Αλέξανδρος Ζέρβας
Στην επιφάνεια έρχεται το χρονικό της σταδιακής απαξίωσης ενός σύγχρονου νοσοκομείου, όπως το Ερρίκος Ντυνάν, το οποίο έφτασε τελικά να περάσει έναντι εξευτελιστικού τιμήματος στα χέρια της Τράπεζας Πειραιώς.
Θα πρέπει να σημειωθεί πως το εν λόγω νοσοκομείο, παρότι χρηματοδοτείτο από το Δημόσιο αλλά και από την περιουσία του κοινωφελούς ιδρύματος Ερυθρός Σταυρός και παρά το γεγονός ότι η ακίνητη περιουσία του τιμολογείτο γύρω στα 200 εκ. ευρώ, έφτασε να έχει συσσωρευμένα χρέη (σε τράπεζες, Δημόσιο κλπ) αλλά και απλήρωτους εργαζόμενους, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο αναγκαστικός πλειστηριασμός του να παρουσιαστεί από τους τότε αρμόδιους ως μονόδρομος.
Τα βασικά σημεία της υπόθεσης, όπως προκύπτουν από το πόρισμα της πλειοψηφίας των μελών της Εξεταστικής Επιτροπής για τα σκάνδαλα στην Υγεία, έχουν ως εξής:
Το 1992 συστήνεται με πρωτοβουλία του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού το Κοινωφελές Ίδρυμα Ερρίκος Ντυνάν, ενώ προχωράει κι η ανέγερση του νοσοκομείου, η λειτουργία του οποίο ξεκινά το 2000. Όπως κατέθεσε ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής ο τότε υπουργός Υγείας, Γιώργος Σούρλας, ο κοινωφελής χαρακτήρας σήμαινε ότι το ΚΙΕΝ δεν κερδοσκοπεί, ότι όποια κέρδη προκύπτουν από την περίθαλψη των ασθενών διατίθενται μόνο και μόνο για τη βελτίωση του εξοπλισμού και ότι αυτό ήταν αυστηρό. Οι σχετικές διατάξεις για τα νοσηλευτικά ιδρύματα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα προβλεπόταν ότι μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να επιχορηγούνται από το κράτος (πράγμα που έγινε και μέσω του Ερυθρού Σταυρού) και με την έννοια αυτή το υπουργείο Υγείας ήταν υποχρεωμένο να ασκεί εποπτεία στις συνθήκες λειτουργίας καθώς και διοικητικό και οικονομικό έλεγχο. Αυτό το στοιχείο θεωρείται ιδιαίτερα κρίσιμο, καθώς «ακυρώνει» στην ουσία τον ισχυρισμό ότι επρόκειτο για ιδιωτική κλινική κι ως τέτοια θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται.
Μολαταύτα, το καθεστώς που διείπε το Ερρίκος Ντυνάν χαρακτηρίζεται από το πόρισμα ως «πρωτόγνωρο». Κι αυτό γιατί ήταν Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου που απολάμβανε τα προνόμια του ελληνικού Δημοσίου, είχε οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια, καθώς και τη δυνατότητα να επιδοτηθεί από το Δημόσιο χωρίς να υπάγεται σε καμίας μορφής κρατική εποπτεία για τη διαχείριση των οικονομικών του από τον αρμόδιο για την εποπτεία των κοινωφελών ιδρυμάτων Υπουργό των Οικονομικών. Στο έδαφος αυτό, άνθισε η οικονομική κακοδιαχείριση με διαχρονική ανοχή και ασυλία.
Σε ό,τι αφορά τα ακίνητα και κινητά περιουσιακά στοιχεία του νοσηλευτικού ιδρύματος, επειδή προέρχονταν από δωρεά του Ερυθρού Σταυρού για την εξυπηρέτηση του κοινωφελούς σκοπού, ήταν εκ του Συντάγματος και του Αστικού Κώδικα, μη μεταβιβάσιμα και άρα ακατάσχετα.
Στις εκάστοτε διοικήσεις του Ερρίκος Ντυνάν (στις οποίες κεντρικό ρόλο έπαιζε ο υπόδικος για διακίνηση μαύρου χρήματος, Ανδρέας Μαρτίνης) χρεώνεται μνημειώδης κακοδιαχείριση, η οποία αφορούσε σε προσλήψεις προσωπικού (ασχέτως αναγκών) με βάση αιτήματα πολιτικών προσώπων, προκλητικές αργομισθίες, καταβολή μεγάλων ποσών σε μέλη του ΔΣ. Είναι χαρακτηριστικό πως υπάρχουν δύο εκθέσεις, εκείνη της Ομάδας Λιαρόπουλου τον Ιανουάριο του 2012 αλλά κι αυτή του Άγγελου Φιλιππίδη τον Ιούνιο του 2011, αλλά και καταθέσεις μαρτύρων, σύμφωνα με τις οποίες προκύπτουν γνωστά δημόσια πρόσωπα που λάμβαναν μισθό χωρίς να παρέχουν κάποια υπηρεσία.
Ιδιαίτερη θέση, όπως είναι προφανές, και ο τραπεζικός δανεισμός, καθώς το 2001 λαμβάνει δάνειο ύψους περίπου 62 εκ. ευρώ από την ALPHA BANK, με προσημείωση της οικοπεδικής έκτασης. Το βασικό πρόβλημα έχει να κάνει με το γεγονός ότι το καταστατικό του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ερρίκος Ντυνάν δεν επιτρέπει ούτε προσημείωση υποθήκης αλλά ούτε καν δανεισμό.
