Μα, μπορούν οι Έλληνες να γίνουν Γερμανοί;

“Θυμίζουν ζευγάρι που μετά το χωρισμό τους, απορείς πως ήταν παντρεμένοι”

Το ερώτημα, αν μπορούν οι Έλληνες να γίνουν Γερμανοί, προέκυψε για τον Τόμας Φρίντμαν, τον αρθρογράφο των Ν.Υtimes μετά μια συνομιλία που είχε με την δημοσιογράφο Κατερίνα Σώκου. Η δημοσιογράφος, του ανέφερε την επίσκεψη ομάδας μελών του γερμανικού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα και τη συνάντηση τους με Έλληνες πολιτικούς, δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς και δικηγόρους σε ταβέρνα για να συζητήσουν για την ελληνική κρίση. Για τη Σώκου, η συνάντηση αυτή ήταν “σαν ένα έθνος να παίρνει συνέντευξη από ένα άλλο έθνος για να δει αν αξίζει να το δανείσει”. Οι Γερμανοί ρωτούσαν για το πόσες ώρες δουλεύουν οι Έλληνες και η δημοσιογράφος της Καθημερινής αισθάνθηκε ότι έπρεπε να τους πείσει για την αξία των Ελλήνων.

 

Αυτό θύμισε στον Φρίντμαν το βιβλίο “How” του διευθύνοντα συμβούλου της LRN Dov Seidman, στο οποίο ο συγγραφέας συμπεραίνει ότι τα social media συνδέουν τον κόσμο σφιχτά και οι επιπτώσεις από τη συμπεριφορά του ενός, επηρεάζουν πια πολλούς. “Αυτό ισχύει διπλά όταν δυο χώρες μοιράζονται το ίδιο νόμισμα αλλά όχι και την ίδια κυβέρνηση”, υπογραμμίζει ο Φρίντμαν. “Η ιστορία δεν έχει να κάνει όμως, μόνο με τα επιτόκια αλλά και με τις αξίες. Οι Γερμανοί λένε τώρα στους Έλληνες ότι θα τους δανείσουν περισσότερα χρήματα, αρκεί να συμπεριφέρονται σαν Γερμανοί. Να αποταμιεύουν, να εργάζονται περισσότερες ώρες, να πληρώνουν με συνέπεια τους φόρους τους και να κάνουν λιγότερες διακοπές”.

“Αλίμονο, όμως, αυτές οι δύο χώρες είναι τόσο διαφορετικές πολιτισμικά. Θυμίζουν ζευγάρι που μετά το χωρισμό τους, απορείς πως μπορούσαν να είναι παντρεμένοι”, γράφει ο Φρίντμαν...

Και αναλύει στη συνέχεια τις εύστοχες σκέψεις του: “Η Γερμανία είναι η επιτομή μιας χώρας που έγινε πλούσια, κάνοντας πολλά. Η Ελλάδα, δυστυχώς, μετά την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 1981, στην πραγματικότητα έγινε ακριβώς μια άλλη “Μέση Ανατολή”, χωρίς πετρέλαιο όμως. Αντί για το πετρέλαιο είχε τις Βρυξέλλες που έσπρωχναν στην Αθήνα επιδοτήσεις, ενισχύσεις και ευρώ με χαμηλό επιτόκιο.

Αυτοί οι πόροι δημιούργησαν τη διαφθορά, καθώς πολλές ομάδες ανταγωνίζονταν για το ποιος θα ελέγξει τον ευρωπαϊκό “χρυσό” που έρεε. Η γνωστή επιχειρηματικότητα των Ελλήνων διοχετεύτηκε σε λάθος κατεύθυνση, σε έναν αγώνα δρόμου για τον Κρατικό Προϋπολογισμό και τις συμβάσεις”.

Ο Φρίντμαν πάντως αναγνωρίζει ότι δεν πήγαν όλα στο “εθνικό πάρτι”. Υπήρξε ένας εκσυγχρονισμός που εκτόξευσε την Ελλάδα στη δεκαετία του 90. όμως-όπως γράφει- “με την είσοδο στο ευρώ, η Ελλάδα άπλωσε τα πόδια πάνω στο γραφείο, νομίζοντας ότι είχε φτάσει στην κορυφή και έτσι επέστρεψε σε ένα διεφθαρμένο, κληρονομικό σύστημα με το οποίο οι πολιτικοί έδιναν θέσεις εργασίας και κονδύλια για περιοχές με αντάλλαγμα ψήφους. Οι νέοι ονειρεύονταν μια καλοπληρωμένη κρατική θέση και όλοι από τους ταξιτζήδες μέχρι τους φαρμακοποιούς και τους δικηγόρους έβαλαν εμπόδια στην κλειστή αγορά τους δημιουργώντας μια πλασματική διόγκωση των τιμών”.

Ο αρθρογράφος των ΝΥΤ φιλοξενεί και δηλώσεις του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Δημήτρη Μπουραντά ο οποίος λέει ότι η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για την ανάπτυξη που θα χαθεί. “Δεν επωφεληθήκαμε από την ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας γιατί το πολιτικό σύστημα επικεντρώθηκε στη διόγκωση του δημοσίου και όχι στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, του ανταγωνισμού, της βιομηχανικής στρατηγικής και των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων. Δημιουργήσαμε ένα κράτος με μεγάλη αναποτελεσματικότητα, διαφθορά και μια πολύ μεγάλη γραφειοκρατία. Ήμασταν η τελευταία σοβιετική χώρα στην Ευρώπη. "

“Για αυτό-επισημαίνει ο καθηγητής- όταν οι Έλληνες κινούνται προς τις ΗΠΑ, απελευθερώνουν τις επιχειρηματικές ικανότητες τους με τρόπους που τους επιτρέπουν να ευδοκιμήσουν στο εμπόριο. Αλλά, εδώ στην Ελλάδα το σύστημα ενθαρρύνει ακριβώς το αντίθετο. Είναι τρελό! Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που οι Έλληνες δεν συμπεριφέρονται σαν Έλληνες”.

Για τον Φρίντμαν άλλη μια ευκαιρία που χάθηκε ήταν με την “πτώση” της Βηρυτού και του Ντουμπάι. “Η Αθήνα έπρεπε να έχει γίνει το κέντρο εξυπηρέτησης της Ανατολικής Μεσογείου, όμως το ρόλο αυτό ανέλαβαν η Κύπρος και η Κωνσταντινούπολη”, σημειώνει ο αρθρογράφος ο οποίος παραθέτει και δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου προς αυτόν: “Αυτό που είναι το πιο απογοητευτικό είναι η αντίσταση στο σύστημα. Πως να μπορέσεις να αλλάξεις αυτή την κουλτούρα;”

“Θα χρειαστεί μια πολιτιστική επανάσταση”, επισημαίνει ο Φρίντμαν. “Και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν τα δυο μεγάλα κόμματα στην Ελλάδα πάνε χέρι-χέρι, και με συλλογική δύναμη αλλάξουν ριζικά τη νοοτροπία που έχει “ποτίσει” τη χώρα από πάνω ως κάτω. Χωρίς αυτό, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να αποπληρώσει τα δάνεια της”.

 http://www.lifo.gr/now/view/4064