεώρησε ότι σε αυτή την Ευρώπη των λύκων αυτό μπορούσε να κάνει. Είπε όμως τη φράση «η Ευρώπη θα αλλάξει». Αστειάκι για να χρυσωθεί το χάπι του τρίτου μνημονίου; Φρούδες ελπίδες; Λίγους μήνες μετά, εκείνη η ρήση του απελπισμένου έλληνα πρωθυπουργού δείχνει να βρίσκει ρίζες, που ίσως ούτε ο ίδιος πίστευε τη στιγμή που την έλεγε. Οι πρώτες ρίζες. Τώρα θέλει καλό χώμα και νερό, επιμονή και προσπάθεια.

Αυτή ακριβώς η αλλαγή της Ευρώπης είναι η δική μου ευχή για το 2016. Χρόνια πολλά σε όλους.

http://www.altsantiri.gr/