Μια φορά
κι έναν καιρό ήταν η αξιολόγηση…
Από την ΜΑΡΙΑ ΚΑΖΑΝΤΗ
Στην αίθουσα της έκτης δημοτικού , σ’ ένα νησί του νότιου
αιγαίου το 1977, την τέταρτη ώρα της Γεωγραφίας, δεν θα ‘λεγες πως δεν
ακούγεται κιχ! Ιαχές θριάμβου ακούγονται και μαύρα γάντια εκτοξεύονται στο
ταβάνι για να προσγειωθούν στα γυαλιά του δασκάλου-διευθυντή που μόλις μπαίνει.
Σε πείσμα των καιρών, καμία βέργα δε φαίνεται στον ορίζοντα. Απεναντίας, ο
δάσκαλος-διευθυντής χαμογελά, πιάνει τελετουργικά το γάντι και λέει : «Η… ρίψασα
–γυναικείο φαίνεται- να πάρει τα κλειδιά
και ν’ ανοίξει το εργαστήριο».
