Δέκα αντίλογοι στο νομοσχέδιο για την Ανώτατη Παιδεία

Των ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΖΩΡΑ 

ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ *

Το νομοσχέδιο «Δομή, λειτουργία, διασφάλιση της ποιότητας των σπουδών και διεθνοποίηση των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων» ανατρέπει εκ βάθρων τη δημόσια παιδεία για την εξυπηρέτηση των νόμων της αγοράς.

1. Προβλέπεται Συμβούλιο Διοίκησης με 15 μέλη μακράς θητείας, 7 από τα οποία δεν θα προέρχονται από την πανεπιστημιακή κοινότητα και δεν θα εκλέγονται άμεσα από αυτή, αλλά παρ'όλα αυτά θα ασκούν διοίκηση και θα αποφασίζουν για την τύχη των Ιδρυμάτων.

2. Ο πρύτανης και οι κοσμήτορες θα επιλέγονται από το ολιγομελές Συμβούλιο Διοίκησης και όχι από την ακαδημαϊκή κοινότητα. Επίσης μπορούν να παυθούν με πράξη του Συμβουλίου του Ιδρύματος.

3. Υποβαθμίζεται η Σύγκλητος και μετατρέπεται σε όργανο με συμβουλευτικό και γνωμοδοτικό χαρακτήρα.

 

4. Καταργείται το Τμήμα και αντικαθίσταται από τη Σχολή. Οι φοιτητές εισάγονται όχι σε Τμήμα, αλλά σε Σχολή. Συσσωρεύονται πολλαπλά γνωστικά αντικείμενα σε «ευέλικτα» προγράμματα σπουδών, που καθιστούν αδύνατη τη σε βάθος εκμάθηση οποιουδήποτε επιστημονικού αντικειμένου.
5. Καταργείται αναιτιολόγητα η βαθμίδα του λέκτορα και αντικαθίσταται με περιορισμένης χρονικής διάρκειας συμβασιούχους διδάσκοντες, που δεν θα μπορούν να εξελιχθούν, ούτε να συμμετάσχουν στη διοίκηση των Πανεπιστημίων.
6. Τα Πανεπιστήμια μετατρέπονται σε κέντρα μεταλυκειακής εκπαίδευσης, προσφέροντας πτυχία εν είδει πιστοποιητικών δεξιοτήτων. Η λειτουργία τους διέπεται από τους όρους ιδιωτικής εταιρείας, καταργώντας σταδιακά τη δωρεάν παιδεία και προλειαίνοντας το έδαφος για την επιβολή διδάκτρων.
7. Καταργείται ο ενιαίος φορέας διδασκόντων, δημιουργώντας μία νέου είδους έδρα με τον πλέον αντιδραστικό τρόπο.
8. Προβλέπεται μεγάλη συμμετοχή ξένων καθηγητών στα εκλεκτορικά σώματα, μια πρακτική που φαίνεται να απαξιώνει παντελώς το επιστημονικό δυναμικό των ελληνικών Πανεπιστημίων.
9. Ο νέος νόμος προκλητικά αγνοεί και θέτει στο περιθώριο τις ανθρωπιστικές σπουδές, καθώς είναι σαφώς προσανατολισμένος σε ένα Πανεπιστήμιο που θα ακολουθεί και θα αναπαράγει τους άπληστους νόμους της αγοράς.
10. Πάγια θέση της εξυγίανσης και αναβάθμισης του πανεπιστημιακού χώρου ήταν η θέσπιση πραγματικής, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, σε συνδυασμό όμως με αύξηση των μισθών και ενσωμάτωση σε αυτούς των επιδομάτων. Αυτό το καίριο ζήτημα είναι απορίας άξιον πώς δεν περιέχεται στο νομοσχέδιο.
Τα παραπάνω σημεία καταδεικνύουν τους κινδύνους και τις αδυναμίες που ελλοχεύουν στο σχέδιο νόμου. Είναι βέβαιο ότι η πανεπιστημιακή κοινότητα δεν θα αποδεχτεί μία δοτή διοίκηση, διότι μια τέτοια λύση οδηγεί σε εξάρτηση, κομματισμό και ευνοιοκρατία.
Συμπαραστεκόμαστε στην ηγεσία του Πανεπιστημίου Αθηνών, συντασσόμαστε με την απόφαση της Συγκλήτου.
Σε μια περίοδο εκποίησης των πάντων, δηλώνουμε την αγωνιστική μας παρουσία για μια δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση που θα ανταποκρίνεται στην εξέλιξη των επιστημών και θα υπηρετεί τις πραγματικές ανάγκες της παιδείας και της κοινωνίας.
Καλούμε το υπουργείο να αποσύρει αυτό το απαράδεκτο νομοσχέδιο και να προχωρήσει σε έναν ουσιαστικό διάλογο με την πανεπιστημιακή κοινότητα. Ως αποτέλεσμα αυτού του διαλόγου μπορούμε να οδηγηθούμε σε ένα λειτουργικό θεσμικό πλαίσιο που να είναι αποδεκτό από όλες τις πλευρές.
Καλούμε τα μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου να μη δώσουν θετική ψήφο στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, δεδομένου ότι στην πλειοψηφία τους κατέχουν πανεπιστημιακούς τίτλους της ημεδαπής (σε ποσοστό μεγαλύτερο του 70%).
* Οι Γ. Ζώρας και Θ. Σταυρόπουλος είναι καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=299112