«Και εγώ επιμένω...»
Κυριακή Μπεϊόγλου
 |
| AP Photo/Felipe Dana |
Γιατί είμαι ένας ξένος, και η πατρίδα που αγαπάω είναι μακριά
Γιατί είμαι ένας άνθρωπος που αγαπάω, φωνάζω τ’ όνομά σου - Ιράκ!
Στέκουν στα σκοτεινά ο ένας δίπλα στον άλλον. Είναι σε ετοιμότητα. Περιμένουν υπομονετικά να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί για να διασχίσουν γρήγορα την ισοπεδωμένη γειτονιά τους. Περιμένουν να τους οδηγήσουν με ασφάλεια έξω από τη Μοσούλη.
Είναι κυρίως γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι. Στο βίντεο ακούγονται ψίθυροι και ασυντόνιστοι ήχοι πυροβολισμών. Το σινιάλο δεν αργεί. Χάραμα, βγαίνουν έξω από το στενάχωρο και σκοτεινό καταφύγιο. Περπατούν γρήγορα στους δρόμους της κατεστραμμένης πόλης τους, με τη συνοδεία λίγων στρατιωτών των συμμαχικών δυνάμεων.
