Εφιάλτης για τη διαπλοκή η έξοδος από τα μνημόνια

 Εφιάλτης για τη διαπλοκή η έξοδος από τα μνημόνια

Μενέλαος Γκίβαλος

Η πραγματικότητα επιβάλλει τη δική της αλήθεια. Η ανοικτή υπονόμευση, η καταστροφολογία, η διαστρέβλωση, η ψευδολογία άγγιξαν ή και υπερέβησαν τα όριά τους. Το συστημικό-διαπλεκόμενο στρατόπεδο δεν βρίσκεται απλώς αντιμέτωπο με μια κυβέρνηση, με έναν πρωθυπουργό, με ένα κόμμα. Συγκρούεται στην πράξη με μια μείζονος σημασίας εξέλιξη, που έχει τη δική της ιστορική σπουδαιότητα, το δικό της αυτόνομο πολιτικό «βάρος» .

Η ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ– ακροδεξιά πολιτική και το «όλον» σύστημα της διαπλοκής κυριάρχησαν τη μνημονιακή εποχή, ιδιαίτερα κατά τα πέντε πρώτα χρόνια. Τα μνημονιακά προγράμματα, η αφαίρεση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, η ιδιωτικοποίηση των πάντων, η τρομοκράτηση και απαξίωση μιας ολόκληρης κοινωνίας με την ταυτόχρονη εθελόδουλη στάση προς τους δανειστές και τη γερμανική ελίτ, αποτέλεσαν για το καθεστώς του μαύρου μετώπου το φυσικό τους περιβάλλον, τον ζωτικό τους χώρο, το «θερμοκήπιο» όπου άνθισαν και γιγαντώθηκαν οι πολιτικές και οι πρακτικές που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή.

ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ το περιβάλλον αυτό αλλάζει. Ασφαλώς η έξοδος από τα μνημόνια φέρνει περιορισμούς και «δουλείες» από τη μνημονιακή εποχή. Ταυτόχρονα όμως παρέχει ικανούς βαθμούς πολιτικής αυτονομίας και επιτρέπει σημαντικές παρεμβάσεις, τόσο στο παραγωγικό-αναπτυξιακό όσο και στο κοινωνικό επίπεδο. Αλλά αυτό το « νέο περιβάλλον» είναι αποπνικτικό, προκαλεί πολιτική ασφυξία στο «στρατόπεδο» της διαπλοκής. Γιατί κάθε εξέλιξη που ευνοεί την πολιτική και κοινωνική δημοκρατία και συγκρούεται με τα στυγνά οικονομικά συμφέροντα αποτελεί για τη διαπλοκή «θανατηφόρο» περιβάλλον, της στερεί το ζωτικό της χώρο. Γι’ αυτό και η διαπλοκή βρίσκεται στα «κάγκελα». Πρώτος, άμεσος στόχος, η απαξίωση, ο μηδενισμός της σημασίας της εξόδου από τα μνημόνια, η αφαίρεση κάθε πολιτικής πρωτοβουλίας από την κυβέρνηση, ο ευτελισμός ή και η ματαίωση κάθε μέτρου που θα συνέβαλε στη βελτίωση της ζωής των πολιτών.

ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για μια εκχυδαϊσμένη εκδήλωση μιας «βουλιμίας για την εξουσία» που προέρχεται από τις ηγεσίες των κομμάτων του «συστήματος».. Αυτή η ερμηνεία είναι ανεπαρκής και επιεικής. Πρόκειται για τη λυσσώδη αντίδραση ενός συστήματος συμφερόντων, ενός «καθεστώτος» που δεν αγωνίζεται απλώς για την κατάληψη της εξουσίας, αλλά για την ίδια την επιβίωσή του. Τρόμος και πανικός καταλαμβάνει τους φορείς του «καθεστώτος» στο ενδεχόμενο να μην μειωθούν οι συντάξεις και το αφορολόγητο και να ενισχυθούν τα εισοδήματα. Ο πανικός και η απόγνωση κορυφώνεται για τη δικαστική εξέλιξη των σκανδάλων Novartis, ΚΕΕΛΠΝΟ ή του Noor 1… όπου κάθε καταδικαστική απόφαση θα αποτελέσει καίριο καθοριστικό πλήγμα για το ίδιο το «καθεστώς»

ΟΠΟΙΑ ΕΞΕΛΙΞΗ, όποιο γεγονός αποτελεί θετική, ελπιδοφόρα προοπτική για τον λαό συγκρούεται με τα συμφέροντα του «καθεστώτος»… Δύο κόσμοι συγκρούονται, δύο κοινωνικο-οικονομικά μοντέλα, δύο τάξεις αξιών, δύο αντιδιαμετρικά πολιτισμικά πρότυπα… Η πλήρης απογύμνωση του καθεστώτος της διαπλοκής έχει από μόνη της καθορίσει τις κρίσιμες επιλογές…

«ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ»