Η τελική έφοδος για την παλινόρθωση...
Χρήστου Δημήτρης
ΖΟΥΜΕ ΜΕΡΕΣ που το σύνολο των δυνάμεων της αντιπολίτευσης έχει σανιδώσει το γκάζι στην πορεία σύγκρουσης, για την ανατροπή της κυβέρνησης! Και καλά η Δεξιά και οι δύο συνοδοιπόροι της, που ονειρεύονται τη νέα συγκυβέρνηση για να σώσουν τη χώρα που οι ίδιοι βύθισαν στη χρεοκοπία. Το ΚΚΕ και όλες οι ποικιλίες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς γιατί συμπαρατάσσονται;
Ζούμε μέρες που η Ε.Ε. θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από το ελληνικό ζήτημα, το ζήτημα του ελληνικού χρέους, όπου δεν υπάρχει εχέφρων άνθρωπος και ηγέτης που να μην κατανοεί ότι πρέπει να ρυθμιστεί, ώστε αυτό το ταλαιπωρημένο από τους δανειστές και τους Γερμανούς ιεροεξεταστές κομμάτι γης, επιτέλους να βρει τις συνθήκες και την ευκαιρία να ξεχρεώσει για να προοδεύσει.
Ζούμε μέρες όπου η ρύθμιση, μετά από 27 χρόνια, του άναρχου ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, γίνεται θέμα αιχμής χωρίς αντιπρόταση από τον Μητσοτάκη και τους ακολούθους, που πιέζουν με όλα τα μέσα για την ακύρωση του νέου νόμου, ελπίζοντας πως αυτό θα προκαλέσει, ακόμα και την πτώση της κυβέρνησης τώρα, πριν είναι αργά για τα συμφέροντα που τον στηρίζουν.
ΘΥΜΑΜΑΙ το 1981, όταν το κεντροαριστερό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου ήρθε στην εξουσία με την έγκριση του ελληνικού λαού, πόσο γάβγιζαν τα σκυλιά του κατεστημένου. Αλλά τότε οι συνθήκες ήταν διαφορετικές. Και ήταν διαφορετικές, διότι το ΠΑΣΟΚ είχε οκτώ χρόνια στην αντιπολίτευση για να ωριμάσει και να γίνει, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, πραγματικά μαζικό, πανίσχυρο πολιτικό κίνημα, αρκετά γειωμένο με την κοινωνία, τα συνδικάτα, τους δήμους και τους φορείς, ώστε να ανατραπεί με παρόμοια με τα σημερινά κόλπα. Τότε που το πολιτικό σύστημα ήταν τρικομματικό, η Αριστερά ήταν σαφώς σύμμαχος με το ΠΑΣΟΚ απέναντι στο δεξιό κατεστημένο. Το πρωτοσέλιδο του "Ριζοσπάστη" την επόμενη μέρα της νίκης του ΠΑΣΟΚ το 1981 έγραφε: "Συντριπτική πλειοψηφία των δημοκρατικών δυνάμεων" με τίτλο "ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ". Η στήριξη κράτησε αρκετά χρόνια, για όσους θυμούνται το περίφημο μορατόριουμ. Τότε όμως το ΚΚΕ ήταν κόμμα ετούτου του κόσμου και όχι του αλλουνού. Επίσης τότε, χωρίς ιδιωτικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα και με τις δύο μεγαλύτερες εφημερίδες της εποχής να στηρίζουν την κυβέρνηση, το κατεστημένο αναγκάστηκε να συμβιβαστεί και η μετεμφυλιακή κυριαρχία της Δεξιάς να τερματιστεί, με τη δημοκρατία να παίρνει βαθιές ανάσες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του, διέγραψε μια πρωτοφανή εκλογική τροχιά και, μέσα σε δυόμισι χρόνια, από το 4,6% βρέθηκε στο 36,5% και έγινε κυβέρνηση! Αναζητά με ωδίνες την ταυτότητά του, έχει δυσανάλογη με τις κομματικές δυνάμεις κοινοβουλευτική δύναμη, ως αποτέλεσμα της επιλογής του ελληνικού λαού να αντικαταστήσει τους ενόχους της χρεοκοπίας, με την τίμια Αριστερά, που επιτέλους δέχτηκε να αναλάβει τις ευθύνες της, να κυβερνήσει για να σώσει τον τόπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ εντελώς μόνος, κόντρα σε όλο το κατεστημένο που κινητοποιεί η Δεξιά με πιέσεις στους δεσποτάδες, τους βιομηχάνους, τη Δικαιοσύνη, με σχεδόν όλα τα ΜΜΕ εναντίον του και μάλιστα με λυσσώδη τρόπο και άτιμα μέσα, ακόμα αντέχει. Και αντέχει παρά την απειρία του, διότι το συνονθύλευμα της αντιπολίτευσης δεν έχει εναλλακτική πρόταση, όταν επιπλέον είναι βαρύτατα υπόλογο για σοβαρά αδικήματα σε κάθε επίπεδο, με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ να έχουν φεσώσει τους φορολογούμενους με 400 εκατομμύρια δανεικά και αγύριστα!
ΣΗΜΕΡΑ η κυβέρνηση αντέχει διότι, από την εποχή που ο συσχετισμός στα Eurogroup ήταν 27-1, οι αλλαγές είναι θεαματικές, με το πείραμα ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργεί αισιοδοξία και δυναμική αλλαγών στην Ευρώπη. Σήμερα η Γερμανία είναι ισχυρή μεν, απομονωμένη δε. Και αυτό συνέβη διότι ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα εσωτερικά εμπόδια, είχε δυνάμεις που κατανόησαν την ιστορικότητα των στιγμών και τον κόσμο στον οποίο ζούμε και κινούμαστε. Και αυτό δεν το κατανόησαν μόνον στελέχη και οπαδοί. Το κατανόησε ο ελληνικός λαός. Οι δυνάμεις της παλινόρθωσης με τις οποίες συνεργάζεται ο Μητσοτάκης τρομάζουν τους πολίτες αλλά και τα μεγάλα πολιτικά κέντρα που έχουν συμφέρον να βγει η Ε.Ε. από τον φαύλο κύκλο της λιτότητας και της κρίσης που γεννά ευρωσκεπτικισμό και ενισχύει τις αποσχιστικές τάσεις σε μια εποχή σοβαρών πολεμικών διενέξεων στον ευαίσθητο χώρο της Ευρασίας.
Η ΧΩΡΑ μας βρίσκεται περικυκλωμένη από χώρους που δημιουργούν εντάσεις. Η χώρα μας βρίσκεται σε σκληρό καθεστώς εξόδου από τη χρεοκοπία. Η χώρα μας και ο πρωθυπουργός δίνουν τούτες τις ώρες τη μεγαλύτερη των μαχών. Τη ρύθμιση του δημοσίου χρέους για την πραγματική απελευθέρωση από τα δεσμά των Μνημονίων, ώστε ο παραγόμενος από τον κόπο και τον μόχθο των Ελλήνων εθνικός πλούτος να φέρει την ευημερία. Και ενώ αυτό σε όλες τις σοβαρές χώρες θα προκαλούσε εθνικό συναγερμό και συνεργασίες όλων των πολιτικών δυνάμεων, ο εκβιαζόμενος από τους εγχώριους νταβατζήδες αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κόντρα στα εθνικά συμφέροντα, δεν διστάζει να δημιουργεί συνθήκες εμφυλίου πολιτικής σύρραξης, έχοντας υποσχεθεί την παλινόρθωση των δυνάμεων της χρεοκοπίας. Ελπίζω, παρά την τύφλα τής εκτός ΣΥΡΙΖΑ Αριστεράς, ο ελληνικός λαός να μην αυτοκτονήσει τούτες τις κρίσιμες στιγμές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου