Η προσφυγιά είναι πάντα εδώ και οι φασίστες επίσης
Του Κλέαρχου Τσαουσίδη
Ξενοφοβία, ρατσισμός, φασισμός. Μια πορεία αδιατάρακτη, ευθεία, αποκρουστική και χυδαία. Ειδικά σε συνθήκες οικονομικής συμπίεσης και πολιτισμικής ανεπάρκειας.
Μαθητές, παιδιά, σε πορείες ενάντια στην εγκατάσταση προσφύγων στα ιερά τους χώματα. Και καταγγέλλεται ο υπουργός Παιδείας που αγριεύει με την υποδαύλιση αυτών των πορειών από γονείς και εκπαιδευτικούς!
Δηλώνω εκ των προτέρων προκατειλημμένος: ενάντια στον φασισμό, ενάντια στον ρατσισμό, ενάντια στους ιδιοτελείς «ντόπιους» που και εκμεταλλεύονται τον πόνο και την ανάγκη των προσφύγων και δεν τους θέλουν στα πόδια τους όταν αυτή η εκμετάλλευση είναι ανέφικτη.
Αδικώ κάποιους; Θαρρώ πως όχι. Είμαι και ευγενής.
Αν και γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, νιώθω και δηλώνω κι εγώ πρόσφυγας. Έχω πια απορροφήσει όλη την πίκρα των δικών μου για την «υποδοχή» τους εδώ, όταν η τυχοδιωκτική πολιτική των υποτελών Ελλήνων πολιτικών τούς οδήγησε (όσους γλίτωσαν από την κεμαλική εθνοκάθαρση) στα χωράφια ή στα τσαΐρια της Μακεδονίας, στα εργοστάσια και τις βιοτεχνίες της Καβάλας, στα τσαμούρια της Θεσσαλονίκης, στα βουναλάκια γύρω απ' την Αθήνα.
Τα ίδια και τα ίδια
Το 1924, ένα κοριτσάκι 10 ετών έχοντας φτάσει -άλλοτε με κάρο, περπατώντας ή στην αγκαλιά του πατέρα- στη Θεσσαλονίκη, απόθεσε τον μποξά με τα πραγματάκια του και έτρεξε στη γειτονιά να ρωτήσει πού έχει σχολείο. Γύρισε με το κεφάλι κάτω στο ημιυπόγειο δωμάτιο που είχε νοικιάσει η οικογένεια (έναντι ενός ποσού με το οποίο σε 6 μήνες αγόραζες το «σπίτι») και ρώτησε τι είναι η πρόσφηγκα. Είναι σφήκα, όπως έλεγαν στη Σηλύβρια τις σφήγκες;
Τα παιδιά της γειτονιάς της την πειράζανε,
πρόσφηγκα και Τούρκα τη φωνάζανε.
Κι ας μην ήξερε ούτε καλημέρα να πει στα τούρκικα. Σε ελληνικό σχολειό πήγαινε και στην πατρίδα, το σημερινό προάστιο Σιλμπρί της τερατώδους Κωνσταντινούπολης.
Βρέθηκε σχολείο: στο συντριβάνι, ενάμισο χιλιόμετρο από το σπίτι, εκεί που έστησε τρία χρόνια μετά την Ακαδημία του ο δάσκαλος Μίλτος Κουντουράς.
Λίγο προτού πεθάνει έχοντας βιώσει όλη τη βαρβαρότητα ντόπιων, χωροφυλάκων, Γερμανών, ταγματασφαλιτών και ασφαλιτών, μου είπε: Αχ γιαβρί μου, να πάω πίσω στη Σηλύβρια...
Οι δήμαρχοι, πρόεδροι επιμελητηρίων, συνδικαλιστές, και φυσικά οι χρυσαυγίτες με φερετζέ που κρύβονται σε μεγάλο μέρος του πολιτικού φάσματος, επίγονοι των «τουρκοφάγων» του '24, βλέπουν το προσφυγικό πρόβλημα σαν την καλύτερη ευκαιρία να φορτώσουν στην κυβέρνηση το έγκλημα της αποθήκευσης ψυχών. Από τη μια το ελπίζουν και το προπαγανδίζουν και από την άλλη κάνουν ότι το απεύχονται. Κάποιοι είναι και παιδιά ή εγγόνια προσφύγων!
Ας βουλιάξει κι η χώρα
Και αφού βλέπουν να βουλιάζουν στη δική τους λάσπη οι προσπάθειες να ανατρέψουν την κυβέρνηση με το ασφαλιστικό, βάζοντας μπροστά τα τανκς της κ. Τρέμη και τις γραβάτες των σκαϊνών, προσεύχονται τώρα να γεμίζει η Ελλάδα κολασμένους και το πρόβλημα να πάψει να είναι διαχειρίσιμο. Με τα υποχείριά τους σαμποτάρουν τη δημιουργία κέντρων φιλοξενίας ώστε οι εξαθλιωμένοι άνθρωποι να περιφέρονται στους δρόμους της πόλης και να αγωνίζονται με κάθε μέσο να ταΐσουν τα παιδιά τους. Είναι δυνατόν, μέσα στα πόδια μας, δίπλα στις εκκλησιές μας;
Τι θέλουν τώρα οι ομοϊδεάτες των δουλεμπόρων; Να πνίξουμε τους πρόσφυγες, να συνεχίσουν να ρουφάνε το αίμα των μεταναστών όπως π.χ. στη αθώα κατά την ελληνική Δικαιοσύνη υπόθεση της Μανωλάδας, να τους κρατάμε σε κλειστά στρατόπεδα ώς την άνοιξη που θα τους χρειάζονται για τις δουλειές της γης και μετά να τους ξαναμαζεύουμε;
Κάποτε, όταν ο κ. Σαμαράς κάλεσε τους Βορειοηπειρώτες να έρθουν στη... φιλόξενη Ελλάδα κι αυτοί τον πίστεψαν, ζήσαμε το φαινόμενο οι τσιφλικάδες του τριγώνου της Ημαθίας να απαιτούν «να φεύγουν οι Αλβανοί πίσω όταν τελειώνουν οι δουλειές και να έρχονται τον επόμενο χρόνο». Τους απείθαρχους που γύρευαν και τα μεροκάματά τους είτε τους έδιναν στην αστυνομία (όλοι παράνομοι ήταν τότε) είτε τους κακοποιούσαν. Κάποιους τους σκότωσαν.
Πολλά λόγια δεν χρειάζονται. Υπεκφυγές του τύπου «όχι εδώ, πιο πέρα είναι καλύτερα» και άλλες ντροπιαστικές για τον ανθρωπισμό μας δηλώσεις, ακόμη και ιεραρχών που δεν αντέχουν άλλους αλλόθρησκους (ανταγωνιστές;), δεν λύνονται με συμβιβασμούς. Μέτωπο έχουμε: ο σημερινός ξενοφοβικός, αύριο είναι ρατσιστής και μεθαύριο φασίστας. Και κάποιοι τάχαμου αριστεροί που επιχαίρουν με υπερφίαλη ματαιοδοξία, να ξέρουν ότι όταν οι νεοαδόλφοι τελειώσουν μ' εμάς θα έρθει η σειρά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου