Ύβρις
Έτσι θ᾽ ακολουθούσε τους άρχοντες ο κόσμος·
αν μήτε ήταν ξέφραγος μήτε αναγκασμένος.
Ο κορεσμός γεννάει Ύβρη,
όταν γεμίζουν πλούτη άνθρωποι με στυφό μυαλό
(Σόλων, απόσπ. 6 West)
Στην αρχή λοιπόν οι (γιαλαντζί) Τριάκοντα που εκλέχτηκαν για να λύσουν το προσφυγικό και να ακυρώσουν την προδοτική συμφωνία των Πρεσπών ασχολήθηκαν με το να βολέψουν όλους και όλες που έβαλαν το χεράκι τους, ενίοτε και το πορτοφολάκι τους, για να τους φέρουν στην εξουσία. Και αφού βολεύτηκε στο δημόσιο κάθε πικραμένος αντικρατιστής φιλελές και κάθε παραγνωρισμένη φιλελεύθερη ιδιοφυΐα-περσόνα των Μέσων Δικτύωσης και αφού ξεπεράστηκαν ασήμαντα ζητήματα όπως τα ανύπαρκτα ή μαϊμού πτυχία των περισσοτέρων (απαιτήθηκε βέβαια εδώ μια κάπως διεσταλμένη αντίληψη της έννοιας «αριστεία») έμειναν τα δύο αρχικά προβλήματα προς επίλυση.
Εννοείται ότι οι wannabe Τριάκοντα δεν είχαν ούτε απέκτησαν την ικανότητα ή τη βούληση ούτε καν να διαχειριστούν, πόσο μάλλον να λύσουν τέτοια θέματα. Άρχισαν να τα μασάνε στο μακεδονικό γιατί ξέρουν ότι pacta sunt servanda (κάτι που θα κάνουν σε λίγους μήνες και οι κομιτατζήδες του ВМРО στη γειτονική χώρα, αν εκλεγούν). Στο προσφυγικό ακόμα χειρότερα: στάθηκαν ανίκανοι να διαχειριστούν ροές υποδεκαπλάσιες εκείνων που είχε να διαχειριστεί η προηγούμενη κυβέρνηση διαλύοντας το υπάρχον έργο…μόνο και μόνο για να το ξαναστήσουν κακήν κακώς λίγο αργότερα.
Υπάρχει ωστόσο ένα πεδίο όπου μπορούν (όλοι) οι ταλαίπωροι τυραννίσκοι να πετύχουν. Πολύ βολικό επικοινωνιακά και χωρίς μεγάλο πολιτικό κόστος. Είναι ο χώρος της κρατικής βίας, προνομιακός χώρος κάθε αυταρχικής κυβέρνησης. Η βία του κράτους, η ποσότητά της και οι στοχεύσεις της είναι ακριβώς η λυδία λίθος να ξεχωρίσει ο πολίτης αν αυτό που ψήφισε είναι δημοκρατία ή κάτι άλλο. Μόνο που ο πολίτης πρέπει να είναι πολίτης για να το καταλάβει και όχι φοβισμένο ανθρωπάκι που καταναλώνει αμάσητο τον τρομολαγνικό πολτό ειδήσεων που του σερβίρεται από τα ΜΜΕ εσαεί υπόδικων ολιγαρχών. Και δυστυχώς η χώρα δεν διαθέτει επαρκή αριθμό πολιτών.
Έτσι λοιπόν οι (οΘντκ) Τριάκοντα αμέσως με το που ανέλαβαν διόρισαν 1500 κορυνοφόρους (ροπαλοφόροι, αγαπημένο σώμα των τυράννων παντού και πάντα) απευθείας και χωρίς Πανελλήνιες, ΑΣΕΠ και άλλα τέτοια κουραστικά και χρονοβόρα. Στην αρχή οι κορυνοφόροι πλάκωναν στις φάπες κάτι αναρχικούς και κάτι μπαχαλάκηδες στα Εξάρχεια και το πόπολο χειροκροτούσε τον υπουργό Θηραμένη (το όνομα αυτό φέρουν τρεις τέσσερις ακόμα στην ομάδα των Τριάκοντα). Στη συνέχεια έδειραν και έναν σκηνοθέτη μέσα στο σπίτι του αλλά καλά του έκαναν, όλοι αυτοί οι κουλτουριάρηδες αναρχικοί είναι κατά βάθος (άσχετα αν ο τελευταίος ήταν καραδεξιός). Μετά μπουκάρανε και στα πανεπιστήμια αλλά και εκεί το πόπολο τους χειροκρότησε γιατί οι φοιτητές είναι κατά κανόνα αντικοινωνικά στοιχεία και τα Πανεπιστήμια χώρος αναρχικών (είπαν ο κυρ Μήτσος και η κυρά Κατίνα που τέλειωσαν το Λύκειο με βύσμα). Στο ενδιάμεσο έριχναν κλωτσομπουνιές δεξιά κι αριστερά αλλά κανείς δε νοιάζεται γιατί αυτό συμβαίνει πάντα και θα συνεχίσει να συμβαίνει αιωνίως, όσο υπάρχουν ΜΑΤ και ΜΕΑ για μια Ελλάδα νέα, που λέγαμε κάποτε. Το ότι οι νεοδιόριστοι πραιτωριανοί τραβάνε πιστόλι με την πρώτη ευκαιρία και η πιθανότητα να φάνε κανέναν άνθρωπο για πλάκα δε μοιάζει να ανησυχεί τους μακάριους κατοίκους της χώρας διότι οι δημοσιογράφοι-διανοούμενοι τους διαβεβαιώνουν ότι έτσι γίνεται στις προηγμένες χώρες: πρώτα σε πυροβολούν, μετά σε συλλαμβάνουν. Μην πάμε όμως μακρυά, από τη δικτατορία του Μεταξά και μετά οι τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις των όπλων των οργάνων της τάξης είναι μέρος μιας πραγματικότητας στον τόπο μας, δεν μας παραξενεύουν.
Φάπες από εδώ φάπες από εκεί αλλά πάντα στα μούτρα των άλλων. Έτσι πίστευαν ως τώρα οι τηλεκαταναλωτές σανού. Και οι φάπες έφτασαν τελικά και σε αυτούς. 45.65% στη Χίο, 38.99% στη Λέσβο έλαβαν οι σοφοί κυβερνήτες μας με την υπόσχεση να λύσουν το προσφυγικό και αντί για λύση αποφάσισαν να εγκαταστήσουν εκεί οριστικά το σύνολο των προσφύγων. Λύση με το μικρότερο πολιτικό κόστος, φανταστείτε να τους εγκαθιστούσαν στη Βόρεια Ελλάδα που τους κοιτάνε λοξά ήδη με την κολοτούμπα που έκαναν στο μακεδονικό. Βέβαια οι ταλαίπωροι κάτοικοι αντέδρασαν και τότε ήλθαν τα ΜΑΤ. Ξύλο και τραμπουκισμοί, Εξάρχεια τα νησιά. Μόνο που για πρώτη φορά οι εξαπατημένοι σανοφάγοι αποφάσισαν να αντιδράσουν ξυλοφορτώνοντας τους ένστολους μπαχαλάκηδες και στέλνοντάς τους πίσω με την ουρά στα σκέλια.
Σίγουρο είναι ότι τα αργυρώνητα ΜΜΕ (ξεκίνησαν ήδη) θα διαρρήξουν τα ιμάτιά τους για την κατάλυση του Νόμου και της Τάξης και θα αποδώσουν τα επεισόδια σε «ακραίους κύκλους», όπου ακραίος είναι όποιος διαφωνεί με το να του καταστρέφουν τη ζωή, να του υφαρπάζουν την ψήφο και να τον δέρνουν όταν αντιδρά σε αυτά. Όμως η ζημιά για τα σαΐνια της κυβέρνησης έγινε. Η συνταγή «σοκ και δέος» που εφάρμοσαν ως τώρα έγινε για πρώτη φορά προβληματική. Για πρώτη φορά ο ναρκωμένος νοικοκυραίος μεσαιοταξίτης, ο στυλοβάτης του καθεστώτος, διαπίστωσε ότι μπορεί δυνητικά και ο ίδιος να βρεθεί στην ίδια θέση με τους νησιώτες για οποιονδήποτε λόγο και όχι μόνο για το προσφυγικό. Ότι το καθεστώς που εξέλεξε έχει ως μόνη συνταγή για να περάσει τις αποφάσεις του όχι κάποιο οργανωμένο σχέδιο, διάλογο (ούτε καν προσχηματικός) ή ευρεία κοινωνική συναίνεση αλλά μόνο την ένστολη βία. Αλλά και το ότι μπορεί και ο ίδιος να απαντήσει, αν χρειαστεί με τον ίδιο τρόπο. Βία στη βία όχι από μπαχαλάκηδες ή άλλη στοχοποιημένη μέσα από τους μηχανισμούς κοινωνικού αυτοματισμού που λειτουργούν δεκαετίες ομάδα αλλά από κοινούς μικρομεσαίους. Μόνο που αυτό ακριβώς φοβάται περισσότερο από κάθε τι η ταλαίπωρη δημοκρατία που όλοι υποτίθεται πώς αγαπάμε και αναζητάμε: την τυφλή και ανεξέλεγκτη βία, τον αυταρχισμό που γίνεται μέσα από συνθήκες ανωμαλίας αποδεκτή κανονικότητα, την ανάπηρη Βαϊμάρη που οδηγεί μοιραία στην 30η Ιανουαρίου του 1933.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου