Της Κατερίνας Μπρέγιαννη
 Μια μεγαλειώδης νίκη σημειώθηκε αυτή τη χρονιά, και δεν ήταν μόνο η πολιτική αλλαγή που έφερε την Αριστερά στη διακυβέρνηση της χώρας.
Ήταν η νίκη των τηλεθεατών, η νίκη του κοινού, των πολιτών, αυτών που όλοι, αναλυτές, επιστήμονες, πολιτικοί, αλλά κυρίως καναλάρχες, θεωρούσαν... εύπλαστη «μάζα».

Ο κόσμος γύρισε τις πλάτες του στα κανάλια κάνοντας πράξη το σύνθημα «smash the mass media». Έκλεισε τις τηλεοράσεις, βγήκε στους δρόμους, συχνά κατά χιλιάδες, αυτή τη χρονιά και αποφάσισε κόντρα στις επιταγές τους και ενάντια στις προβεβλημένες επιλογές τους.

Πώς φτάσαμε έως εδώ;

Η χρόνια απαξίωση, η προκλητικά προπαγανδιστική ενημέρωση, ο ακατάσχετος σχολιασμός επί παντός του επιστητού με ύφος παντογνώστη, η διαρκής προπαγάνδα με κάθε μέσο, η διαστρέβλωση, η στήριξη του πολιτικού κατεστημένου διακυβέρνησης της χώρας επί 40 και πλέον χρόνια, η ενασχόληση με τον «απλό πολίτη» μόνο όταν και μόνο όπως εξυπηρετεί τις ανάγκες της προπαγάνδας τους. Αλλά κυρίως η απόλυτη απαξίωση του τηλεοπτικού κοινού, που μόνο ρόλο μαριονέτας επεφύλαξαν για αυτό.

Μερικές από τις αιτίες...

Μια σύντομη αναδρομή, όπως είθισται τις μέρες αυτές, μας φέρνει στον νου τον βρόμικο πόλεμο των καναλιών στη διαφορετική σκέψη και συχνά στην κοινή λογική.
Ακραία καιρικά φαινόμενα τηλεπικοινωνίας: Τη σκυτάλη από τα προεκλογικά καλέσματα για bank run του Άδωνι έλαβαν τα μετεκλογικά προαναγγελθέντα capital controls της κ. Μπακογιάννη. Από τις καταστροφές που θα μας έβρισκαν αν έβγαινε ο ΣΥΡΙΖΑ περάσαμε στον σφοδρό πόλεμο ενάντια στην κυβέρνηση της Αριστεράς την ώρα της διαπραγμάτευσης.
Αποκορύφωμα η καμπάνια υποστήριξης καλυπτόμενης ή και απροκάλυπτης του Ναι στο δημοψήφισμα.
Εξυφαίνοντας καθημερινά νέα σενάρια αποσταθεροποιήσεων, εμμονή στη δήθεν συνεργασία, όνειρα οικουμενικών κυβερνήσεων και πάνω απ' όλα προσωπικές στοχοποιήσεις με σκοπό την αποδόμηση της κυβέρνησης και κυρίως του «περίφημου ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς» που δεν μπορούν να το αντέξουν.
Βαρουφάκης, Κωνσταντοπούλου, Κατρούγκαλος από τα πρώτα θύματα μιας άκρατης δημοσιοποίησης κάθε βήματός τους (ειδικά οι δύο πρώτοι) και σπίλωσης με πλήθος δημοσιευμάτων εις βάρος τους σε ένα πλαίσιο αποδόμησης της πρώτης κυβέρνησης της Αριστεράς και των τότε κοντινών συνεργατών του Αλ. Τσίπρα.
Και πολλοί άλλοι ακολούθησαν: Βαλαβάνη, Χριστοδουλοπούλου, Φλαμπουράρης, Σταθάκης, Φίλης. Αφού όλα ναυάγησαν, ξαναγύρισαν στα σενάρια σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία και στοχοποίησαν βουλευτές που χρόνια αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα όπως ο Π. Λάμπρου.
Εξάντλησαν όλα τους τα εργαλεία, από την καταστροφολογία στη σπίλωση και τανάπαλιν, στηρίζοντας επικοινωνιακά με κάθε μέσο και κάθε τρόπο το καθεστώς της διαπλοκής που τους τάιζε όλα αυτά τα χρόνια.
Και αυτοί που φώναζαν, "υπογράψτε ότι να 'ναι", αυτοί που ούτε ένα Όχι δεν τόλμησαν να αρθρώσουν φόρεσαν τον μπερέ του επαναστάτη, θυμήθηκαν τα προβλήματα της κοινωνίας, τα νοσοκομεία, τη φτώχεια, την πείνα, τον αγρότη, τον μικροέμπορο και άρχισαν να ασκούνται σε βροντερές αντιμνημονιακές κορώνες.
Αλλά όλα ναυάγησαν. Αμείλικτοι οι δείκτες της τηλεθέασης: Το Mega με το ζόρι στην τρίτη θέση της τηλεθέασης με ποσοστό μόλις 12,9%, ο ΣΚΑΙ στο 9,3%.
Έως πότε η αφόρητη απουσία κριτικής σε όσους ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση της χώρας; Οι αντιστάσεις του κόσμου μετρήθηκαν. Μεγαλειώδεις και πρωτάκουστες, αλλά και η τρομοκρατία που επιβάλλουν καθημερινή και αδυσώπητη. Έως πότε, θα παραμένουν οι «απλοί πολίτες» απροστάτευτοι στο έλεός τους;
Ευχή: Να μπει ένα τέλος στον βόρβορο που πουλούν για είδηση. Να μπει ένα τέλος στη βαρβαρότητά τους και ας είναι το 2016 η χρονιά μιας ποιοτικής στροφής στο μιντιακό τοπίο, μιας επιστροφής από την ατάκα της επικοινωνίας και την άκρατη κινδυνολογία στην είδηση, την έρευνα και την αντικειμενική δημοσιογραφία.