Ακόμη πιο ιδιαίτερη θέση κατέχουν οι τρεις διαδοχικές δανειακές συμβάσεις από την Marfin Popular Bank συμφερόντων Ανδρέα Βγενόπουλου, συνολικού ύψους 115 εκ. ευρώ, με βάση τις οποίες υπήρξαν 4 υποθήκες, ενώ με ιδιωτικά συμφωνητικά δόθηκαν ενέχυρo και εκχωρήθηκαν στη MARFIN όλες οι απαιτήσεις του ΚΙΕΝ έναντι του Δημοσίου και όλων των ασφαλιστικών ταμείων και οργανισμών, καθώς και των καταθέσεων μετρητών. Με αυτό τον τρόπο ο Όμιλος Βγενόπουλου πήρε ουσιαστικά υπό τον έλεγχό του το νοσοκομείο με την τραπεζική και τη νοσηλευτική δραστηριότητα (ο Όμιλος είχε στην κατοχή της το Μητέρα αλλά και το Λητώ) να πηγαίνουν χέρι-χέρι. Το τελικό χτύπημα ήρθε το Νοέμβριο του 2009 όταν η τράπεζα, επικαλούμενη αθέτηση των όρων των δανείων, κατέστησε ληξιπρόθεσμο κι άμεσα απαιτητό το σύνολο του εναπομείνατος ποσού (ύψους 89 εκ ευρώ) και δέσμευσε τα ταμειακά διαθέσιμα του Ιδρύματος.
Οι ευθύνες των υπουργών
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο καταλογισμός των ευθυνών σε τέσσερις πολιτικούς προϊστάμενους του υπουργείου Υγείας, καθώς στο πόρισμα αναφέρεται:
- Από το 2006, επί υπουργίας Δημήτρη Αβραμόπουλου, ξεκινά με την προτροπή και επιμονή του Ανδρέα Μαρτίνη, η νομοθέτηση διατάξεων που έτειναν να εξυπηρετήσουν αρχικώς συγκεκαλυμμένα την πορεία προς την ιδιωτικοποίηση.
- Κατά τη θητεία Λοβέρδου, θεσμοθετείται η δυνατότητα εσόδων για το Κ.Ι.Ε.Ν. από την εκποίηση περιουσιακών στοιχείων. Η διάταξη αυτή αποτέλεσε το νομικό έρεισμα για να καταστούν μεταβιβάσιμα και κατασχετά τα περιουσιακά στοιχεία του ιδρύματος. Η συνολική στάση του Ανδρέα Λοβέρδου κρίνεται ελεγκτέα από την πλειοψηφία της Εξεταστικής, καθώς του καταλογίζεται ότι ενήργησε σαφώς υπό την υπουργική του ιδιότητα ως «αρωγός» των θέσεων της τράπεζας και ότι είχε δρομολογήσει από το 2011 την πώληση του νοσοκομείου.
- Για τις παρεμβάσεις του κ. Γεωργιάδη, τονίζεται ότι «εκ του αποτελέσματος συνάγεται ότι η πρόθεση της κυβέρνησης Σαμαρά ήταν το νοσοκομείο να περιέλθει στην κυριότητα του Ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς». Ειδική μνεία γίνεται, μεταξύ άλλων, στο Μνημόνιο που υπέγραψε ο Άδωνις Γεωργιάδης ως υπουργός Υγείας το 2014, με την Τράπεζα Πειραιώς και τον τότε πρόεδρο και αντιπρόεδρο του Ερρίκος Ντυνάν (διορισμένους από την κυβέρνηση Σαμαρά). «Στο Μνημόνιο αυτό ως σκοπός τίθεται η θεώρηση της Τράπεζας Πειραιώς ότι με βάση το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο, αλλά και την τρέχουσα οικονομική κατάσταση του Νοσοκομείου, η βέλτιστη νομική λύση είναι η λήψη μέτρων αναγκαστικής εκτελέσεως, η οποία θα οδηγήσει μέσω της κατασχέσεως της συνολικής επιχειρηματικής μονάδας του Νοσοκομείου στον πλειστηριασμό του συνόλου των περιουσιακών του στοιχείων (ενσωμάτων και άυλων), με την τήρηση των προϋποθέσεων του νόμου, δηλαδή την απόκτηση εκτελεστού τίτλου και την επιβολή κατασχέσεως κατά το άρθρο 1022 επ. του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας» αναφέρει το πόρισμα. Διευκρινίζεται ότι «με τη συνδρομή του Α. Γεωργιάδη, τα νεοδιορισθέντα Δ.Σ. του Ε.Ε.Σ. και του Κ.Ι.Ε.Ν. απεδέχθησαν πλήρως τις θέσεις της Τράπεζας Πειραιώς για λύση του οικονομικού προβλήματος του Ιδρύματος και του Νοσοκομείου του μέσω της αναγκαστικής πωλήσεώς του, δηλαδή μέσω αναγκαστικού πλειστηριασμού, στηριχθέντα κατ’ ουσίαν στο προηγηθέν νομοθετικό πλαίσιο (τροπολογία Α. Λοβέρδου – Μάρτιος 2012), αλλά και στην σαφή θέση της Κυβερνήσεως και του αρμοδίου Υπουργού υπέρ της λύσεως αυτής».
- Τέλος, ο Μάκης Βορίδης «έλυσε» το θέμα της μεταβίβασης της άδειας ιδρύσεως του «Ερρίκος Ντυνάν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου