Ο Δήμαρχος, ο Πρύτανης και… ο μπακάλης

Ο Δήμαρχος, ο Πρύτανης και… ο μπακάλης

 Της Ελένης Χοντολίδου*

Στα τέλη του περασμένου Μαΐου η πανεπιστημιακή κοινότητα γιόρτασε την επιτυχία του νυν πρυτανικού σχήματος με επικεφαλής τον νέο σε ηλικία και γεμάτο νέες ιδέες για το Πανεπιστήμιο Καθηγητή Γιάννη Μυλόπουλο, πλαισωμένο από τρεις άξιους και κομματικά αδέσμευτους αντιπρυτάνεις, σχήμα που εξελέγη χωρίς κομματική υποστήριξη και χωρίς να αποτελεί πρώτη προτίμηση των κομματικών νεολαιών.

Τον επόμενο Νοέμβριο η πόλη γιόρτασε την οριακή (μέχρις εξαντλήσεως) νίκη, της κατ’ αρχήν ανεξάρτητης δημοτικής κίνησης της «Πρωτοβουλίας για τη Θεσσαλονίκη» (ποτέ στην ιστορία της πόλης μία ανεξάρτητη δημοτική κίνηση δεν άντεξε για δεύτερη φορά να διεκδικήσει τον Δήμο) με επικεφαλής τον Γιάννη Μπουτάρη, έναν κοσμοπολίτη Θεσσαλονικιό, με πολυπολιτισμική κατεύθυνση, σεβαστικό με το παρελθόν της πόλης και τις μειονότητές της, έναν ενεργό πολίτη με αρχές και αποδεδειγμένη πολιτική ανιδιοτέλεια, γύρω από τον οποίο συγκροτήθηκε ένα πολύχρωμο ρεύμα πολιτών.

 

Οι ψηφοφόροι και των δύο «σχημάτων» ανήκουν ή υποστηρίζουν κόμματα και αυτά προφανώς ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές. Έχουν όμως το ίδιο χαρακτηριστικό: είναι υπερ-κομματικά με την έννοια της ελευθερίας από κομματικές γραμμές, επιλογές και κατευθύνσεις. Δήμος και Πανεπιστήμιο άρχισαν να συνεργάζονται με ευεργετικά αποτελέσματα τόσο για την πόλη όσο και για το Α.Π.Θ. με ιδιαίτερα καλές σχέσεις μεταξύ Δημάρχου και Πρύτανη.

Τον τελευταίο καιρό η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιδεικνύοντας μία αχαρακτήριστη πολιτική αμνησία επιχειρεί να αλλάξει την κατάσταση στα Πανεπιστήμια της χώρας, χωρίς τον ελάχιστο σεβασμό στην ιστορία και τις δυνατότητές τους. Αστοιχείωτη όσον αφορά τις αλλαγές σε κοινωνικό επίπεδο οι οποίες για να πετύχουν πρέπει να έχουν πείσει αυτούς ακριβώς που την χρειάζονται, δηλαδή να έχουν νικήσει σε επίπεδο συμβολικό πρώτα, η Κυβέρνηση και οι κάθε είδους επώνυμοι, διακεκριμένοι αλλά και ανώνυμοι υποστηρικτές της αποπειρώνται να τα διαλύσουν όλα και να τα χτίσουν από τη αρχή, εκμηδενίζοντας αξίες, θεσμούς και κάθε τι το θετικό (λ.χ. Τομείς, δημοκρατική εκλογή διοίκησης, ανοδική κοινωνική κινητικότητα…).

                Τις τελευταίες μέρες ο Δήμαρχος διακινεί προσωπικά προς υπογραφή ένα κείμενο υπεράσπισης του νομοσχεδίου, εστιάζoοντας επιλεκτικά σε πέντε θετικά σημεία, αφαιρώντας τα από τα συμφραζόμενα, τα οποία σίγουρα δεν διάβασαν στην πλειοψηφία τους οι υπογράψαντες.
Θα ήθελα να σταθώ σε δύο σημεία: η Πρωτοβουλία έχει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα που υλοποιεί, με βάση το οποίο εξελέγη και με βάση αυτό ελέγχεται. Ούτε είχε, ούτε απέκτησε τώρα συγκεκριμένες θέσεις για το Πανεπιστήμιο. Συνεπώς, η κίνηση του Δημάρχου είναι αυστηρά προσωπική. Το κυριότερο και λυπηρό όμως είναι ότι οι 105 (μέχρι τη στιγμή συγγραφής του παρόντος) υπογράψαντες (με πέντε ανώνυμους) «επιφανείς», αυτός ο κατάλογος των 100 επώνυμων «επιφανών» (sic!) φίλων, συναδέλφων και γνωστών του δημάρχου δεν είναι ούτε μεγάλος σε μέγεθος (όπως ήταν ο κατάλογος αυτών που τον στήριξαν για δήμαρχο), ούτε αντιπροσωπευτικός των κοινωνικών δυνάμεων που ψήφισαν τον Μπουτάρη για δήμαρχο, δηλ. τον ευρύτερο δημοκρατικό χώρο. Και το στένεμα αυτό, μικρόψυχο και πολιτικά λανθασμένο πλήττει το κύρος του ίδιου του Δημάρχου.

Kαι τέλος, ο μπακάλης: όπως και όλοι οι πολίτες-δημότες της πόλης πληρώνει φόρους και πρέπει να έχει λόγο για το Πανεπιστήμιο. Κυρίως πρέπει να είναι σίγουρος ότι ο τίμιος κόπος του «πιάνει τόπο», αξιοποιείται σωστά και δεν κατασπαταλάται. Αυτό μας οδηγεί αυτόματα στους ελεγκτικούς μηχανισμούς οι οποίοι στην Ελλάδα πάσχουν γενικώς, όχι μόνο για το Πανεπιστήμιο αλλά για ολόκληρη την κοινωνία.

                Συνεπώς, και παραλλάσσοντας την πρώτη παράγραφο του κειμένου που διακίνησε ο δήμαρχος προσωπικά: «Η Θεσσαλονίκη δεν θα γίνει ποτέ η πόλη των ανοιχτών οριζόντων και της επιτυχούς διασύνδεσης –πολιτιστικής, οικονομικής, πνευματικής– με το διεθνές γίγνεσθαι εάν δεν αναμορφωθεί η Tριτοβάθμια Εκπαίδευση (και όχι ‘παιδεία’! όπως λανθασμένα αναφέρεται)»  με νηφαλιότητα, σεβόμενη την ιστορία των θεσμών, των προσώπων, της πόλης και της χώρας. Αυτό το κείμενο, κύριε Δήμαρχε, θα το υπέγραφα, ίσως και ο κ. Πρύτανης. Για τον μπακάλη, ειλικρινά δεν μπορώ να γνωρίζω…

Ελένη Χοντολίδου*

Επίκουρη Καθηγήτρια

Φιλοσοφική Σχολή Α.Π.Θ.

Εκλεγμένη Κοινοτική Σύμβουλος

στην 1η Κοινότητα του Δήμου Θεσσαλονίκης

με την δημοτική παράταξη Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη

hodol@edlit.auth.hr

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον αγγελιοφόρο της Κυριακής