«Οι τελευταίες ημέρες της Πομπηίας»

«Οι τελευταίες ημέρες της Πομπηίας»

 

Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ 
Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών


Από την ημέρα της υπογραφής του Μνημονίου ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση προπαγάνδισαν συστηματικά έναν «μύθο»: Ότι δηλαδή το Μνημόνιο αποτελεί μια αναγκαία «ιστορική δοκιμασία», στην οποία θα έπρεπε να υποβληθεί η χώρα και ο λαός, μια δοκιμασία που θα οδηγούσε ήδη από το 2011 σε μια διέξοδο, σε μια προοπτική.
Το «παραμύθι» αυτό «ξέφτισε» μέσα σε λίγους μήνες. Ήδη από το φθινόπωρο του 2010 διαφάνηκε -και στους πλέον αισιόδοξους- το ασφυκτικό αδιέξοδο που διαμορφωνόταν. Υψηλή ανεργία, πρωτοφανής ύφεση, συνδυαζόμενη με υψηλό πληθωρισμό, σταδιακή διάλυση της παραγωγικής δομής και των θεσμών του κοινωνικού κράτους. Έγινε όντως φανερό ότι το Μνημόνιο λειτουργεί ως μηχανισμός καταστροφής που οδηγεί στον μαρασμό και στην οριστική περιθωριοποίηση της χώρας μας.
Τότε ενεργοποιήθηκε ένα δεύτερο «παραμύθι». Η κυβέρνηση, ο υπουργός Οικονομικών, ο ίδιος ο πρωθυπουργός άρχισαν να καλλιεργούν ένα δεύτερο επίπεδο ψευδαισθήσεων: Ότι η «σωτηρία» για την αντιμετώπιση του τεράστιου χρέους, το οποίο με τους δικούς τους χειρισμούς το κατέστησαν μη εξυπηρετήσιμο, θα προερχόταν από τα ευρωομόλογα, την επαναγορά του χρέους, την παράταση ή και την αναδιάρθρωσή του, τη μείωση του επιτοκίου κ.λπ., κ.λπ.
Μέσα σε λίγες εβδομάδες, όπως διαφαίνεται, τελειώνει κι αυτό το «παραμύθι». Όπως βαίνουν οι εξελίξεις, η χώρα μας, πέραν του Μνημονίου, θα ενταχθεί σ' ένα δευτέρου βαθμού σύστημα ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ, το οποίο θα διαμορφωθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο και θα φέρει τον ουδέτερο-τεχνοκρατικό τίτλο: ΣΥΜΦΩΝΟ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.

 

Η καθιέρωση και η νομιμοποίηση -και μάλιστα σε συνταγματικό επίπεδο- του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας θα οδηγήσει την Ευρώπη σε μια μεταλλαγμένη μορφή, σε μια ιστορική πορεία ασύμβατη προς αυτήν που ακολουθεί εδώ και δύο τουλάχιστον αιώνες.
Υποτίθεται ότι μέσω του Μηχανισμού Στήριξης και του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορέσει να επιβιώσει και να κατακτήσει καλύτερες θέσεις στο παγκόσμιο ανταγωνιστικό περιβάλλον…
 

Πώς όμως μπορεί να προωθηθεί ένας τέτοιος στόχος όταν από εδώ και πέρα θα διαμορφωθεί ένας μηχανισμός εσωτερικού ανταγωνισμού στην ΕΕ που θα εντείνει τις ανισότητες και θα οδηγήσει στην περιφερειοποίηση των πλέον αδύναμων στον ανταγωνισμό οικονομιών; Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε λίγα χρόνια θα οδηγηθούμε στη διάλυση της Ευρωζώνης και στην απόλυτη ηγεμονία της γερμανικής οικονομίας. Η ΕΕ αυτές τις ημέρες θα αποφασίσει, δυστυχώς, να διαμορφώσει τον μηχανισμό αυτοδιάλυσης και αυτοκαταστροφής της.
Η χώρα μας, μέσα σε λίγους μήνες, βρίσκεται εγκλωβισμένη σ' ένα διπλό αδιέξοδο, το «εσωτερικό» και το «εξωτερικό». Τελεί υπό έναν τύπο διπλής κυριαρχίας: Του Μνημονίου και του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας. Το επαχθές «ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΗΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ» που διαμορφώνεται από τη δανειακή σύμβαση, τη συμφωνία με το ΔΝΤ και τις ίδιες τις επιταγές του Μνημονίου (χαρακτηρισμός του καθηγητή Γ. Κασιμάτη) εξελίσσεται στο «μακρύ χέρι» του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας, το οποίο τελικώς όχι μόνο νομιμοποιεί το Μνημόνιο, την «τρόικα» και το ΔΝΤ, αλλά και μπορεί να καθορίσει ακόμα αυστηρότερους στόχους προκειμένου να προωθηθεί αποτελεσματικότερα ο «σκληρός πυρήνας» του νεοφιλελεύθερου επιχειρήματος, Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ.

Γι' αυτό και η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός βρίσκονται σε κατάσταση νευρικής κρίσης που οδηγεί στα όρια της πολιτικής «κατάθλιψης». Ο ρόλος του «σωτήρα» που απέτρεψε τη χρεοκοπία και την εθνική καταστροφή, έδωσε τη θέση του στη συνέχεια στον ρόλο του διαχειριστή-διαμεσολαβητή των εντολών της «τρόικας». Τώρα έφτασε στο τέλος του κι αυτός ο ρόλος. Εξαντλήθηκε με γοργούς ρυθμούς ακόμα και ο ρόλος του «ανευθυνοϋπεύθυνου».
Τώρα προβάλλει η σκληρή, η οδυνηρή αλήθεια που ζητά πολιτική απάντηση: ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΘΕΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ; ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΧΡΕΩΘΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ; ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΟΥΛΗΣΕΙ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΠΛΟΥΤΟ;
Οι δανειστές μας -και δυνάστες μας- έχουν έτοιμη την απάντηση: Μα η σημερινή κυβέρνηση και ο «άνθρωπός» τους, «ο Γιώργος»… τον οποίο θέλοντας να προφυλάξει ο φίλος του κ. Στρος Καν ζήτησε από τους συντάκτες της έκθεσης του ΔΝΤ να αμβλύνουν στην έκθεσή τους τις παρατηρήσεις τους ώστε να μην «τρώσουν» το πολιτικό του προφίλ…
 

Αυτόν όμως τον πολιτικό ρόλο δεν μπορεί και δεν θέλει να τον αναλάβει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι το ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΕΙ Σ' ΕΝΑΝ ΒΕΒΑΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ. Σ' ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΥΡΙΟ. Το παράδειγμα του καταποντισμού της «κυβέρνησης του Μνημονίου» στην Ιρλανδία αποτελεί απλώς ένα νωπό παράδειγμα της τύχης των κυβερνήσεων και των κομμάτων που κλήθηκαν να υπηρετήσουν πιστά τους νεοφιλελεύθερους μηχανισμούς της αγοράς.

Δεν βρίσκεται σε κατάσταση ανασφάλειας και πανικού μόνο η κυβέρνηση, αλλά και το σύστημα συμφερόντων που τη στηρίζει. Οι δημοσιογραφικοί προπαγανδιστές των συμφερόντων αυτών διατύπωσαν μάλιστα την πρόταση να αναδειχθεί μια νέα κυβέρνηση, διευρυμένης υποστήριξης, από την παρούσα Βουλή, για να προωθήσει τις επιλογές του Μνημονίου. Η Δημοκρατική Αριστερά (Δ. Χατζησωκράτης) δηλώνει ότι θέλει να συγκυβερνήσει, ενώ στη «χορεία» των προθύμων ανήκει «εξ ορισμού» ο Γ. Καρατζαφέρης και η κ. Μπακογιάννη… Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε άλλα περιστατικά για να αντιληφθούμε ότι η ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΑΠΕΧΕΙ ΜΟΛΙΣ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΗΣΗ.
Εάν όμως η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός και γενικότερα το πολιτικό μας σύστημα διανύουν τις δικές τους «τελευταίες ημέρες της Πομπηίας» δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε να παρασύρουν ολόκληρη τη χώρα σ' αυτήν τους την πορεία. 

www.paron.gr

Το καρναβάλι τέλειωσε – Η χώρα δεν σώζεται έτσι

Το καρναβάλι τέλειωσε – Η χώρα δεν σώζεται έτσι

 

 

 Γράφει η  Χριστίνα Κοραή

Οι μάσκες πέφτουν. Ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Δέκα μήνες μετά την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης και τις επώδυνες εργασιακές, μισθολογικές και ασφαλιστικές ανατροπές που έφεραν τα πάνω κάτω στην καθημερινότητα του Έλληνα, η οικονομία βρίσκεται στο σημείο μηδέν. Αν, μάλιστα, προσμετρήσουμε και τον χαμένο πολιτικό χρόνο, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα.

Δέκα μήνες μετά την εφαρμογή του μνημονίου, οι εκτιμήσεις είναι εφιαλτικές. Στο τέλος του 2011 το χρέος θα έχει αγγίξει τα 362,5 δισεκατομμύρια ευρώ ή το 158% του ΑΕΠ. Η τρόικα εξέδωσε “φετβά” για νέα μέτρα ύψους 22 δισεκατομμυρίων για την τριετία 2012- 2015. Και αυτό το “σωσίβιο”, όμως, με μαθηματική ακρίβεια θα ξεφουσκώσει στη μέση του ωκεανού. Ούτε οι στόχοι θα επιτευχθούν ούτε η κοινωνία θα το αντέξει. Καμία προοπτική διεξόδου από την ασφυξία δεν διαφαίνεται.

Αντίθετα, μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι το μνημόνιο ήταν λάθος. Το δίλημμα χρεοκοπία ή τρόικα που επέσειε η κυβέρνηση Παπανδρέου, φαίνεται όλο και πιο αδύναμο διότι έμεινε στον αέρα, δεν συνοδεύτηκε από ένα σχέδιο.

Η αντιμετώπιση της κρίσης έγινε με μεθόδους κόψε – ράψε που στόχευαν μόνο στον εύκολο στόχο, τους αδύναμους και ανιχνεύσιμους φορολογικά συνταξιούχους και μισθωτούς. Τα όρια των αδύναμων εξαντλούνται. Οι κατέχοντες έμειναν ανέγγιχτοι. Ακάλυπτη επιταγή αποδείχθηκαν οι παπανδρεϊκές κορώνες “δημεύστε τις περιουσίες” κλπ.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ άρχισε να μου θυμίζει την κυβέρνηση της ΝΔ. Διάτρητη συνοχή. Απαισιοδοξία ότι το καράβι δεν σώζεται με τίποτα. Σέρνεται πίσω από τα γεγονότα αδυνατώντας να τα ορίσει. Αυτό το σκηνικό είναι λογικό να εντείνει και τα προσωπικά διλήμματα του Γιώργου Παπανδρέου: Να πάει σε εκλογές τώρα που το ΠΑΣΟΚ έχει αρκετές πιθανότητες να βγει πρώτο κόμμα; Ή ακόμη κι αν τις κερδίσει, να μοιράσει αμέσως μετά την τράπουλα και σε άλλους κομματικούς συμπαίκτες ώστε να μην σκάσει η χειροβομβίδα μόνο στα δικά του χέρια; Εναλλακτικά, να πάρει το υψηλό ρίσκο και να τις κάνει αργότερα, όταν, όμως, πλέον θα είναι έρμαιο των γεγονότων και πολύ πιο ασαφές το εκλογικό αποτέλεσμα; Η άλλη λύση είναι η γνωστή. Ο ανασχηματισμός. Λες και αν αλλάξει ο Παπακωνσταντίνου θα σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία.

Η συναίνεση, που τώρα θυμήθηκε να ζητήσει ο πρωθυπουργός από τα κόμματα ενόψει των κρίσιμων Συνόδων της 11ης και της 24-25 Μαρτίου (εκεί όπου δύσκολα θα πάρει η ελληνική οικονομία τις ανάσες που χρειάζεται για να επιζήσει), δεν θα οδηγήσει πουθενά. Δεν την καλλιέργησε και δεν τον πιστεύουν ότι την εννοεί. Ούτε υπάρχει και καμιά διάθεση από την αντίπερα όχθη. Είναι, όμως, και αυτή μία πρωτοβουλία που μπορεί να την επικαλεστεί στα επιχειρήματα του -αν αποφασίσει τελικά να πάει σε εκλογές.

Κοντός ψαλμός αλληλούϊα. Είναι θέμα ημερών οι αποφάσεις. Η μεγάλη τραγωδία θα είναι να γίνουν οι εκλογές ή ο ανασχηματισμός και να βρεθούμε πάλι στο σημείο μηδέν. Κι αυτή, ίσως, είναι η πιο σημαντική παράμετρος που θα πρέπει να αξιολογηθεί και από τον Παπανδρέου και από τον κάθε πολιτικό αρχηγό.

Θα πρέπει να αποδείξουν στην πράξη ότι έχουν επίγνωση της κατάστασης, ότι δεν λειτουργούν μέσα στα στενά μικροκομματικά τους όρια και ότι υπηρετούν το συμφέρον του λαού, όπως οφείλουν με βάση το Σύνταγμα. Θα σταθούν, επιτέλους, στο ύψος των περιστάσεων ή η χώρα θα συνεχίσει χωρίς πυξίδα στην μεγάλη τρικυμία για να τσακιστεί στα βράχια;

 http://www.aixmi.gr/index.php/karnavali-teleiwse-xwra-de-swzetai/

Τι λες ρε φασίστα; Τι λες ρε αριβίστα;

 Τι λες ρε φασίστα; Τι λες ρε αριβίστα;

 
του Αργύρη Κωστάκη
 

Η μάταιη προσπάθεια δεν είναι μια άχρηστη προσπάθεια. Ή όπως έλεγε ο Σενέκας, επειδή το μήνυμα μπορεί να μην φτάσει στον παραλήπτη δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να το στείλουμε. Θα προσπαθήσω, λοιπόν, με λόγια ψυχής να αγγίξω το θέμα των οικονομικών μεταναστών στην Ελλάδα.

Για δεκαετίες αυτή η χώρα χρησιμοποίησε ή και εκμεταλλεύτηκε τους οικονομικούς μετανάστες. Όργωναν τα χωράφια, ξεχορτάριαζαν οικόπεδα, έκτιζαν στις οικοδομές, φρόντιζαν ηλικιωμένους, καθάριζαν σκάλες. Κι όλα αυτά για ψίχουλα. Γιατί είχαν ανάγκη τα χρήματα, αλλά και γιατί οι Έλληνες έκαναν, πλέον, μόνο επαγγέλματα πολυτελείας και ευωχούνταν. Σπούδαζαν διοίκηση επιχειρήσεων, δημοσιογραφία, νομικά ή κυνηγούσαν μια θέση στο δημόσιο. Κι έτσι, όταν ήρθε η ώρα του λογαριασμού, μείναμε άφωνοι. Χιλιάδες δικηγόροι, δημοσιογράφοι, μάνατζερ, μοντέλα, χρηματιστές και ένα εκατομμύριο δημόσιοι υπάλληλοι.

Φυσικά και είμαι αντίθετος στις απόψεις ορισμένων ηλίθιων ψευτοαριστερών, που λένε «ανοίξτε τα σύνορα για όλους». Αλλά το ίδιο αντίθετος είμαι και στην υστερία «διώξτε τους όλους». Ποιον να διώξουμε ρε φασίστα; Τον άνθρωπο που ήρθε εδώ πριν από είκοσι χρόνια, δουλεύει σκληρά κάθε ημέρα κι εδώ γεννήθηκαν τα παιδιά του; Από την άλλη, τι λες ρε αριβίστα; Να έρθουν όλοι οι μετανάστες εδώ; Δεν θα γίνει η Ελλάδα αποθήκη ψυχών.

Ισορροπία. Αλήθεια. Ψυχραιμία. Λέξεις άγνωστες για το εξωνημένο στην πλειονότητά του πολιτικό σύστημα και την ελληνική κοινωνία.

Φυσικά και φοβάμαι όταν περνάω τα βράδια καμιά φορά από το κέντρο – γκέτο της Αθήνας. Φυσικά και αγανακτώ όταν σε κάθε φανάρι, σε όλο το λεκανοπέδιο, υπάρχουν αλλοδαποί που κάτι πουλάνε ή καθαρίζουν τζάμια. Είναι απάνθρωπο, όμως, και να βλέπω ηλικιωμένους να ζητιανεύουν και Έλληνες αστέγους να τρώνε στα συσσίτια της εκκλησίας.

Η κοινωνία μας εξελίχθηκε σε αυτό που λέμε «πολυπολιτισμική». Σε μία δεκαετία η Ελλάδα δεν θα είναι ίδια. Ήδη σήμερα δεν έχει απολύτως καμία σχέση με αυτή της δεκαετίας του ’80. Η Αθήνα θυμίζει πλέον τη βιβλική Βαβέλ, καθώς εμφιλοχώρησαν εκατομμύρια αλλοδαποί. Μέσα σε αυτό το χάρτη, λοιπόν, γνώρισα και πραγματικά σπουδαίους ανθρώπους, οι οποίοι ζούνε στη χώρα μας εδώ και είκοσι χρόνια. Από τους δεκάδες ωραίους ανθρώπους που δεν έχουν ελληνική ταυτότητα, αλλά είναι Έλληνες στην καρδιά, αναφέρω ενδεικτικά μόνο τρεις.

- Τον Μπεν από την Αλβανία, έναν τίμιο οικογενειάρχη, με δύο υπέροχα παιδιά, που αγωνίζεται κάθε μέρα για την επιβίωση και πάντα έχει έναν καλό λόγο στο στόμα.

- Τη Βίλυ από τη Βουλγαρία, που νίκησε το τευτονικό τέρας της εξουσίας. Μια μορφωμένη γυναίκα με αθώα ψυχή και απαράμιλλο ήθος, που δεν το έβαλε κάτω παρά τις αντιξοότητες και περπατά με ψηλά το κεφάλι.

- Και τον Αλί από την Αφρική. Έναν «πολεμιστή» της ζωής – αθλητή, που είχα τη χαρά να γνωρίσω στα γήπεδα του ερασιτεχνικού πρωταθλήματος της Αθήνας. Ακόμη κερδίζει το ψωμί του παίζοντας ποδόσφαιρο σε ομάδες της περιφέρειας.

Και αυτούς δεν τους υποστήριξε κανένας «αλληλέγγυος». Αυτοί δεν εκβίασαν κανέναν. Αυτοί δεν είχαν καμία πολιτική ομπρέλα από πάνω τους.

http://www.aixmi.gr/index.php/ti-les-fasista-arivista/

Πονάμε αλλά μας αρέσει

Πονάμε αλλά μας αρέσει

Εγραψε: Pitsirikos

 

Σοκ προκάλεσε στην κυβέρνηση η νέα υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας κατά τρεις βαθμίδες από τον οίκο Moody’s. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος δήλωσε πως πίσω από την υποβάθμιση της Ελλάδας κρύβεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν χρειαζόταν να το πει – το είχαμε καταλάβει και μόνοι μας.

Ιδιαίτερα άσχημη εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι η νέα υποβάθμιση της χώρας έγινε ανήμερα την Καθαρά Δευτέρα. Λογικά, η επόμενη σφαλιάρα θα έρθει ανήμερα την 25η Μαρτίου, η πτώχευση ανήμερα το Πάσχα, τον Δεκαπενταύγουστο θα επιστρέψουμε στη δραχμή και την 28η Οκτωβρίου θα επιστρέψουμε στις σπηλιές.

Αμέσως μετά τη νέα υποβάθμιση, το υπουργείο Οικονομικών εξέδωσε ανακοίνωση και υποστηρίζει πως η νέα υποβάθμιση της χώρας μας από τον οίκο Moody’s οφείλεται στη μεγάλη πρόοδο που έχει κάνει η ελληνική οικονομία τους τελευταίους μήνες.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών, είναι τόσο θετική η σημερινή εικόνα της ελληνικής οικονομίας –και τόσο θεαματική η πρόοδος που έχει γίνει-, που οι ξένοι οίκοι αξιολόγησης δυσπιστούν με το ελληνικό θαύμα. Οι άνθρωποι –και με το δίκιο τους- δεν μπορούν να πιστέψουν πως μια χώρα που ουσιαστικά έχει χρεοκοπήσει πληρώνει με τόση άνεση τα χρέη του μακαρίτη του Λαμπράκη για το Μέγαρο Μουσικής.

Οι υπεύθυνοι του οίκου Moody’s θεωρούν σίγουρη την επίσημη πτώχευση της χώρας επειδή αδυνατούν να πιστέψουν πως οι Έλληνες θα συνεχίσουν να ανέχονται να τους κυβερνούν αυτοί που τους ξέσκισαν. Δεν μπορεί –σου λέει-, κάποια στιγμή θα ξυπνήσουν και οι αποβλακωμένοι ραγιάδες. Εδώ ξύπνησαν άλλοι κι άλλοι.

Ο υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, δήλωσε πως θεωρεί γελοίους τους ξένους οίκους αξιολόγησης και κάλεσε τους Έλληνες να συνεχίσουν να εμπιστεύονται –για την ενημέρωσή τους- τον Γιάννη Πρετεντέρη και τον Αλέξη Παπαχελά που είναι δικά μας παιδιά και σπουδαγμένα.

Όπως τόνισε ο κ. Παπακωνσταντίνου «ο μόνος οίκος αξιολόγησης που εμπιστεύεται η ελληνική κυβέρνηση είναι ο οίκος Mega».

 πηγή : http://pitsirikos.net

Οι λολίτες της κρίσης

Θεόφιλος Δουμάνης

Σήμερα Καθαρή Δευτέρα, ανάμεσα στη λαγάνα και στη χιονόπτωση "χτύπησε" ο οίκος Moodys. Και βεβαίως, όλως τυχαίως μερικές ημέρες πριν τη Σύνοδο Κορυφής που θα κρίνει την τύχη της ελληνικής οικονομίας. Ένα παλιό άρθρο από την Αυγή εξηγεί πως δουλεύουν αυτοί οι "νεκροθάφτες" των κρατών. Ας είναι ελαφρύ το χιόνι που θα μας σκεπάσει.

"Ανάμεσα στα κουφάρια των τραπεζών και τα φαντάσματα των οικονομιών που καταρρέουν περιφέρονται αμέριμνα οι λολίτες της κρίσης που ονομάζονται εταιρείες αξιολόγησης (Fitch, Moody's, Standard and Poors) προσπαθώντας να μας κάνουν να ξεχάσουμε τον ρόλο τους στην κατάρρευση.

- Οι κυβερνήσεις και οι εταιρίες εκδίδουν ομόλογα, δηλαδή ζητάνε χρήματα με αντάλλαγμα κάποιο τόκο. 

- Επειδή όμως δεν ξέρουμε εάν τα ομόλογα της Μπαρμπαμπρίλιος Α.Ε. είναι αρκετά αξιόπιστα, ρωτάμε μια εταιρεία αξιολόγησης. 

- Όσο λιγότερο αξιόπιστη είναι η Μπαρμπ ΑΕ, τόσο μεγαλύτερο επιτόκιο ζητάμε για το ρίσκο μας.

Εδώ και δεκαετίες υπάρχουν ομόλογα για όλα τα γούστα. Από το πολύ βέβαιο ομόλογο του γερμανικού Δημοσίου μέχρι τα ομόλογα που εκδίδει και το τελευταίο μπακάλικο. Αυτό που άλλαξε τα τελευταία 10 χρόνια ήταν ένα τρυκ. Το μπακάλικο της γειτονιάς πήγαινε σε έναν ασφαλιστικό οργανισμό σαν την AIG και πλήρωνε ένα ποσό για την πιθανότητα να χρεοκοπήσει και το ομόλογο να καταρρεύσει. Αυτό το ποσό είναι τα γνωστά πια CDS (Credit Default Swaps) και υπόσχονταν στον κάτοχο του ομολόγου πως, σε περίπτωση χρεοκοπίας του μπακάλικου, η ασφαλιστική θα τον αποζημίωνε. Αρά ο κάτοχος του ομολόγου δεν είχε κανένα ρίσκο. Μετά από αυτό πήγαιναν σε μια εταιρεία αξιολόγησης και, βάσει της παραπάνω λογικής, η εταιρία έδινε την αίγλη του γερμανικού ομολόγου στο περίπτερο της γειτονιάς.

Θα αναρωτηθείτε ποιος είναι ο λόγος να προχωρήσεις σε μια τέτοια απάτη από τη στιγμή που όλοι ξέρουμε πως οι Γερμανοί και το περίπτερο δεν είναι το ίδιο; Μία τράπεζα λοιπόν έπαιρνε ομόλογα από πολλά περίπτερα, τα πακέταρε σ' ένα δομημένο ομόλογο το παραγέμιζε μπαχαρικά και ακατανόητα μαθηματικά μοντέλα και το πρόσφερε στην πιάτσα ως ομόλογο που διατηρούσε την αίγλη του γερμανικού Δημοσίου. Ποιος το βεβαίωνε αυτό; Μα φυσικά η εταιρία αξιολόγησης.

Αφού λοιπόν τα περίπτερα είναι πια το ίδιο ασφαλή με το γερμανικό κράτος, οι τράπεζες άρχισαν να πουλάνε "ασφαλή", "χωρίς ρίσκο" ομόλογα περιπτέρων με πεντιγκρί από τον οίκο αξιολόγησης. Έτσι, οργανισμοί που αγοράζουν ομόλογα (όπως τα ασφαλιστικά ταμεία ή τα αμοιβαία κεφάλαια) "πείσθηκαν" πως κάνουν μια αγορά "χωρίς ρίσκο" και αγόρασαν ομόλογα περιπτέρων. 

Όταν τελικά αποδείχθηκε πως τα ομόλογα περιπτέρων δεν ήταν και τόσο ασφαλής επένδυση, οι τραπεζίτες, οι διοικητές των ταμείων, οι fund managers και οι υπουργοί οικονομικών, έδειξαν όλοι μαζί τις εταιρείες αξιολόγησης. Πού τους ξεγέλασαν. Κι έτσι όλοι συνεχίζουν χαρούμενοι να κάνουν τη δουλειά τους και οι συντάξεις σας περασμένα ξεχασμένα".

http://www.lifo.gr/now/news/1799

Tο κράξιμο πάει σύννεφο

Tο κράξιμο πάει σύννεφο

Πληθαίνουν τα περιστατικά αποδοκιμασίας των πολιτικών

Π. ΚOPΩNAIOΣ

Στο μακρινό μέλλον ο ιστορικός που θα επιλέξει να ερευνήσει πώς η Ελλάδα έφτασε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας έχει ήδη ένα έναυσμα για να ξεκινήσει: την περίφημη ρήση του Θ. Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε τα λεφτά». Στο ζοφερό παρόν, όμως, οι κατά καιρούς δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης αποτελούν το κόκκινο πανί για ουκ ολίγες αποδοκιμασίες εκ μέρους πολιτών, εντός και εκτός της χώρας. Eνα από τα τελευταία επεισόδια γράφτηκε πρόσφατα στο Παρίσι, όπου άκουσε από φοιτητές τα «γαλλικά» του. Και δεν είναι το μόνο. Πάει καιρός που έχει παρέλθει η περίοδος χάριτος της κυβέρνησης. Τότε, τα γιουχαΐσματα των πολιτών στρέφονταν κυρίως κατά των γαλάζιων, αποδίδοντάς τους τα «εύσημα» για την κατάσταση στην οποία έφεραν τη χώρα. Oπως στον Γ. Αλογοσκούφη, κατά την ομιλία του στο LSE του Λονδίνου παρουσία σωματοφυλάκων, αλλά και σε εστιατόριο στην Αθήνα μέχρι και σε γήπεδο τένις, του Γ. Βουλγαράκη στο Κολωνάκι, του Π. Δούκα στον Αστέρα Βουλιαγμένης, του Δ. Σιούφα στην Πάρο, του Γ. Παπαθανασίου... Oμογενείς γιουχάισαν Καραμανλή και Βαληνάκη, στο αεροδρόμιο του Βερολίνου τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν είχαν μεταβεί μετά των συζύγων τους για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές.

