Τι φοβούνται άραγε;

Τι φοβούνται άραγε;

EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ

Η σημερινή συζήτηση στη Βουλή για το σκάνδαλο Novartis δικαίως θεωρείται από πολλούς ως η κρισιμότερη, τουλάχιστον των τελευταίων χρόνων.

Τη σοβαρότητα αυτής της συζήτησης -όπως κι αν τη χαρακτηρίσει κανείς- την προσδίδουν αναμφίβολα το ίδιο το σκάνδαλο και η διεθνής έκτασή του, όπως και το γεγονός ότι κατά τη δικογραφία που έφτασε στο κοινοβούλιο εμπλέκονται δέκα πολιτικοί: οκτώ πρώην υπουργοί και δύο πρώην πρωθυπουργοί.

Με αυτά τα δεδομένα θα περίμενε κανείς μια σοβαρή και ωφέλιμη συζήτηση στη Βουλή, με την οποία ο πολίτης θα μπορούσε να μάθει από τους «πατέρες» του έθνους για τη λεηλασία που έκαναν σε βάρος του και σε βάρος της χώρας οι πολυεθνικές του φαρμάκου, σε συνεργασία με εγχώριους επιχειρηματίες, πολιτικούς, γιατρούς, δημοσιογράφους και άλλους που κερδοσκόπησαν πάνω στο πολυτιμότερο και ιερότερο δικαίωμα του ανθρώπου: το δικαίωμα στην υγεία και τη ζωή. 

Τέτοια συζήτηση μάλλον δεν πρόκειται να γίνει σήμερα στη Βουλή. Αυτό το έχουν προεξοφλήσει από την αρχή οι εμπλεκόμενοι κατά τη δικογραφία κορυφαίοι πολιτικοί με τις ενέργειές τους, τα κόμματά τους και κυρίως, με τη στάση της, η αξιωματική αντιπολίτευση. 

Ολοι αυτοί -αν και ανοικτά δεν αρνούνται ότι η υπόθεση Novartis είναι σκάνδαλο μεγατόνων- κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους, κάνοντας θόρυβο με θεωρίες συνωμοσίας και αντιπολιτευτικές κορόνες περί κυβερνητικής σκευωρίας για το σκέλος που τους αφορά. 

Με αυτόν τον τρόπο, όμως, δεν ευτελίζονται μόνο οι ίδιοι. Ευτελίζουν ταυτόχρονα την πολιτική ζωή του τόπου και αμαυρώνουν το πολιτικό σύστημα σε μια εποχή που -ύστερα από οκτώ χρόνια νεοφιλελεύθερης, μνημονιακής και αντιλαϊκής πολιτικής- θα έπρεπε να πράττουν το αντίθετο. 

Να συμφωνήσουμε επιτέλους σε κάτι. Το τεκμήριο της αθωότητας το έχουν όλοι. Πρέπει όμως ή δεν πρέπει οι πολιτικοί να δίνουν πρώτοι το καλό παράδειγμα όταν εγκαλούνται από τη Δικαιοσύνη;

Πράγμα που σημαίνει να αντιμετωπίζουν με εμπιστοσύνη τα αρμόδια όργανά της και να επιζητούν την κρίση τους όταν κατηγορούνται;

Γιατί δεν το κάνουν ορισμένοι από αυτούς και καταφεύγουν στη μέθοδο των κραυγών και των απειλών προς κάθε κατεύθυνση;

Τι έχουν να φοβηθούν, άραγε, εφόσον δηλώνουν αθώοι; 

http://www.efsyn.gr/arthro/ti-fovoyntai-arage