Ω! Τα Ωραία Μικρά Μαγαζιά του 3%
Από Andreas ANEMOS
Ω! Οι ωραίες μέρες!
Νοσταλγώ τις ένδοξες στιγμές μας στην Αριστερά του ’80 και του ’90 και του 2000 και του 2007…
Μικρά μαγαζιά, γωνία. Σπίτια του λαού. Ωραία κυλικεία με εξαιρετικούς καφέδες το πρωί.
Ωραίες μέρες…
Στα Ντα Κάπο και στα Φίλια, θέσεις τιμητικές μαζί με καλλιτέχνες και ωραία κορίτσια και αγόρια. Σεβασμός για την εργατική τραγιάσκα που είχαμε από καιρό πάψει να φοράμε αλλά είναι μείνει η γραμμή στο μέτωπο. Ηθική. Συνέπεια. Καθαρότητα. Αγαπητοί σε όλους. Ευχάριστοι.
Αποδεκοί όσο δεν διεκδικούσαμε κάτι παραπάνω. Την εξουσία κυρίως… «Αυτά δεν είναι δουλειές για εσάς. Θα σας φθείρουν! Αφήστε τις για εμάς τους λερωμένους…» μας έλεγαν οι πράσινοι και γαλάζιοι φίλοι μας. Και τα κορίτσια το ίδιο μας έλεγαν.
Εκεί στο 3 με 8% ήμασταν μια χαρά όλοι. Κι εμείς και οι άλλοι. Ασφαλείς μέσα στις αναζητήσεις μας. Χωρίς να το πιέζουμε κιόλας.
Και χρήσιμοι! Πολύ χρήσιμοι για πολλούς λόγους. Κυρίως για άλλοθι βέβαια αλλά και λόγω παιδείας. Ως δημοσιογράφοι. Ως Σύμβουλοι. Ως Ρήτορες.
Τι έλεγα;
Α! Ναι! Κυρίως ως άλλοθι έλεγα…
Ωραίες ημέρες του 3%, άντε του 8%. Κανένα άγχος…
Το πρωί στο Φίλιον. Το βράδυ στη Λεύκα με ρετσίνα και παϊδάκι… Και στον Πειναλέοντα... Κανά σινεμαδάκι. Κανένα Ηρώδειο επίσης, με πρόσκληση για το δεύτερο διάζωμα. Με soundtrack τον Σαββόπουλο αλλά και τον Πάνο Τζαβέλα. Με το προνόμιο να συνομιλούμε άνετα τόσο με παλιούς αντάρτες και να συγκινούμαστε όσο και με τον Πέτρο Κωστόπουλο για να χαλαρώνουμε…
Όλα καλά. Όλα ανθηρά εκεί στο 3%...
Ούτε καλύτερα
Ούτε χειρότερα
Ούτε πόνος
Δουλειά μας
Δουλειά τους
Ετσι δεν είναι Ουίλι; Θυμάσαι Ουίλι;
Μέχρι και στο χρηματιστήριο παίξαμε… Τι διάολο μελετούσαμε το Κεφάλαιο δηλαδή (εκδ. Θεμέλιο ή Σύγχρονη Εποχή)
Οι ένδοξες στιγμές μας στην Αριστερά του ’80 και του ’90 και του 2000 και του 2007…
Μέχρι το 2008 όλα ήταν καλά…
Μετά σκάτωσε το πράγμα Ουίλι…
Μετά σκάτωσε το πράγμα…
Το 2012… Ιούνιος ήταν! Σκάτωσε το πράγμα Ουίλι…
«Στράβωσαν» οι φίλοι μας. Με μισό μάτι μας κοίταζαν πιά οι συμπότες…
Αρχισαν να μας βρίζουν…
Δεν κατάλαβα πως έγινε αυτό…
Με είχε παρασύρει ο ενθουσιασμός τότε… με σπρώχναν χιλιάδες προς τα επάνω…
Ωχ…
Κι ύστερα ο Ιανουάριος του 2015… Και ο Ιούλιος… Και ο Σεπτέβριος…
Τι χρονιά έχουμε τώρα Ουίλι;
Ποιοι είναι αυτοί που έγιναν χθες υπουργοί;
Πότε θα τελειώσει αυτός ο εφιάλτης;
ΟΥΙΛΙ! Σου μιλάω!
Πότε θα τελειώσει;
Νοσταλγώ τις ένδοξες στιγμές μας στην Αριστερά του ’80 και του ’90 και του 2000 και του 2007…
Μικρά μαγαζιά, γωνία. Ωραία κυλικεία.
Ωραίες μέρες…
Του 3%!
Ούτε καλύτερα
Ούτε χειρότερα
Ούτε πόνος
Ούτε Μαριλίζα
Ούτε Νοτοπούλου
Ούτε τίποτα
Πάμε πίσω στο μικρό, γωνιακό μαγαζί μας, Ουίλι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου