Ελεγχόμενη (από τις ελίτ) ή «λαϊκή χρεοκοπία»;

Ελεγχόμενη (από τις ελίτ) ή «λαϊκή χρεοκοπία»;

Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
 

Στο προηγούμενο άρθρο αναφέρθηκα στη βαριά ήττα που υπέστη το λαϊκό κίνημα με το άνετο πέρασμα από τις ντόπιες και ξένες ελίτ του καταστροφικού για τα λαϊκά στρώματα «μεσοπρόθεσμου» που επέβαλαν οι «εταίροι» μας στην Ε.Ε.

Ο στόχος των καταστροφικών μέτρων δεν είναι βέβαια «να σωθεί η πατρίδα από τη χρεοκοπία», όπως υποστηρίζει ο συστηματικά ψευδόμενος αρχηγός της κοινοβουλευτικής χούντας, διότι δήθεν χωρίς αυτά το κράτος δεν θα μπορούσε να πληρώνει ούτε μισθούς και συντάξεις και θα έκλεινε περισσότερα από τώρα σχολεία και νοσοκομεία.

 

Το ασύστολο ψεύδος της χούντας προκύπτει από το γεγονός ότι τα δάνεια (με τα υπέρογκα επιτόκια που μας χρεώνουν γι' αυτά οι «εταίροι» μας) δίνονται με αποκλειστικό σκοπό να ξεπληρώσουμε προηγούμενα δάνεια στους ίδιους. Φυσικά, όπως προβλέπουν όλοι οι έγκυροι διεθνείς παρατηρητές, το χρέος μας δεν είναι βιώσιμο, εφόσον ακόμη και αν εφαρμόζαμε όλα τα ληστρικά μέτρα που μας έχουν επιβάλει, όπως έδειξε πολύ πρόσφατη εμπεριστατωμένη έρευνα της Citigroup1, το χρέος θα είχε ανεβεί το 2014 στο 180% του ΑΕΠ. Γι' αυτό και ήδη άρχισαν να μιλούν σήμερα για «επιλεκτική» ή «ελεγχόμενη» (από τις ελίτ) χρεοκοπία μέσω της αναδιάρθρωσης του χρέους (μείωση επιτοκίων, παράταση αποπληρωμής, στην ανάγκη και «κούρεμα» κ.λπ.) και παράλληλη πιθανή αποπληρωμή τμήματος του χρέους με ευρω-ομόλογα.

Ομως, οποιαδήποτε παρόμοια προσωρινή «λύση» και να δώσουν, όχι μόνο δεν πρόκειται να σταματήσει το ληστρικό ξεπούλημα του κοινωνικού πλούτου, αλλά και δεν θα ανακληθεί κανένα από τα δύο Μνημόνια, που ουσιαστικά καταδικάζουν τους εργαζομένους σε κινεζοποίηση, τα λαϊκά στρώματα σε μαζική φτωχοποίηση και τη χώρα συνολικά σε λατινοαμερικανοποίηση.

Με δεδομένη, λοιπόν, κάποιας μορφής ελεγχόμενη χρεοκοπία, το ερώτημα είναι πώς θα μπορούσαν τα λαϊκά στρώματα να επιβάλουν στις ντόπιες και ξένες ελίτ μια χρεοκοπία ελεγχόμενη από αυτά (κάτι που οι ελίτ ονομάζουν «ανεξέλεγκτη» χρεοκοπία, αλλά θα ονόμαζα «λαϊκή χρεοκοπία») ώστε να αποφευχθεί η σημερινή καταστροφή που τους επιβάλλουν οι ελίτ, για χάρη των δικών τους ιδιοτελών συμφερόντων;

Αρχικά, όμως, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πώς βλέπουμε τη λαϊκή χρεοκοπία. Το κρίσιμο πλεονέκτημα μιας παρόμοιας χρεοκοπίας, έναντι της επιβαλλόμενης σήμερα από τις ελίτ χρεοκοπίας, είναι ότι θα οδηγούσε στην άμεση απόσυρση όλων των ληστρικών μέτρων που μας επέβαλαν οι ελίτ από την άνοιξη του 2010 και μετά, καθώς και στην ακύρωση του ξεπουλήματος του κοινωνικού πλούτου.

Αναγκαία προϋπόθεση για όλα αυτά είναι η άμεση μονομερής έξοδός μας από την Ε.Ε. και συνακόλουθα την ΟΝΕ,2 η οποία θα οδηγούσε στην ανάκτηση της απαραίτητης οικονομικής κυριαρχίας, αλλά και στην αποδέσμευση της χώρας από τις «4 ελευθερίες» της συνθήκης του Μάαστριχτ που κάνουν αδύνατη την εφαρμογή αποτελεσματικών κοινωνικών ελέγχων στις αγορές κεφαλαίου, εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών.

Παράλληλα, θα έπρεπε να διακηρυχθεί προσωρινή στάση πληρωμών, η οποία δεν σημαίνει βέβαια, όπως υποστηρίζουν οι καταστροφολόγοι που τρομοκρατούν το λαό, στάση πληρωμών μισθών και συντάξεων, αλλά απλά των ληστρικών τοκοχρεολυσίων, μέχρι να συμφωνηθούν οι όροι της λαϊκής χρεοκοπίας.

Η λαϊκή χρεοκοπία θα έπρεπε να συνοδευθεί από:

* Κοινωνικοποίηση των τραπεζών και προσωρινή ολοκληρωτική απαγόρευση της εξόδου κεφαλαίου από τη χώρα μέχρις ότου συντελεστεί η μετάβαση από το ευρώ στο νέο νόμισμα.

* Επανεισαγωγή της δραχμής συνοδευόμενη από μια λογική υποτίμηση και παράλληλη επιχορήγηση των ειδών πρώτης ανάγκης (για να μη χτυπηθούν τα λαϊκά στρώματα), χρηματοδοτούμενη από ένα βαρύ επιπρόσθετο φόρο στα εισαγόμενα είδη πολυτελείας. Η αξία των καταθέσεων σε ευρώ θα μετατρεπόταν αυτόματα σε δραχμές με βάση μια προοδευτική κλίμακα που θα προστάτευε την αγοραστική αξία τους ανάλογα με το γενικότερο εισόδημα των καταθετών.

* Δραχμοποίηση του χρέους, που επαναφέρει τον έλεγχό του στον ελληνικό λαό, δίνοντας τη δυνατότητα π.χ. με έναν ελεγχόμενο πληθωρισμό να εξαναγκαστούν οι ελίτ να το πληρώσουν - τακτική που χρησιμοποίησαν πολλές χρεοκοπημένες χώρες στο παρελθόν.

* Επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, από θέση ισχύος τώρα, με την απειλή κήρυξης άμεσης χρεοκοπίας (δηλαδή στάσης των πληρωμών τοκοχρεολυσίων σε περίπτωση μη αποδοχής της), με στόχο την περικοπή σημαντικού μέρους του (π.χ. του 50-70%).

* Σταδιακή αποπληρωμή του άκρως «κουρεμένου» χρέους με έσοδα που θα προέλθουν βασικά από έναν πολύ προοδευτικό έκτακτο φόρο κάθε ακίνητης και κινητής περιουσίας (π.χ. για περιουσίες /καταθέσεις πάνω από 1 εκατ. ευρώ στην Ελλάδα ή το εξωτερικό) ύστερα από γενική απογραφή τους και με παράλληλη εισαγωγή μόνιμων αυστηρών ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίου.

Αλλά θα χρειαστεί να επανέλθω στο επόμενο για τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να επιβληθεί στις ελίτ ένα πρόγραμμα σαν το παραπάνω.

* Η πλήρης εκδοχή του άρθρου δημοσιεύεται εδώ: http://www.inclusivedemocracy.org/ fotopoulos

1 Martin Wolf, «Moment of truth for the eurozone», «Financial Times», 5/7/2011

2 Βλ. για λεπτομερή ανάλυση των απαιτούμενων μέτρων, Τ. Φωτόπουλος, «Η Ελλάδα ως προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ» (Γόρδιος, 2010), κεφ. 10

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=293676