Πόσο κοστίζει η εγκυρότητα;
Του Κλέαρχου Τσαουσίδη
Τι σημαίνει έγκυρο μέσο ενημέρωσης; Προφανώς το μέσο που διασταυρώνει τις ειδήσεις του και δεν θυσιάζει την πάγια άποψή του για χάρη άλλων παροχών, εκδουλεύσεων κ.λπ. (στο κ.λπ. βάζουμε όσα φοβόμαστε να γράψουμε για να αποφύγουμε την αγωγή, π.χ. την εξαγορά).
Αυτό το επίθετο είχα χρόνια να το ακούσω, σε ομοβροντία, από όλα τα μέσα που ασχολήθηκαν με την «ανάδειξη» του κ. Μητσοτάκη ως ενός από τους τρεις Ευρωπαίους ηγέτες που θα καθορίσουν τις εξελίξεις στην Ευρώπη!
Όταν άκουσα και την ΕΡΤ να χαρακτηρίζει το Politico Europe «έγκυρο» μέσο, κάτι κλότσησε μέσα μου. Και το θυμήθηκα: έγκυρη ήταν κι η επί 7 και κάτι χρόνια βελγική εφημερίδα Λιμπρ Μπελζίκ, όταν αναμετέδιδε στην Εσπερία τα θαύματα της ελληνικής χούντας και των πρωτεργατών της...
Οι άλλοι δυο σωτήρες, κατά το Politico Europe, είναι ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντζι και ο Εμανουέλ Μακρόν, υπουργός Οικονομίας της Γαλλίας, από τους εμπνευστές των νέων μέτρων λιτότητας (ως πρώην τραπεζίτης που τιμά τον κλάδο του) και φερόμενος ως υποψήφιος για την προεδρία της Γαλλίας με άλλο κόμμα, όχι το Σοσιαλιστικό με το οποίο προωθήθηκε.
Ο Ρέντζι είναι γνωστός από τις επιδόσεις του στην Ιταλία. Αυτό που ίσως ξεχνούν πολλοί είναι ότι έγινε πρωθυπουργός όχι με εκλογές αλλά αφού κόντεψε να διαλύσει το Δημοκρατικό Κόμμα, παίζοντας ακόμη και ενδεχόμενη συνεργασία με τον Μπερλουσκόνι για να εξουδετερώσει τη νόμιμα εκλεγμένη ηγεσία.
Κόλλημα με Παπαδήμο!
Με δυο λόγια, τόσο ο Ρέντζι όσο και ο Μακρόν φέρνουν λίγο από Παπαδήμο και στηρίζονται σε κέντρα εξουσίας πέραν των χωρών τους και (ο Μακρόν) εκτός πλέον των κομμάτων τους.
Με αυτούς παρέα λοιπόν ονοματίζει ο αρθρογράφος του «έγκυρου» Politico Europe και τον κ. Μητσοτάκη και εξηγεί αυτήν του την επιλογή: «Δεν πρέπει να υποτιμήσει κάποιος την επιρροή που μπορεί να έχουν νέοι και φιλόδοξοι πολιτικοί στην Ευρώπη». Και προσθέτει «...καθώς η Ευρώπη αργά αλλά σταθερά ξεμένει από επιλογές, η τάση θα είναι προς μια αναγέννηση μεταρρυθμιστικής σκέψης και ηγεσίας»!
Η φοβερή αυτή ανάλυση έδειξε πόσο ανεξάρτητο είναι το έγκυρο μέσο και πόσο κοντά στα γεγονότα. Αν προσθέσουμε και την παράμετρο ότι ανήκει στο αμερικάνικο Politico και στο συγκρότημα του παντοδύναμου στη Γερμανία και την ανατολική Ευρώπη Axel Springer (Μπιλντ,Ντι Βελτ κ.ά.), τότε προφανώς και μένουμε ήσυχοι για το μέλλον μας. Το Politico είναι έντυπο που μοιράζεται δωρεάν (σε 40.000 αντίτυπα) στην Ουάσινγκτον και στο Μανχάταν και αντλεί διαφήμιση από εταιρείες προώθησης πολιτικών (λομπίστες) και άλλες υπεράνω πάσης υποψίας χρηματοδοτικές πηγές.
Η αθλιότητα δεν έχει όρια
Για να σοβαρευτούμε τώρα: οι δυνάμεις που προσπαθούν να ανακόψουν την αριστερή πορεία της Ευρώπης, υπονομεύοντας τη συμμαχία στην Ισπανία ή βάζοντας νάρκες στην πορεία της νέας πορτογαλικής κυβέρνησης, ξέρουν καλά το κόλπο. Και έχουν και τους εγχώριους αναμεταδότες τους που μονότονα έως θλιβερά επαναλαμβάνουν ότι, ναι μεν δεν θέλουν εκλογές, αλλά για να σωθεί η χώρα χρειάζεται να φύγει ο Τσίπρας και να έρθουν οι τεχνοκράτες, οι Προβόπουλοι, οιΣτουρνάρες και οι συγγενείς τους. Και, γιατί όχι, το νέο και άφθαρτο παιδί, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που τον επαινεί και η ευρωπαϊκή δημοσιογραφική οικογένεια. Για να ηρεμήσει κι ο Ραχόι.
Είναι βέβαιο ότι όσο πλησιάζουμε στις ημερομηνίες που οι πολιτικοί Ιεχωβάδες της βαθιάς Δεξιάς έχουν ορίσει σαν το τέλος της αριστερής κυβέρνησης, τόσο ο πόλεμος θα εντείνεται όχι μόνο με συνειδητά οργανωμένα ψεύδη τα οποία δεν είναι δυνατόν να διαψευστούν σήμερα αλλά και με απίστευτες μπαρούφες και προφητείες επιπέδου Λεβέντη.
Έτσι, μπορούν να φοβίσουν κάποιους, να απελπίσουν άλλους, αλλά τελικά η διάψευσή τους θα είναι τόσο κραυγαλέα που πρέπει να ετοιμάσουν και ένα άλλο σκηνικό. Και αυτό είναι η με κάθε πρόφαση, κόλπο, τερτίπι, μαλαγανιά, προσφυγή τους στη Δικαιοσύνη, μπας και καθυστερήσουν τις άλλες αποφάσεις, αυτές που θα τους εφοδιάσουν με κάρτα κατοίκου Κορυδαλλού.
Φυσικά, η Ελλάδα έχει Δημοκρατία. Και οι προσφυγές, ακόμη και από υπό κατηγορία πολίτες, ακόμη κι όταν αποσκοπούν στη διαιώνιση της τηλεοπτικής ασυδοσίας, είναι σεβαστές. Αλλά άραγε μήπως σε κάποιες περιπτώσεις πρέπει να κινούνται και αυτεπαγγέλτως οι εισαγγελείς όταν είναι πρόδηλη η πρόθεση να θιγεί π.χ. ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με μεθοδεύσεις αντάξιες των άθλιων εμπνευστών τους;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου