Ε, δεν είναι και κανένας μετακλητός αυτός ο Μπόργιανς...
Κατσάκος Πέτρος
 |
| ΝΟΡΜΠΕΡΤ ΒΑΛΤΕΡ ΜΠΟΡΓΙΑΝΣ |
«Έχουμε θέμα. Έχουμε θέμα» φώναξε ο νεαρός ρεπόρτερ μπαίνοντας στο γραφείο του διευθυντή κρατώντας δυο φωτοτυπίες στα χέρια. «Ποιος πέθανε πάλι;» ρώτησε ο γενικός χωρίς να πάρει τα μάτια του από το μόνιτορ που έδειχνε σε απ' ευθείας σύνδεση την αφρόκρεμα της νύχτας να βουρκώνει πίσω από τα μαύρα της γυαλιά. «Έχουμε θέμα» ξαναείπε ο νεαρός προσπαθώντας να κερδίσει την προσοχή του αφεντικού του και άφησε τις φωτοτυπίες πάνω στο μεγάλο γραφείο. «Υπάρχει θέμα με τον Μπόργιανς» ψέλλισε, περιμένοντας έστω μια σύσπαση ενδιαφέροντος στο πρόσωπο του διευθυντή. Δεν ήταν ούτε το όνομα του Γερμανού υπουργού και της περίφημης λίστα του ικανό να διακόψει τη ζωντανή μετάδοση του θανάτου. Δεν ήταν βλέπεις και κανένας μετακλητός αυτός ο Μπόργιανς για να κερδίσει τα λίγα δευτερόλεπτα δημοσιότητας που του αναλογούσαν. Δεν ήταν πρωτοξάδερφος ούτε και μπατζανάκης κανενός υπουργού. Ούτε καν στην ίδια τάξη με κανέναν βουλευτή δεν ήταν στα νιάτα του για να δει τη φωτογραφία του στην πρώτη σελίδα. Ούτε σε ΦΕΚ θα τον βρεις ούτε και στη "Διαύγεια" θα σ' τον βγάλουν οι μηχανές αναζήτησης του Ίντερνετ. «Δεν είναι σύμβουλος, δεν είναι ειδικός συνεργάτης, δεν είναι καν σε ένα γραφείο Τύπου ο άνθρωπος κι εσύ μου λες πως έχεις θέμα» του αντιγύρισε ο διευθυντής χωρίς να κάνει καν τον κόπο να κοιτάξει τις φωτοτυπίες που περίμεναν στο γραφείο του. Ο νεαρός για μια στιγμή νόμισε ότι θα του τις πέταγε κι αυτές στα μούτρα και ενώ βιάστηκε να εξαφανιστεί η φωνή του διευθυντή τον υποχρέωσε να κάνει μεταβολή για το «μάθημα δημοσιογραφικής δεοντολογίας» που θα ακολουθούσε στην αμέσως επόμενη μία ώρα.
Μάθημα πρώτο: «Δεν υπάρχει θέμα που να αφορά σε μετόχους, παραμετόχους, άλλες εταιρείες και συγγενικά πρόσωπα των εργοδοτών σου».
Μάθημα δεύτερο: «Δεν υπάρχει θέμα που να θυμίζει ό,τι συνέβη σε αυτή τη χώρα τα πέντε προηγούμενα χρόνια γιατί αυτό θυμίζει την δική μας απουσία».
Μάθημα τρίτο: «Δεν υπάρχει θέμα που να αγγίζει όσους κυβέρνησαν αυτή τη χώρα τα πέντε τελευταία χρόνια γιατί αυτό θυμίζει την δική μας σιωπή».
Μάθημα τέταρτο: «Σε αυτό το μαγαζί δεν λέμε τις λέξεις Ελβετία, καταθέσεις, μαύρο χρήμα και μαύρες σακούλες γιατί μαύρο φίδι που σ' έφαγε».
Μάθημα πέμπτο και βασικότερο: «Αν θες να κάνεις προκοπή, τέτοιου είδους θέματα θα τα βάζεις κάτω από το μαξιλάρι σου».
«Και τώρα μπορείς να πηγαίνεις» του είπε με το πατρικό χαμόγελο που συνηθίζουν να φορούν οι διευθυντές όταν πιστεύουν πως έχουν πει κάποια αυτονόητα που συνήθως οι νεαροί δεν έχουν προλάβει να τα εμπεδώσουν. Μετανιωμένος για το ατόπημα ο νεαρός συντάκτης μάζεψε τα κωλόχαρτα με την αλληλογραφία του πρόξενου και του Μπόργιανς και έσπευσε να εξαφανιστεί από το γραφείο του αφεντικού. Είχε πάει η ψυχή του στην Κούλουρη με την απερισκεψία που τόλμησε να ξεστομίσει και τώρα κάπως θα έπρεπε να το καλύψει. Έτρεξε στο γραφείο του και έπεσε με τα μούτρα στο Διαδίκτυο. Μπούκαρε στο Facebook και στο Twitter ξεψαχνίζοντας τα προφίλ των εχθρών. Δεν μπορεί, κάποιο λαβράκι θα βρω, σκεφτόταν μέσα του όσο σκάλιζε φωτογραφίες και αναρτήσεις. Κάτι θα βρω για να μαζέψω την πατάτα που έκανα με αυτόν τον κωλογερμανό και τη λίστα του, μονολογούσε ως άλλος τυμβωρύχος μέχρι που τα μάτια του θάμπωσαν στη θέα του μαργαριταριού που ω του θαύματος αποκαλύφθηκε στην οθόνη του υπολογιστή. Τύπωσε στα γρήγορα την «ψαριά» και μπήκε σαν σίφουνας στο γραφείο του διευθυντή φωνάζοντας και πάλι «έχουμε θέμα». Σε ακούω, του είπε το αφεντικό, ξέροντας πως αυτή τη φορά θα είχε κανονικό θέμα. «Υπουργός ποστάρει ανήλικο ξανθό μωρό στο Facebook» ήταν ο τίτλος και ένα ακόμη μάθημα δεοντολογίας είχε πιάσει τόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου