Περιχαρακώσεις…
Πάτροκλος Γεωργιάδης*
EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ |
«Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών άνευ Βουλής και εκλογών». Ήταν το ρεφρέν άσματος που τραγουδούσε τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης ο showman Γιώργος Μαρίνος, αποτυπώνοντας το κλίμα που προηγήθηκε της Μεταπολίτευσης σχετικά με τη συνθηματολογία και το ιδεολογικό περίβλημα με τα οποία η χούντα προσπάθησε να επενδύσει το καθεστώς που εγκαθίδρυσε για επτά συναπτά έτη.
Σαράντα τρία χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ο αριστερός νυν πρόεδρος της Βουλής κ. Βούτσης, στην πολυσυζητημένη συνέντευξή του -που προκάλεσε τη δήθεν μίνι κυβερνητική κρίση- παραδέχτηκε ότι «είμαστε το πιο ομογενοποιημένο έθνος με πάνω από 90% ορθοδόξους».
Στη συνέχεια συμπλήρωσε -αφού χρησιμοποίησε αφοριστικά τα συνθήματα της χούντας περί πατρίδος, θρησκείας και οικογένειας και το γνωστό «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών»- ότι αυτό δεν σημαίνει πως θα πρέπει να γίνουμε κάτι σαν τους Ταλιμπάν, εννοώντας φυσικά ότι το γεγονός πως ως έθνος είμαστε στη συντριπτική πλειονότητα ορθόδοξοι χριστιανοί δεν σημαίνει ότι φοράμε παρωπίδες, δεν εκφράζουμε την πίστη μας με κοσμικό φανατισμό, δεν απορρίπτουμε το διαφορετικό.
Αντιθέτως, το σεβόμαστε, το αναλύουμε και ενδεχομένως το κατανοούμε. Σε κάθε περίπτωση, δεν περιχαρακωνόμαστε αλλά παρακολουθούμε και συμμετέχουμε στις παγκόσμιες εξελίξεις.
Το Σύνταγμά μας άλλωστε δεν γράφει τίποτε άλλο από αυτό που είπε ο πρόεδρος της Βουλής. Αναγνωρίζει ότι επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της «Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού» και παράλληλα με το άρθρο 13 κατοχυρώνει την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, εγγυάται την ελευθερία άσκησης των λατρευτικών καθηκόντων των πιστών κάθε γνωστής θρησκείας και ορίζει ότι «οι λειτουργοί όλων των γνωστών θρησκειών υπόκεινται στην ίδια εποπτεία της Πολιτείας και στις ίδιες υποχρεώσεις απέναντί της, όπως και οι λειτουργοί της επικρατούσας θρησκείας».
Τότε, λοιπόν, γιατί ξέσπασε τέτοια «πολιτική θύελλα» με ανακοινώσεις και αντεγκλήσεις εκατέρωθεν αλλά και με τον αρχηγό του μικρού συγκυβερνώντος κόμματος να εξανίσταται;
Αρχικά, αρνούμαι να πιστέψω ότι ο κ. Βούτσης προσυνεννοημένα «πέταξε» μιαν ατάκα για να δώσει το δικαίωμα στον κυβερνητικό εταίρο να διαφοροποιηθεί σε ένα θέμα ασφαλές, που επ' ουδενί θα δημιουργήσει πρόβλημα στη συγκυβέρνηση αλλά ταυτόχρονα θα ικανοποιήσει το μικρό εκλογικό κοινό των ΑΝ.ΕΛΛ. Και τούτο, γιατί ο κ. Βούτσης εκτός από στέλεχος και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ είναι και πρόεδρος της Βουλής και δεν θα έπρεπε εκ του θεσμικού του ρόλου να ευνοεί οποιοδήποτε κόμμα.
Ομως εκείνο που πιθανώς δεν υπολόγισε είναι ότι ο κυβερνητικός του εταίρος διαθέτει υψηλό πολιτικό αισθητήριο. Τη στιγμή που όλες οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών δείχνουν ότι οι ΑΝ.ΕΛΛ. μένουν εκτός επόμενης Βουλής, την ώρα που υποχρεωτικά σύσσωμη η Κοινοβουλευτική τους Ομάδα ψηφίζει όλα τα μνημονιακά μέτρα και λαμβάνει φυσικά την αντίστοιχη φθορά στο εκλογικό σώμα, ο αρχηγός τους βρήκε την ευκαιρία να απευθυνθεί στη μειούμενη εκλογική του πελατεία, σε ένα πεδίο προνομιακό και ανέξοδο.
Με την αντίδραση αυτή έδωσε την ευκαιρία και στον ΣΥΡΙΖΑ να απαντήσει, απευθυνόμενος στην ουσία στο δικό του βασικό εκλογικό σώμα και να υπενθυμίσει ότι παραμένει προσηλωμένος στην ιδεολογία του και ότι όλα τα υπόλοιπα που συμβαίνουν δεν είναι τίποτε άλλο παρά αναγκαίες παρεκβάσεις προκειμένου να επιταχυνθεί η οριστική απαλλαγή από τα μνημόνια.
Στην πραγματικότητα η σπίθα που άναψε βολεύει. Και βολεύει στην περιχαράκωση ψηφοφόρων που το τελευταίο διάστημα απομακρύνονται από την πολιτική είτε προσχωρούν σε άλλα κόμματα.
Το ζητούμενο τώρα είναι γιατί στην υπόθεση αυτή ενεπλάκησαν και τα υπόλοιπα κόμματα. Γιατί δηλαδή ενεπλάκησαν σε μια εσωτερική υπόθεση της συγκυβέρνησης; Προφανώς, αφού ανεδείχθησαν οι δηλώσεις του κ. Βούτση από τον κ. Καμμένο, είδαν φως και μπήκαν...
Αν ενόχλησε η γενίκευση του προέδρου της Βουλής ότι δεν υπάρχουν ορθόδοξοι λαοί και ότι η θρησκεία είναι προσωπική υπόθεση του καθενός, θα πρέπει να εξηγηθεί ότι κατ' αντιστοιχία δεν υπάρχουν ή, καλύτερα, δεν θα πρέπει να υπάρχουν ορθόδοξα κόμματα αλλά κόμματα που επιθυμούν να υπηρετήσουν τον λαό ανεξαρτήτως του θρησκεύματος του κάθε πολίτη. Και ότι αν οι πολίτες αυτής της χώρας είναι, κατά δήλωσή του, 90% ορθόδοξοι χριστιανοί, τότε, ανεξάρτητα από την ατομική εκάστου επιλογή, πρέπει να αντιμετωπίζονται ως η συντριπτικά πλειοψηφούσα «συλλογικότητα» από την Πολιτεία και ισότιμα με τους υπόλοιπους.
*Eιδικός εμπειρογνώμονα στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Δημοσίου Δικαίου. Διετέλεσε γενικός γραμματέας στα υπουργεία Εσωτερικών, Δημόσιας Τάξης και Ανάπτυξης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου