Δεξιά αδιέξοδα και «αριστερές» κορώνες
Του Γιάννη Κουτσοκώστα
Ας κάνουμε ένα άλμα πέρα από τη λογική. Και ας φανταστούμε τον Αλέξη Τσίπρα, στη διάρκεια της κοινής συνέντευξης με τον Ντ. Τραμπ, εκεί ανάμεσα στο χρέος, τις επενδύσεις, τη Σούδα και τα F-16, να υψώνει τη γροθιά του και να φωνάζει «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι». Φαντάζεστε τι θα είχε συμβεί; Πολλά. Πριν από όλα θα γινόταν παγκόσμια είδηση, η Ν.Δ. θα ανέβαινε στα... κεραμίδια, ο Περισσός θα πάθαινε έναν πανικό και οι επιτελείς των ΑΝΤ1, ΣΚΑΪ, Αlpha και Star θα έτρεχαν πανικόβλητοι να βρουν το στιγμιότυπο γιατί επέλεξαν να μη μεταδώσουν live τη συνέντευξη. Νομίζετε ότι θα συνέβαινε κάτι άλλο; Ότι με μια τέτοια αποκοτιά, ο Τσίπρας θα προωθούσε περισσότερο τα εθνικά θέματα, θα κέρδιζε κάτι παραπάνω για το χρέος και τις επενδύσεις ή μήπως θα βελτίωνε τη διεθνή θέση και εικόνα της χώρας; Αστεία πράγματα.
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν. Και αυτοί, που δεν θεώρησαν είδηση και δεν μετέδωσαν απευθείας ολόκληρη τη συνέντευξη Τραμπ και Τσίπρα. Και αυτοί που κυκλοφορούν με ρομφαία το... αριστερόμετρο στο χέρι αλλά και αυτοί -κυρίως αυτοί- που έμειναν με την προσδοκία της αποτυχίας και τη μικροψυχία τους στο... χέρι. Ας σοβαρευτούν γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με σοβαρά πράγματα. Με το μέλλον της χώρας, την οικονομία, τις επενδύσεις, τον βραχνά του χρέους τη διεθνή θέση αλλά και την εικόνα της χώρας σε έναν κόσμο, που αλλάζει αλλά δεν γίνεται καλύτερος. Και ας συνειδητοποιήσουν ότι ο Τσίπρας δεν πήγε στον Λευκό Οίκο για μια φωτογραφία με τον Τραμπ, ούτε για... φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, όπως έκαναν άλλοι στο παρελθόν και όπως πρόθυμα θα ήθελαν να κάνουν κάποιοι άλλοι. Δεν πήγε ως ηγέτης ενός αριστερού κόμματος με τις δεδομένες διαφωνίες, αντιθέσεις και ευαισθησίες για τον ρόλο των ΗΠΑ στον κόσμο και την πολιτική, που επαγγέλθηκε και υλοποιεί ο Ντ. Τραμπ.
Η ευθύνη ενός πρωθυπουργού
Πήγε ως πρωθυπουργός μιας χώρας, που παλεύει με νύχια και με δόντια για να απαλλαγεί από τη μέγγενη της οικονομικής κρίσης, τα μνημόνια και την επιτροπεία και να βγει στο ξέφωτο της ανάπτυξης με την κοινωνία όρθια. Και συναντήθηκε με τον Πρόεδρο μιας υπερδύναμης, η οποία εξακολουθεί να πρωταγωνιστεί, να επηρεάζει και να διαμορφώνει τις διεθνείς εξελίξεις. Όπως έκανε με τους ηγέτες της Ρωσίας, της Κίνας αλλά και των χωρών της Ευρώπης. Είναι ο πρωθυπουργός, που αναζητά και βρίσκει πιθανούς και απίθανους συμμάχους, αξιοποιεί κάθε συγκυρία, εκμεταλλεύεται ευκαιρίες και ρωγμές για να προωθήσει τα εθνικά συμφέροντα και να αναβαθμίσει τη θέση της χώρας στον σύγχρονο κόσμο. Κάνει δηλαδή ό,τι θα έπρεπε να κάνει ένας Πρωθυπουργός, που σέβεται τον ρόλο και την ευθύνη, που του έχουν αναθέσει οι πολίτες. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Και το γεγονός ότι είναι αριστερός, προσθέτει δεν αφαιρεί για να είναι αποτελεσματική αυτή η προσπάθεια.
Με αυτή την έννοια ακούγονται περισσότερο σαν ανέκδοτα οι «αριστερές» φωνές, που θεωρούν περίπου ως προδοσία τη συνάντηση Τραμπ - Τσίπρα και το αναμφισβήτητα θερμό κλίμα, που επικράτησε σε αυτήν. Δείχνουν παντελή άγνοια και του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων και των μεγάλων αλλαγών που έχουν συντελεστεί στον σύγχρονο κόσμο και των μεγάλων κινδύνων, που εγκυμονούν. Όπως είναι αστεία και τα... δεξιά τροπάρια, που προσπαθούν να υποβαθμίσουν τις επαφές Τσίπρα στις ΗΠΑ και να την περιορίσουν σε μια συμφωνία για τα F-16. Δεν κρύβουν μόνο μικροψυχία, κρύβουν υποκρισία και δείχνουν ότι το στρατηγικό αδιέξοδο, στο οποίο έχουν περιέλθει είναι πλήρες, βαθύ και αγιάτρευτο. Και αυτό θα αποκαλυφθεί πιο γρήγορα από ό,τι φαντάζονταν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου