Το «Μακεδονικό» αλλάζει τα δεδομένα..

Το «Μακεδονικό» αλλάζει τα δεδομένα...

Πάικος Βασίλης

Δεν έχει ξαναγίνει, στ’ αλήθεια δεν έχει ξαναγίνει, ποτέ και πουθενά στον κόσμο. Να αλλάζει μια χώρα τ’ όνομά της, το σύνταγμά της, την ιστορία της κατ’ απαίτηση μιας άλλης χώρας

Ε λοιπόν συμβαίνει σήμερα εδώ σ’ εμάς. Με την Ελλάδα στον ρόλο της απαιτούσης χώρας. Και την ΠΓΔΜ σ’ εκείνον της αποδεχόμενης και συμμορφούμενης με τις απαιτήσεις.

Και παρ’ όλ’ αυτά, κάποιοι εδώ αντιδρούν. Χαρακτηρίζοντας τη σχετική συμφωνία ετεροβαρή, μειοδοτική έως και προδοτική. Γιατί; Από πού κι ώς πού; Έλα μου ντε...

Ώς πριν από μερικούς μήνες, και να μας το 'λεγαν, δεν θα το πιστεύαμε. Ότι θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε και να πάρουμε τόσα πολλά. Δεν πιστεύαμε καν ότι θα βρισκόταν λύση στο πρόβλημα. Πόσο μάλλον τέτοια λύση. Είναι σαν να μας πούνε σήμερα ότι θα λυθεί αύριο το Κυπριακό κατά τις πλήρεις αξιώσεις της Λευκωσίας και των Αθηνών. Ε, καταλαβαίνεις...

Ας είμαστε λοιπόν ειλικρινείς, τουλάχιστον απέναντι στους εαυτούς μας. Έπρεπε να βρεθούν και να συμπέσουν ο Αλέξης Τσίπρας στην Αθήνα και ο Ζόραν Ζάεφ στα Σκόπια. Κι έπρεπε να είναι αυτή την ώρα ιδιαιτέρως ευμενείς και προωθητικοί του ζητήματος οι διεθνείς συσχετισμοί. Που αλίμονο αν δεν τους αξιοποιούσαν οι δύο ηγέτες. Για να πάρουν όλα τον δρόμο τους. Και να που χρειάζεται να ξαναπούμε, μετά και τις πρόσφατες θετικές εξελίξεις στη Βουλή των γειτόνων μας, τα ήδη γνωστά και χιλιοειπωμένα. Αυτά που κάποιοι απλώς προσποιούνται πως δεν βλέπουν.

Έχουμε και λέμε λοιπόν. Ζητήσαμε τον γεωγραφικό προσδιορισμό στην ονομασία και το erga omnes της ισχύος του. Το πήραμε. Ζητήσαμε την και συνταγματική κατοχύρωση της αλλαγής. Το πήραμε. Ζητήσαμε την απάλειψη από το σύνταγμα της ΠΓΔΜ κάθε αναφοράς θεωρούμενης ως αλυτρωτικής. Το πήραμε. Ζητήσαμε την αναγνώριση εκ μέρους των γειτόνων της σλαβικής τους καταγωγής, με ταυτόχρονη ρητή αναφορά της απουσίας κάθε σχέσης με την ελληνική Ιστορία και τις αντίστοιχες παραδόσεις. Το πήραμε. Όνομα, σύνταγμα, Ιστορία λοιπόν, όλα «δικά μας», κατά τις αξιώσεις και τους στόχους μας.

Καταφανώς προσχηματικές όθεν οι διατυπούμενες ενστάσεις. Προσχηματικές, ρηχές, σαθρές και φτηνές. Και η συμπεριφορά τους προδήλως τυχοδιωκτική. Γιατί, ναι, δεν αναγνωρίσαμε καμιά «μακεδονική εθνότητα». Περί ιθαγένειας, περί υπηκοότητας πρόκειται. Όσο για τη «μακεδονική γλώσσα», για την από δεκαετίες αναγνωρισμένη μιλάμε; Την από δεκαετίες αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ αλλά και από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Τη γλώσσα «που ομιλείται εκεί και που διαθέτει γραμματική και συντακτικό», κατά τον αείμνηστο Ευάγγελο Αβέρωφ. Για την οποία άλλωστε αναγνωρίστηκε επίσης ρητώς εκ μέρους των γειτόνων ότι «ανήκει στην οικογένεια των σλαβικών γλωσσών»...

Προσχηματικές οι ενστάσεις, τυχοδιωκτική η συμπεριφορά

Προσχηματικές οι διατυπούμενες ενστάσεις των αντιπολιτευομένων. Και τυχοδιωκτική η συμπεριφορά τους. Προκειμένου να μην αναγνωριστεί η επιτυχία στον Τσίπρα. Και προκειμένου να «κολακευτούν» οι εθνικιστικές αγκυλώσεις μερίδας της εκλογικής τους πελατείας. Κατά πλήρη περιφρόνηση κάθε έννοιας εθνικού συμφέροντος. Αλλά, εντάξει, ο καθείς και τα όπλα του. Και οι επιλογές του. Και οι μικρότητές του...

Και τώρα η μπάλα στη δική μας περιοχή. Δεδομένου ότι, λογικά, δεν αναμένεται να στραβώσει κάτι στην εξέλιξη της αναθεωρητικής διαδικασίας στη γείτονα. Αλλά κι εδώ, κατά πάσα λογική βεβαιότητα, όλα θα κυλήσουν ομαλά. Καθώς υπάρχει και με το παραπάνω, δημοσίως εκπεφρασμένη δε, η απαιτούμενη προς κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Και, απ’ ό,τι όλα δείχνουν, είναι πολύ πιθανό το "Μακεδονικό" να λειτουργήσει ως μοχλός πολιτικών ανακατατάξεων. Να αποτελέσει ένας είδος νέας «διαχωριστικής γραμμής» στην πολιτική σκηνή της χώρας. Με πιο πιθανή την αναδιάταξη της κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Αλλά κι από κει και πέρα, ας μη λησμονείται ότι στελέχη του κεντρώου χώρου, ακόμη και από το εσωτερικό του ΚΙΝ.ΑΛΛ., έχουν εκφραστεί δημοσίως υπέρ της συμφωνίας. Τα οποία, σύμφωνα με ισχυρές ενδείξεις, θα αποφύγουν, με τον τρόπο τους, να καταψηφίσουν τη συμφωνία. Κόντρα στις επιλογές της ηγεσίας. Κάτι που ασφαλώς θα επέλεγαν και αρκετά στελέχη της Ν.Δ. αν είχαν το πολιτικό περιθώριο. Ενώ κάποια από τα μικρότερα κόμματα (σίγουρα το Ποτάμι και οι ΑΝ.ΕΛΛ.) θα διχαστούν καθέτως κατά τη σχετική ψηφοφορία. Με συνέπεια το πολιτικό σκηνικό να εμφανιστεί σοβαρά διαφορετικό στις εκλογές που θ’ ακολουθήσουν.

Και, εδώ που τα λέμε, μιλάμε για ύψιστης σημασίας ζήτημα εξωτερικής πολιτικής. Ζήτημα από κείνα που συνηθίσαμε να χαρακτηρίζουμε «εθνικά». Οπότε ναι, γιατί όχι;

http://www.avgi.gr/