Aπό την περασμένη άνοιξη είχαν αρχίσει τα «σκάγια» να παίρνουν και τους κυβερνητικούς. Τον Απ. Κακλαμάνη στην πορεία για την εργατική Πρωτομαγιά, τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, Χρ. Παναγόπουλο, την Κατερίνα Μπατζελή από αγρότες στον Βόλο, την Αννα Διαμαντοπούλου σε σχολείο στη Νέα Ιωνία, τον Σωκρ. Ξυνίδη από πράσινους συνδικαλιστές «εντός έδρας», στην Ιπποκράτους...

Oταν οι προπηλακισμοί κατέληξαν στον τραυματισμό του πρώην υπουργού Κ. Χατζηδάκη, όλοι κατάλαβαν ότι λίγο θέλει για να ξεφύγουν τα πράγματα από κάθε έλεγχο...

Το πρώτο δίμηνο της φετινής χρονιάς, στο στόχαστρο μπήκαν πρώην και νυν πρωτοκλασάτοι. O Γ. Παπανδρέου τις περασμένες ημέρες στο Πανεπιστήμιο Χούμπολντ του Βερολίνου, συνοδευόμενος από τον Γ. Παπακωνσταντίνου και τον Δημ. Δρούτσα, ενώ την ίδια ημέρα νεαροί, στη θέα του Χρ. Πρωτόπαπα σε εστιατόριο στο κέντρο της Αθήνας, φώναζαν συνθήματα.

Πρόσφατα, πάλι ο πρωθυπουργός, αποδοκιμάστηκε από πολίτες κατά την επίσκεψή του στον Εβρο μαζί με τον υφυπουργό Γ. Ντόλιο. Η αρχή για τον Γ. Παπανδρέου είχε γίνει πέρυσι τον Ιούνιο, όταν πήγε στο Ηρώδειο για να παρακολουθήσει συναυλία της Μαρίας Φαραντούρη, με «ουουου» στο άκουσμα της άφιξής του.

Και τώρα; Διαδηλώσεις έξω από τα σπίτια πολιτικών έπειτα από τηλεκελεύσματα και καλέσματα στο Iντερνετ.

Πρώτα με τον Ακη Τσοχατζόπουλο επί της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Mετά στον πρώην πρωθυπουργό Κ. Σημίτη, που είδε επίσης να συγκεντρώνονται μερικές εκατοντάδες διαμαρτυρόμενοι πολίτες το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης στο Κολωνάκι. Τον Ιανουάριο, ο ίδιος είχε γίνει στόχος αποδοκιμασιών από αναρχικούς και αντιεξουσιαστές, όταν τυχαία πέρασε μπροστά τους την ώρα που πραγματοποιούσαν αφισοκόλληση στα Προπύλαια. Τότε χρειάστηκε να επέμβουν οι άνδρες της φρουράς του για να τον φυγαδεύσουν... Δύσκολοι καιροί για πολιτικούς «πρίγκιπες».

http://enet.s3.amazonaws.com/2011/03/060311/KE060311.pdf

O Αριστεριστής της Δεξιάς Βίκτορ Ορμπάν

 

Αριστεριστής της Δεξιάς

Δείτε με πόσο απλές κι έξυπνες κινήσεις ο Ούγγρος πρωθυπουργός προσπαθεί να ανορθώσει την οικονομία της χώρας του

Του Κώστα Βεργόπουλου

H μικρή Ουγγαρία των 10 εκατομμυρίων κατοίκων... ασκεί την ευρωπαϊκή προεδρία κατά το πρώτο εξάμηνο του 2011. Όμως, ο δεξιός Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπάν αντιμετώπισε ψυχρολουσία, όταν παρουσίασε το πρόγραμμά του στο Ευρωκοινοβούλιο στις 19 Ιανουαρίου. Επιτέθηκαν εναντίον του οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές και οι Οικολόγοι με τον Κον-Μπεντίτ, οι οποίοι τον κήρυξαν «Ευρωπαίο Τσάβες» και «εθνικολαϊκιστή». Άμεση αιτία: η αντίληψή του περί «ισορροπημένης ενημέρωσης» από τα ΜΜΕ, που θεωρήθηκε φασιστική. Απώτερος λόγος: οι τοποθετήσεις του στο οικονομικό πρόβλημα της χώρας του. Το δημόσιο χρέος έφτασε το 82% του ΑΕΠ και ο 47 ετών συντηρητικός πρόεδρος ενοχοποιεί γι’ αυτό την προηγούμενη πολυετή σοσιαλιστική –πρώην κομουνιστική– κυβέρνηση. Η ουγγρική Αριστερά, προκειμένου να εξασφαλίζει την κοινωνική ειρήνη, δεν φορολογούσε αρκετά ούτε το λαό ούτε τους πλούσιους, χρηματοδοτώντας τις ανάγκες της μέσω εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις του δημόσιου και κοινωνικού πλούτου και κρατικού δανεισμού. Η νίκη της Δεξιάς με 65% των ψήφων στις 25 Απριλίου 2010 ανέτρεψε την κατάσταση και ο Ορμπάν αναδείχτηκε πρωθυπουργός, διατηρώντας αυτή τη δημοφιλία μέχρι σήμερα. Πολιτική του: η μείωση φορολογίας των μισθωτών και η αύξηση αυτής επί των πλουσίων και μεγάλων επιχειρήσεων –στο σύνολό τους ξένες πολυεθνικές– που εγκαταστάθηκαν στην Ουγγαρία, εξαγοράζοντας σε τιμές ευκαιρίας περιουσιακά στοιχεία της. Η φορολογική πολιτική του Ορμπάν απορρίφθηκε τόσο από το ΔΝΤ όσο και από τις Βρυξέλλες, που επιμένουν στην επιβολή μισθολογικής λιτότητας, σε αρμονία με την υπόλοιπη Ευρώπη. Ο Ούγγρος πρωθυπουργός απορρίπτει τις «ξένες συστάσεις», στο όνομα της «ουγγρικής ιδέας», διευκρινίζοντας ότι δεν σκοπεύει να ακολουθήσει την ελληνική οδό ούτε την ιρλανδική, που έχουν απεμπολήσει την εθνική κυριαρχία τους. Επιθυμεί η χώρα του να είναι «κύριος του πεπρωμένου της» και αποποιείται τη χρηματοδότηση είτε από το ΔΝΤ είτε από την ΕΕ, λόγω της δυσβάστακτης μισθολογικής λιτότητας που συνεπάγεται. Ελπίζει ότι θα καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας του καλύτερα και άνευ όρων από τις ελεύθερες χρηματαγορές. Παράλληλα, επειδή εντείνονται οι πιέσεις για σύγκλιση με τις άλλες χώρες της ΕΕ και ένταξη στην Ευρωζώνη, ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι δεν επιθυμεί την ένταξη στο ευρώ πριν από μία δεκαετία από σήμερα. Πώς όμως ο Ούγγρος πρωθυπουργός αντιμετωπίζει τις άμεσες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας του; Πρώτον, με την επιβολή «έκτακτου φόρου» για την αντιμετώπιση της τρέχουσας κρίσης. Ο φόρος αυτός επιβάλλεται στις μεγάλες επιχειρήσεις, που, λόγω της υπερπροστασίας τους από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, διατηρούν μονοπωλιακές θέσεις στην εσωτερική αγορά, φαλκιδεύοντας τους κανόνες του ελεύθερου συναγωνισμού. Παρόμοιες μεγάλες μονοπωλιακές επιχειρήσεις βρίσκονται συγκεντρωμένες στον τραπεζικό χώρο, στις τηλεπικοινωνίες, στην ενέργεια, στη μεγάλη διανομή. Ο Ορμπάν δηλώνει αποφασισμένος να αναζητήσει το χρήμα εκεί όπου πραγματικά βρίσκεται. Δεύτερον, τα κεφάλαια των ασφαλιστικών ταμείων, που έχουν όλα ιδιωτικοποιηθεί από τους Σοσιαλιστές, εθνικοποιούνται σήμερα αναγκαστικά, το ασφαλιστικό σύστημα εγκαταλείπει τον ανταποδοτικό χαρακτήρα και επιστρέφει στο διανεμητικό μεταξύ των γενεών. Οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες που θίγονται από την αλλαγή του συστήματος έχουν όλες προσφύγει κατά του ουγγρικού κράτους στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η μικρή φορολογία στις τράπεζες, που αρχικά προκάλεσε την οργή του ΔΝΤ και της ΕΕ, αντί να μειώνεται, επαυξάνεται, προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερη οργή από το εξωτερικό αλλά και αύξηση της δημοφιλίας του πρωθυπουργού στο εσωτερικό της χώρας του. Διακηρυγμένος στόχος του: να δημιουργήσει ένα εκατομμύριο νέες θέσεις εργασίας σε προοπτική δεκαετίας, να μετατρέψει την Ουγγαρία σε μεγάλη εξαγωγική δύναμη, με στήριγμα όχι τις μεγάλες ξένες επιχειρήσεις, αλλά τις μικρομεσαίες από το εσωτερικό της χώρας. Το πρόγραμμα του Ορμπάν εξοργίζει τόσο το ΔΝΤ όσο και την ΕΕ, στο μέτρο που στοιχηματίζει στη δυνατότητα διαφορετικού δρόμου για την ανάκαμψη των υπερχρεωμένων ευρωπαϊκών οικονομιών. Αυτό θεωρήθηκε ήδη «ιεροσυλία» και «φανφαρονισμός», που βεβαίως πρέπει οπωσδήποτε να αποτύχει, προκειμένου να μην αμφισβητηθεί η συνταγή του μονόδρομου, που συνιστάται αδιακρίτως προς πάσα κατεύθυνση. Φυσικά, το μέλλον παραμένει άδηλο και δεν θα έπρεπε να προεξοφλείται από κανέναν. Όμως, παρά την αντίστασή του, ο Ορμπάν δεν προέβη σε παύση πληρωμών και χρειάζεται επειγόντως χρήματα. Το κόστος τού άνευ όρων δανεισμού από τις αγορές εκτιμάται τετραπλάσιο του προσφερόμενου υπό τον όρο της λιτότητας από ΔΝΤ/ΕΕ. Εάν επιλέξει την παύση πληρωμών, το κόστος δανεισμού θα ανέλθει ακόμη περισσότερο και το εργατικό εισόδημα θα περικοπεί ακόμη περισσότερο απ’ ό,τι με το πρόγραμμα λιτότητας. Στις Βρυξέλλες, ο Ορμπάν χαρακτηρίζεται ως «αριστεριστής της Δεξιάς». Μπορεί το «μεγαλεπήβολο» όραμά του να αποτύχει σύντομα και οικτρά, αλλά είναι πιθανόν από αυτό να μείνει κάτι: η σημασία της εσωτερικής αγοράς, που μέχρι σήμερα υποβαθμίζεται, λόγω της εμμονής των διεθνών οργανισμών στα εξωστρεφή πρότυπα, με τις σαρωτικές συνέπειες στη συνοχή των κοινωνιών. http://www.epikaira.gr/  δες επίσης : http://picasonidis.blogspot.com/2011/01/viktor-orban.html

Υποβάθμιση σοκ από Moody’s

Υποβάθμιση σοκ από Moody’s 

Απρόσμενο "χαστούκι" τριών βαθμίδων δέχτηκε η Ελλάδα από τον οίκο Moody΄s, ο οποίος  μάλιστα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο και νέας υποβάθμισης που θα στείλει την αξιολόγηση της χώρας μας σε "junk". Ειδικότερα, ο οίκος προχώρησε στην υποβάθμιση της αξιολόγησης των κρατικών ομολόγων σε "B1"από "Ba1" με αρνητικό outlook. Όπως μεταδίδει το Dow Jones Newswires, με αυτή την κίνηση ολοκληρώνει την αναθεώρηση που ξεκίνησε στις 16 Δεκεμβρίου.

Σε έκθεσή της η Moody΄s εξηγεί πως η υποβάθμιση πραγματοποιήθηκε για τρεις λόγους:

1) Τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής και οι δομικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για τη σταθεροποίηση των χρεών της χώρας παραμένουν πολύ αισιόδοξα και υπόκεινται σε σημαντικούς κινδύνους εφαρμογής παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί έως σήμερα.

2) Η χώρα συνεχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες στη συλλογή των εσόδων.

3) Υπάρχει κίνδυνος οι όροι που θα προβλέπονται για τη συνέχιση της στήριξης από τις επίσημες πηγές μετά το 2013 να περιλαμβάνουν κριτήρια φερεγγυότητας που η χώρα ενδέχεται να μην ικανοποιήσει με αποτέλεσμα την αναδιάρθρωση των υφιστάμενων χρεών. Επιπλέον, ο κίνδυνος αναδιάρθρωσης μετά το 2013 μπορεί να οδηγήσει τις ελληνικές αρχές και τους επενδυτές στο να συμμετάσχουν σε μία ανταλλαγή πριν από εκείνη τη χρονιά.

Το αρνητικό outlook αντανακλά την άποψη της Moody΄s πως το μεγάλο εμπόδιο των χρεών και οι σοβαροί κίνδυνοι εφαρμογής του πακέτου μεταρρυθμίσεων ενισχύουν το ενδεχόμενο υποβάθμισης. Το ανώτατο όριο για της χώρας για τις τραπεζικές καταθέσεις και τα ομόλογα δεν επηρεάζεται από τη κίνηση του οίκου και παραμένει Aaa (όπως για όλη την Ευρωζώνη), όπως επίσης και η βραχυπρόθεσμη αξιολόγηση Non Prime (NP).

Η Moody’s αναγνωρίζει την πολύ σημαντική πρόοδο της Ελλάδας στην εφαρμογή των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής και στην κατάρτιση των απαιτούμενων νομοσχεδίων που θα προωθήσουν το ευρύ πρόγραμμα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Πιστεύει, ωστόσο, πως η ελληνική κυβέρνηση εξακολουθεί να αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις στην εκτέλεση των μέτρων που απαιτούνται τόσο για να αυξήσει τα έσοδά της, όσο και να εξοικονομήσει αποτελεσματικά δαπάνες στο πλαίσιο του προγράμματος λιτότητας, επισημαίνει ο οίκος.

Η Moody’s συνεπώς εξακολουθεί να διαβλέπει μεγάλους κινδύνους στην εφαρμογή των μέτρων αναμόρφωσης της ελληνικής κυβέρνησης και σημειώνει πως ενώ τα περισσότερα νομοσχέδια έχουν έγκριθεί, η πρόοδος που έχει γίνει στην εφαρμογή των μέτρων δεν είναι επαρκής για να περιορίσει τις ανησυχίες του οίκου.

Βασικό σενάριο

Το βασικό σενάριο εξακολουθεί να προβλέπει πως οι ομολογιούχοι δεν θα επωμιστούν απώλειες. Ωστόσο, ο οίκος πιστεύει πως η πιθανότητα χρεοκοπίας έχει αυξηθεί από την τελευταία υποβάθμιση τον Ιούνιο του 2010. Η Moody΄s δεν πιστεύει πως η συνεχής στήριξη στη ρευστότητα από την Τρόικα και το ενδεχόμενο χρεοκοπίας είναι αμοιβαίως αποκλειστικά. Προϊόντος του χρόνου, οι κίνδυνοι για την εφαρμογή του οικονομικού προγράμματος μπορούν να αυξηθούν και η λύση που απαιτεί την επιβάρυνση των ιδιωτών πιστωτών να γίνει περισσότερο ελκυστική. Σύμφωνα με τον οίκο σε βάθος πενταετίας, το 80% των κρατών με αξιολόγηση B1 έχουν ικανοποιήσει τις υποχρεώσεις τους με το υπόλοιπο 20% να χρεοκοπεί.

Τι μπορεί να επηρεάσει την αξιολόγηση

Μία νέα υποβάθμιση μπορεί να ακολουθήσει εάν η δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης στο πρόγραμμα λιτότητας αρχίσει να εμφανίζεται εξασθενημένη ή η  προθυμία της Τρόικας για παροχή στήριξης αρχίσει να μειώνεται.  Αντίστροφα, η αξιολόγηση του οίκου θα αναβαθμιστεί εάν το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής προχωρήσει πιο γρήγορα από τις προσδοκίες του ή η Τρόκα επεκτείνει τη μακροπρόθεσμη στήριξη στην Ελλάδα χωρίς να επιβάλει απώλειες στους ομολογιούχους.

http://www.capital.gr/News.asp?id=1147531

Κι άλλη εξοικονόμηση μας έρχεται κατακέφαλα

 

Κι άλλη εξοικονόμηση μας έρχεται κατακέφαλα

 

Τι λε, ρε παιδί μου; Τα νούμερα δεν τους βγαίνουν; Παρόλο το γδάρσιμο με ατσαλόβουρτσα που μας κάνουν με το που θα περάσουμε κάθε πρωί την πόρτα του σπιτιού μας;

Τα έσοδα για το πρώτο δίμηνο του 2011, διαμορφώνονται στα 7,87 δισ. ευρώ  σε σχέση με πέρσι που ήταν 8,74 δισ. το αντίστοιχο χρονικό διάστημα, δηλαδή κατά  870 εκατ. λιγότερα.

Τι σας έγραφα προχτές για τα επιδόματα ανεργίας που θα κόψουν προκειμένου να «εξοικονομήσουν» 500 εκατομμύρια ευρώ;

Τώρα ανακάλυψαν και άλλη μέθοδο «εξοικονόμησης» δαπανών. Μια άλλη πηγή κόστους και «σπατάλης» του δημοσίου και μάλιστα μεγαλύτερη, όχι τίποτα ψιλολοϊδια, αγγίζει τα 5 δις ευρώ, είναι οι φοροαπαλλαγές εισοδήματος.

Φοροαπαλλαγές (εκπτώσεις φόρου δηλαδή), των νοικοκυριών που αφορούν τους τόκους στεγαστικών δανείων, νοσηλείων, έξοδα για γιατρούς και δικηγόρους, ενοίκια, φροντιστήρια,  κλπ, τέρμα!

«Στο απόσπασμα στήνει για άλλη μια φορά το υπουργείο Οικονομικών τις φοροαπαλλαγές. Στο πλαίσιο των δεσμεύσεων που απορρέουν από το Μνημόνιο Νο 4, το υπουργείο βάζει στο μικροσκόπιο τις 980 φοροαπαλλαγές που ισχύουν σήμερα, αφού με νέο νομοσχέδιο που θα κατατεθεί έως το τέλος Σεπτεμβρίου πολλές θα επανεξεταστούν ή θα κοπούν». Εφημ. Τα Νέα

Έχω κι εγώ να τους προτείνω μια άλλη πηγή σπατάλης του δημοσίου που θα συνιστούσα να περικοπεί. Για περαιτέρω εξοικονόμηση χρημάτων και απρόσκοπτη πληρωμή των δανειστών μας:

Τα έξοδα κηδείας που χορηγούν τα ασφαλιστικά ταμεία. Το ποσό δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω, αλλά οι λογιστές της τρόικας και του ΥΠ.ΟΙΚ. μπορούν να το βρουν αυθημερόν.

Οι κηδείες είναι πεταμένα λεφτά, σκέτη φύρα. Ομαδική ταφή ή στους φούρνους. Τώρα δε και με την αύξηση των αυτοχείρων, το κόστος αυτό είναι ασήκωτο για τα κρατικά ταμεία.

Υ.Γ. Δεν μπορώ να νευριάσω. Προσπαθώ να αντιγράψω τη στάση του Βούδα. Όσο σκέφτομαι τους δημόσιους υπαλλήλους με μισθούς πείνας μετά το νέο μισθολόγιο, χωρίς δώρα γιορτών (το Πάσχα θα πάρουμε το τελευταίο) και με εκκαθαριστικό χωρίς επιστροφή φόρου απ’ την Εφορία αλλά με πληρωμή, με πιάνουν τα γέλια.

 

Τελικά η Αίγυπτος είναι πολύ κοντά! Ένα τσιγάρο δρόμος...

 

http://anatolikatisedem.blogspot.com/2011/03/blog-post_06.html

Οι Αραβες φοβίζουν τη Δύση

Οι Αραβες φοβίζουν τη Δύση

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Θα ανατραπεί ο Καντάφι; Θα διαμελιστεί η Λιβύη; Θα αυξηθεί η τιμή του πετρελαίου; Θα επεκταθούν οι αραβικές εξεγέρσεις και στις μοναρχίες του Κόλπου; Θα συμμετάσχει η Ελλάδα σε στρατιωτική επίθεση εναντίον της Λιβύης; Πάμπολλα είναι τα ερωτήματα αυτού του τύπου που απασχολούν τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς. Οχι μόνο τους πολιτικούς, αλλά και τους απλούς πολίτες. Ο ενθουσιασμός με τον οποίον ο κόσμος υποδέχθηκε τις ειρηνικές εξεγέρσεις του άοπλου λαού της Τυνησίας και της Αιγύπτου σταδιακά παραχώρησε τη θέση του σε μια επιφυλακτική αντιμετώπιση της οργανωμένης ένοπλης εξέγερσης στη Λιβύη από κύκλους που είναι φανερό ότι διατηρούσαν εκ των προτέρων επαφές με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους στη Μέση Ανατολή

Η τιμή του πετρελαίου για την ώρα δεν κινδυνεύει καθόλου από τις αιματηρές συγκρούσεις στη Λιβύη. Η Σαουδική Αραβία είναι σε θέση να καλύπτει αμέσως οποιαδήποτε έλλειψη λιβυκού πετρελαίου - το κάνει ήδη. Η κερδοσκοπία και μόνο ωθεί τις τιμές προς τα πάνω: από τα 76 δολάρια το βαρέλι τον Σεπτέμβριο στα 104 τον Φεβρουάριο, πριν ξεσπάσουν τα γεγονότα στη Λιβύη. Αύξηση 50% άνευ λόγου, ενώ αυξήθηκε μόνο 10% μετά τη λιβυκή κρίση!

ΗΠΑ και ΝΑΤΟ θα επιτεθούν εναντίον της Λιβύης μόνο αν βεβαιωθούν ότι ο Καντάφι οδεύει προς νίκη επί των αντιπάλων του - διαφορετικά θα αφήσουν τους Λίβυους να αλληλοσφάζονται επ' αόριστον, ενισχύοντας κυρίως μέσω Αιγύπτου τις αντικανταφικές δυνάμεις. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι με ενδεχόμενη διάσπαση της Λιβύης σε δύο κράτη. Τους αρκεί απλώς να διοχετεύεται στην παγκόσμια αγορά το πετρέλαιο και των δύο υποτιθέμενων λιβυκών κρατών, πράγμα που φυσικά είναι βέβαιο εκ των προτέρων.

Η Ελλάδα θα συμμετάσχει σε ενδεχόμενη επίθεση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εναντίον της Λιβύης. Αυτό το έχει ήδη αποφασίσει η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία έχει παραδώσει τη Σούδα στους Αμερικανούς για να τη χρησιμοποιήσουν ως ορμητήριό τους για τον πόλεμο. Πάνω από 2.500 Αμερικανοί πεζοναύτες βρίσκονται ήδη στη Σούδα, ενώ πυρηνοκίνητο αμερικανικό υποβρύχιο, αντιτορπιλικό και σκάφη συνοδείας αναμένονται μέσα στην επόμενη εβδομάδα, πέρα από το ελικοπτεροφόρο και άλλα πολεμικά πλοία των ΗΠΑ που έχουν από ημέρες ελλιμενιστεί στη βάση της Σούδας, περιμένοντας το σήμα επίθεσης.

Στον αέρα θα τιναχτούν οι σχέσεις της χώρας μας με τους Αραβες, αν οι Αμερικανοί αποφασίσουν να επιτεθούν εναντίον της Λιβύης. Τα προσχήματα περί «απόφασης του ΟΗΕ», οι προφάσεις «ανθρωπιστικού χαρακτήρα» του πολέμου κ.λπ. δεν πρόκειται βεβαίως να έχουν καμιά απήχηση στις αραβικές μάζες. 

Η φιλοαραβική εικόνα της Ελλάδας που έχει κτιστεί με την πολιτική υπέρ των Αράβων που ακολουθεί η χώρα μας επί ολόκληρες δεκαετίες, θα καταρρεύσει εν ριπή οφθαλμού. Αυτή η εικόνα που μας προστατεύει από την τρομοκρατική δράση ακόμη και των πιο ακραίων Αράβων εξτρεμιστών, θα διαλυθεί για πάντα, με οδυνηρές ίσως συνέπειες.

Στη Σαουδική Αραβία θα παιχτεί το μεγάλο παιχνίδι των αραβικών εξεγέρσεων. Εκεί που χτυπάει η πετρελαϊκή καρδιά της παγκόσμιας οικονομίας. Οι εξεγέρσεις την έχουν ήδη περικυκλώσει: στην Υεμένη και στο Ομάν, στα νότια σύνορά της, στο Μπαχρέιν βορειοανατολικά, στην Αίγυπτο δυτικά, στο Ιράκ βόρεια.

Το εφιαλτικό «μυστικό» συνίσταται στο ότι το 80% των σαουδαραβικών πετρελαιοπηγών βρίσκονται στη βορειοανατολική περιοχή της χώρας - εκεί που η πλειοψηφία του σαουδαραβικού πληθυσμού είναι? σιίτες, στην εξτρεμιστικά σουνιστική Σαουδική Αραβία! Σαν να μην έφτανε αυτό, από πάνω βρίσκονται οι σιιτικές περιοχές του Ιράκ. Ακριβώς δίπλα, στο μικρό Μπαχρέιν, οι σιίτες είναι που έχουν ήδη ξεσηκωθεί και θέλουν να ανατρέψουν τη σουνιτική μοναρχία τους.

Αν ξεσηκωθούν οι σιίτες της Σαουδαραβίας, θα γίνει κόλαση! Εκατοντάδες χιλιάδες σιίτες του Ιράκ, αυτοτελώς ή με την παρότρυνση και του σιιτικού Ιράν, θα μπουν στο σαουδαραβικό έδαφος για να βοηθήσουν τους Σαουδάραβες σιίτες αδελφούς τους, τους οποίους θα επιχειρούν να σφάξουν οι σουνίτες Σαουδάραβες! 

Το απόλυτο χάος, με τις ΗΠΑ να καταλαμβάνουν στρατιωτικά τις πετρελαιοπηγές προκαλώντας πόλεμο Δύσης - Αράβων!

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&pubid=56360951

Για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ

Ο Θ. Πάγκαλος κατηγορεί το κόμμα της Αριστεράς ότι υποκινεί τα επεισόδια αποδοκιμασίας κατά πολιτικών

 

Για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ

 

Ν. ΧΑΣΑΠΟΠΟΥΛΟΣ 

 - Κύριε Πάγκαλε, πού μπορούν να οδηγήσουν τέτοια φαινόμενα;
«Τέτοια φαινόμενα στερούν από τους πολίτες και από τον εκπρόσωπό τους τη δυνατότητα να επικοινωνήσουν χωρίς ενδιαμέσους. Απομονώνουν τους πολιτικούς, καταργούν το δικαίωμα των πολιτών να μπορούν να μιλήσουν μαζί τους και να τους ρωτήσουν, να πάρουν απαντήσεις. Σε μια εποχή που η δημοκρατία έχει περισσότερο παρά ποτέ την ανάγκη της άμεσης επαφής μεταξύ πολιτικών και πολιτών, ελάχιστες αλλά δυναμικές και αποφασισμένες μειοψηφίες θέλουν να μας οδηγήσουν στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Οσα λένε, όσα κάνουν, η ιδεολογία και η πρακτική τους είναι ένας προάγγελος για την εισαγωγή στην τρομοκρατία».
- Δηλαδή,αυτό που συνέβη στο Παρίσι το θεωρείτε «προάγγελο για την εισαγωγή στην τρομοκρατία»;
«Στο Παρίσι δεν πήγα για να μιλήσω. Πήγα απλώς για να τιμήσω τον Κώστα Γαβρά. Αυτή η μικρή ομάδα με χυδαίες κραυγές, ύβρεις και υπό την απειλή βίας δεν στράφηκε εναντίον του δικαιώματός μου να μιλήσω αλλά εναντίον του δικαιώματός μου να παρίσταμαι, δηλαδή να υπάρχω, ως ένδειξη τιμής της ελληνικής πολιτείας προς έναν μεγάλο Ελληνα. Απαίτησαν, δηλαδή, σε μια πολιτιστική εκδήλωση να μην παρίσταται ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης γιατί ήταν γι΄ αυτούς μια “πρόκληση”. Για τον Γαβρά που ήταν το τιμώμενο πρόσωπο ήταν τιμή, γι΄ αυτούς μια “πρόκληση”. Επέβαλαν τη διάλυση της εκδήλωσης με τη βία».
- Κατηγορείτε τον ΣΥΡΙΖΑ.Είναι δυνατόν ένα μικρό κόμμα να μπορεί να οργανώνει επεισόδια σε τέτοια έκταση;
«Πόσοι νομίζετε ότι χρειάζονται για να οργανωθούν τέτοια επεισόδια; Πέντεδέκα άτομα και ένα κινητό τηλέφωνο φθάνουν για να δημιουργήσουν το μιντιακό γεγονός που χρειάζεται. Αυτή άλλωστε ακριβώς είναι και η λογική των ακτιβιστών. Θυμάστε πριν από χρόνια ποιοι και πόσοι είχαν διαδηλώσει υπέρ της “17 Νοέμβρη”; Ζήτημα είναι αν ήταν 25 άτομα. Σήμερα αυτοί παίζουν με τον ΣΥΡΙΖΑ και είναι από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας με τους 300 λαθρομετανάστες. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία παίρνει 3% αλλά σε συγκεκριμένους χώρους αποτελεί πλειοψηφία ή ακόμη και τη μοναδική φωνή».
 

 - Πώς, δηλαδή, μπορεί να συμβεί αυτό;
 

«Ο Συνασπισμός εξαρχής υπήρξε ως ένα κόμμα της ελίτ της διανόησης, γι΄ αυτό και τρέφει βαθύ ταξικό μίσος τόσο για το ΚΚΕ όσο και για το ΠαΣοΚ. Μεταξύ του διδακτικού προσωπικού των ΑΕΙ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πανίσχυρος. Σε δεκάδες τμήματα αποτελεί την πλειοψηφία, ενώ υπάρχουν άλλα τμήματα, όπως στο Πάντειο, όπου όλοι οι καθηγητές ανήκουν στον ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα να τσακώνονται μεταξύ τους οι συνιστώσες και να καταλήγουν να δέρνει ο ένας τον άλλον. Νομίζετε ότι είναι τυχαίο πως η ιστοσελίδα indymedia, που αποτελεί τον δικτυακό τόπο μέσω του οποίου οργανώνονται και επιτίθενται όλοι αυτοί οι “λεβέντες”, λειτουργεί μέσα από το Πολυτεχνείο; Γιατί ξεκίνησαν από την Κρήτη οι λαθρομετανάστες και όχι από κάποια άλλη περιοχή της Ελλάδας; Μα γιατί εκεί υπάρχει το Πολυτεχνείο Κρήτης, το ίδρυμα με το απόλυτο ρεκόρ καταλήψεων, εκεί από όπου ξεκίνησε η μόδα να χτίζουν τις πόρτες των γραφείων όσων καθηγητών δεν τους έκαναν τα χατίρια. Ολα αυτά, όταν δεν γίνονται από μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν την πλήρη πολιτική του κάλυψη και βέβαια στο παρασκήνιο υπάρχουν πάντα καθηγητές του ΣΥΡΙΖΑ που τους προστατεύουν, τους καθοδηγούν και τους βοηθούν να περάσουν μαθήματα, να κάνουν μεταπτυχιακά και βέβαια να μπαίνουν σε ερευνητικά προγράμματα για να πληρώνονται. Τζάμπα επαναστάσεις δεν γίνονται. Επίσης όλοι ξέρουν ότι σε κάθε πανεπιστήμιο υπάρχει ένας χώρος τον οποίο έχουν καταλάβει διάφορες τέτοιες ομάδες και έτσι έχουν δωρεάν στέγη, νερό, ρεύμα, τηλέφωνα, υπολογιστές, εκτυπώσεις κτλ. Και δεν λέω κάτι καινούργιο. Οσοι έχουν σχέση με πανεπιστήμια τα γνωρίζουν όλα αυτά πολύ καλά».
- Και οι καθηγητές; 

 «Οι καθηγητές τα ξέρουν πρώτοι και καλύτεροι αλλά φοβούνται ακόμη και να μιλήσουν γιατί ζουν υπό το καθεστώς απειλής αλλά και γιατί θέλουν ψήφους για την εκλογή τους στα διάφορα αξιώματα. Αυτές όλες οι επαναστατικές ομάδες των πέντε-δέκα ατόμων οργανώνονται και λειτουργούν χρησιμοποιώντας τα χρήματα των φορολογουμένων που το κράτος δίνει στα πανεπιστήμια. Ετσι λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ του 3% είναι ικανός να οργανώνει αποδοκιμασίες σε όλη την Ελλάδα αλλά και σε πόλεις του εξωτερικού όπου φοιτούν Ελληνες. Επίσης οι ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ δεν εμφανίζονται ποτέ με το όνομα του πολιτικού τους χώρου. Τη μία είναι πρωτοβουλία αλληλεγγύης, την άλλη ομάδα στήριξης, την άλλη ομάδα πολιτών για την προστασία της τάδε παραλίας, την επόμενη είναι μια συσπείρωση. Εκατό ονόματα για 100 διαφορετικές οργανώσεις που τελικά σε όλες περιφέρονται τα ίδια 20-30 άτομα. Ετσι όμως δίνουν την εντύπωση ότι είναι πολύ περισσότεροι».
«Οι νέοι δεν έχουν πάντα άδικο» . Μόνο αυτό το σχόλιο θέλησε να κάνει συνομιλώντας με «Το Βήμα» ο καταξιωμένος σκηνοθέτης του «Ζ» κ.Κώστας Γαβράς.Εμφανίζεται ενοχλημένος για όσα συνέβησαν παρουσία του,δεν θέλει να δώσει συνέχεια ούτε να επιρρίψει ευθύνες και,πολύ περισσότερο,να δικαιολογήσει κανέναν.Παρά ταύτα,εξηγεί ότι είναι«άδικο να επιτίθενται εναντίον των νέων για όσα συμβαίνουν»και σπεύδει να διευκρινίσει ότι «η επίθεση δεν στρεφόταν εναντίον μου». Ο κ.Γαβράς μετά το επεισόδιο,το οποίο,όπως λέει, αποτελεί παρελθόν,συνέχισε τη δουλειά του βυθισμένος στο σενάριο της νέας του ταινίας που ετοιμάζει.Η εκδήλωση άλλωστε ήταν για να τιμηθεί αυτός και η ταινία του.
Ο 26χρονος υποψήφιος διδάκτωρ Πολιτικής ΙστορίαςΜιχ. Αν. ήταν από τους πρωταγωνιστές της «παρέμβασης», όπως τη χαρακτηρίζει, στην εκδήλωση για τον κ. Γαβρά που διήρκεσε περί τα 90 λεπτά:«Δεν γνωρίζαμε καν ότι θα ερχόταν ο κ. Πάγκαλος. Απλώς πήγαμε στην εκδήλωση, στο πλαίσιο του αγώνα που κάνουμε για συμπαράσταση στους μετανάστες, να ζητήσουμε και την υπογραφή του κ. Γαβρά. Εκεί μάθαμε ότι ήταν και ο κ. Πάγκαλος. Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα από αυτά που ο κ. Πάγκαλος μας κατηγορεί. Οχι, βεβαίως, δεν μετανιώνω για ό,τι έγινε. Ούτε πρόκειται να ζητήσω συγγνώμη από τον κ. Πάγκαλο, γιατί ούτε και ο ίδιος ζητεί για τους χαρακτηρισμούς που εκτοξεύει η κυβέρνησή του απέναντι στον αγώνα των μεταναστών. Οχι, δεν δυσφημείται η χώρα με τέτοιες πράξεις. Η δημοκρατία προϋποθέτει ηθική και λαϊκή κυριαρχία η οποία έχει αφαιρεθεί από μέλη της κυβέρνησης».

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=388149&h1=true

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΟΚ ! "Η Αργεντινή δεν ήταν τίποτε. Εσάς θα σας εξαφανίσουν "

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΟΚ ! "Η Αργεντινή δεν ήταν τίποτε. Εσάς θα σας εξαφανίσουν "

Mια σοκαριστική συνέντευξη με τον Δρα Mark Weisbrot, διακεκριμένο οικονομολόγο (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντά.

"Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη."

Mark Weisbrot

Ερώτηση: Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δεν γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. Το μόνο που θυμάμαι (και μ’ έχει σημαδέψει), είναι ένα πλάνο από κάπου ψηλά, που έδειχνε μία «αδέσποτη» αγελάδα να τρέχει και κόσμο, πολύ κόσμο, να την κομματιάζει ενώ ήταν ζωντανή(!) όπως έλεγε ο σπίκερ, για να εξασφαλίσει κρέας.
 
Απάντηση: Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη.
Η Ε.Ε. δεν επιθυμεί κάτι αντίστοιχο, μα πρέπει να ασκηθεί η κατάλληλη πίεση πλέον από κάτω προς τα πάνω και όχι αντιστρόφως.Η μόνη σωτηρία πλέον είναι να εξαναγκάσετε τη Γερμανία να πληρώσει τα 74 δις. που χρωστάει στην Ελλάδα για την περίοδο 1939-1945. Μάλιστα ακούγεται ταυτόχρονα σε πολλούς κύκλους στη Γενεύη όπου ζω, ότι η Ελβετία θα δώσει ως δώρο στην Ελλάδα, δίχως απαίτηση επιστροφής, 100 δις, ώστε να μην οδηγηθεί ευρωπαϊκή χώρα, με τέτοιες τραγικές συνέπειες, στο στόμα του λιονταριού.
Πιστέψτε με, στην Ουγγαρία ήταν πιο ομαλά τα πράγματα, στην Ελλάδα προετοιμάζεται το έδαφος για μαζική καταστροφή όλου του κοινωνικού ιστού με τραγικές συνέπειες, όπου το μηνιαίο εισόδημα ακόμα και στις ιδιωτικές εταιρίες θα μειωθεί από 1000 ευρώ φερ’ ειπείν, στα 250 ευρώ, ενώ οι τράπεζες θα επιτρέπουν την ανάληψη πλαφόν των 100 ευρώ ανά ημερολογιακού μήνα.
 

Η Κυβέρνησή που τώρα σας κυβερνάει, προσφέρουν τα κλειδιά στους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. για να συμβεί κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στην Αργεντινή. Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαιτήσει ο Ελληνικός λαός και με...... τη βία όπου κρίνει, την προσέλευση όλων των υπευθύνων που έκλεψαν τον Έλληνα φορολογούμενο στην δικαιοσύνη, και ξέρουνε όλοι στην Ελλάδα ποιοι είναι αυτοί, και την εκδίκαση των προηγούμενων δυο κυβερνήσεων της Ελλάδος, με τελικό σκοπό την ισόβια φυλάκισή τους. Ταυτόχρονα θα πρέπει ο κάθε πολίτης της Ελλάδος να διασφαλίσει την αλλαγή πορείας της τωρινής Κυβέρνησης, η οποία προμελετημένα και εσκεμμένα προδίδει τον Ελληνικό λαό με την επιθυμία την πλήρης υποταγή του καθώς και την εξαθλίωσή του οδηγώντας τον προς το Δ.Ν.Τ. Το να έχει αναλάβει το Δ..Ν.Τ. μια χώρα σημαίνει την εφόρου ζωής σχεδόν ομηρία της στο χρέος. Στο διεθνές οικονομικό σύστημα, το χρέος ισούται με χρήμα και άρα κέρδος για τους ανθρώπους, που όχι μόνον έχουν δημιουργήσει την οικονομική κρίση, αλλά και τους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. που καιροφυλακτούν να αναλάβουν άμεσα την δράση της εξαθλίωσης στην Ελλάδα.

Αυτά δεν είναι τα λόγια κάποιου θεοσεβούμενου ή ανθρωπιστή, αλλά ούτε και αυτά ενός ξεπεσμένου ή ξεχασμένου κομμουνιστή ή ρομαντικού αριστερού. Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.

Στην Αργεντινή με το που έλαβε δράση το Δ.Ν.Τ., ο κόσμος βγήκε με τσεκούρια, χαντζάρες και πριόνια στους δρόμους και εισέβαλαν σε τράπεζες, στα Μ.Μ.Ε. και σε κυβερνητικά κτίρια, σφάζοντας και αποκεφαλίζοντας στην κυριολεξία τραπεζικούς υπαλλήλους, διευθυντές, δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι στην κορυφή της διαφθοράς και της απάτης, καθώς και στελέχη και μέλη βιομηχανιών, της Κυβέρνησης, Κυβερνητικούς Εκπροσώπους και συγκεκριμένα μέλη της Κυβέρνησης του αντίστοιχου Υπουργείου Οικονομικών.

Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000, αλλά φυσικά ο αριθμός που ανακοίνωναν τα Μ.Μ.Ε. της χώρας και με την διαταγή του Δ.Ν.Τ. ήταν κατά πολύ λιγότερος και συγκεκριμένα είχανε αναφέρει μόνον 27 θανάτους.

Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας. Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη, επεξεργασμένη με χλωρίνη και ασβέστη και άλλα ναρκωτικά της μιας δόσης, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα, όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι, όπως και οι Έλληνες και δεν είδα μάνες στην Αργεντινή να πουλάνε τα παιδιά τους, όπως γίνεται στο L.A. από το 1960. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους, όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν, όσα δεν πήραν οι τράπεζες τα πήραν οι έμποροι. Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γι’ αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους.

Γι αυτό και εξάλλου η προ-μελετημένη υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας και η μαζική προώθηση και πώληση των ναρκωτικών, μέχρι όπως μαρτυρείται και από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό από ανθρώπους που έχουν και είχαν ανέκαθεν στενές επαφές με την ζούγκλα των ιδιωτικών καναλιών, κυβερνητικά στελέχη, πολιτικούς, μεγαλοδικηγόρους, βιομήχανους και ανθρώπους γενικότερα που εξυπηρετούν μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Ημερησίως στο κέντρο της Αθήνας πεθαίνουν περίπου 140 άνθρωποι, κυρίως μετανάστες από ναρκωτικά νοθευμένα.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο εύκολα σώπαιναν όλοι οι ενοχλητικοί.
Στην Αργεντινή του τότε, όπως και στην Ελλάδα του τώρα, όλα τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν την «ανάγκη της βοήθειας».

Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!!!
Είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές, όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά. Πρέπει εσείς στην Ελλάδα να ξυπνήσετε τώρα προτού να είναι αργά, πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να αποφύγετε το Δ.Ν.Τ.

Ήδη οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου 17-18 Απριλίου 2010 στη χώρα σας, απειλούν για μαζικές απολύσεις περί των 350.000 εργαζομένων και εσείς ακόμα κοιμάστε όρθιοι, αντί να έχετε αποκλείσει τη Βουλή σας με την απειλή μαζικής βίας. Σας κοροϊδεύουν, λεφτά και μάλιστα πάρα πολλά υπάρχουν.

Για το Δ.Ν.Τ. είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντινοί μας θεωρούν σωτήρες.

Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές, με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα, ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε. Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες. Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν «θέλουμε τη χώρα μας πίσω»! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!

Οι τηλεοράσεις έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες. δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση υπήρχε, έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί.

Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω, που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.

Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν πλιατσικολόγοι. Ακόμα και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες. μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους. Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα «τρομοκράτες». Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε.

Στην Ελλάδα συμβαίνει και το εξής: τα πετρέλαια στο Αιγαίο επιθυμούν να τα εκμεταλλευτούν πλήρως και μόνο οι Γερμανοί, ώστε κατ’ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους και επιτέλους να βγούνε νικητές από έναν παγκόσμιο πόλεμο έχοντας ήδη δημιουργήσει 2 και χάνοντάς τους. Τον 3ο αυτόν, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ως οικονομικό πόλεμο.

Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι ότι η Ευρώπη και η Ε.Ε. δεν φαίνονται γενικότερα να ενδιαφέρονται να σώσουν το ευρώ τους διότι αν διπλώσει η Ελλάδα, το ευρώ θα είναι εντελώς άχρηστο στις διεθνές αγορές και σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, το ευρώ θα καταρρεύσει βυθίζοντας σε τύπου Αργεντίνικης κρίσης όχι μόνον την Ελλάδα αλλά και όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε. Γιατί δεν βοηθούν και γιατί έχουν αφήσει την Ελλάδα στην τύχη της ακόμα και προς το παρόν ουδείς δεν μπορεί να δώσει εξήγηση.

Ένα είναι σίγουρο, ότι σε μια εβδομάδα από σήμερα η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια αν επιτρέψετε στην Κυβέρνησή σας και στα Μ.Μ.Ε. να συνεχίσουν να καθορίζουν εσκεμμένα την πορεία σας προς την κόλαση του Δάντη.

Σήμερα, όμως, συγκλίνουν, εκ των πραγμάτων, τα συμφέροντα του Αμερικανού Προέδρου, Ομπάμα, και του γ. Διευθυντή του ΔΝΤ Ντ. Στρος Καν, σε μια εμπλοκή του ΔΝΤ, με την Ελλάδα, με την νέα όμως αποκατεστημένη μορφή του, που σαν θεωρητική αρματωσιά και πρακτική θα ανατρέπει τη σημερινή εικόνα και θα πλησιάζει στην ειδυλλιακή παραδοσιακή πρακτική του, του Φίλου των Εθνών!
Ο μεν πρ. Ομπάμα γιατί θέλει νέο κύρος στο εγχείρημά του για επιβολή κρατικού ελέγχου στο διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, του οποίου έχασε τον α΄γύρο. Και ο κ. Ντ. Στρος Καν του ΔΝΤ θα επιθυμούσε σφόδρα ένα έπαθλο 10 εκατομμυρίων ικανοποιημένων από τους παραδείσιους σχεδόν όρους παρέμβασης ενός νέου ΔΝΤ Ελλήνων.

http://www.ramnousia.com/2011/03/mark-weisbrot.html