Τρεις για γέλια και για κλάματα

Τρεις για γέλια και για κλάματα

Λώρη Κέζα 

Εκεί φτάσαμε, να καταφέρονται εναντίον των συνδικαλιστών τρεις πασόκοι υπουργοί. Τρεις υπουργοί γαλουχημένοι από το κόμμα που εξέθρεψε τις κλαδικές. Τόσο γρήγορα άραγε ξεχνούν τις νεανικές εμπειρίες τους;  Μήπως δεν χειροκρότησαν τον Ανδρέα Παπανδρέου όταν εκχωρούσε μέρος της κρατικής εξουσίας σε κομματόσκυλα; Μήπως αγνοούν ότι ο «συντεχνιασμός» συντηρήθηκε με κρατικές επιδοτήσεις; Μήπως ξεχνούν ότι οι δικές τους  κυβερνήσεις διόριζαν τους συνδικάλες σε επιτροπές ώστε να έχουν πέντε κι έξι μισθούς; Μήπως παραγνωρίζουν τα χαδάκια του ΠαΣοΚ σε όσους έκαναν καριέρα συνδικαλιστή πριν βολευτούν με μια θέση στο Κοινοβούλιο; Κανονικά θα έπρεπε να γελάμε μέχρι δακρύων με την επιπολαιότητας του μανιφέστου της κυρίας Αννας Διαμαντοπούλου, του κ. Ανδρέα Λοβέρδου και του κ. Γιάννη Ραγκούση. Αν δεν μπορούμε να ξεκαρδιστούμε είναι επειδή προκύπτει μια σοβαρή διαπίστωση: τρεις κορυφαίοι υπουργοί αδυνατούν να δουν την πραγματικότητα στις αληθινές της  διαστάσεις. Γίνονται αντιδραστικοί προκειμένου να υπερασπιστούν κάτι αφηρημένο_ την τάξη,  την ασφάλεια και μια δική τους εκδοχή της κοινωνικής συνοχής.   

 

Οι τρεις υπουργοί διαγράφουν από τη μνήμη τους ότι τόσο οι ίδιοι όσο και ο αρχηγός τους κατέβαιναν σε πορείες, έβγαζαν επαναστατικούς λόγους  σε συγκεντρώσεις επαγγελματιών, ανέβαζαν τη σφιχτή γροθιά για να μην θιγεί κανένα από τα προνόμια που το ίδιο τους το κόμμα θέσπισε. Καταγγέλλουν τη νοοτροπία «τα θέλουμε όλα δικά μας» περιφρονώντας επιδεικτικά το ιστορικό «δώστα όλα». Γιατί τόσα χρόνια δεν μίλησαν για τις άδειες των ταξί και των φαρμακείων, που ενώ είναι κρατικές μεταβιβάζονταν από τα παραθυράκια που δικοί τους νόμοι επέτρεπαν; Οι τρεις υπουργοί μιλάνε για «αντιδημοκρατική και αντικοινωνική κουλτούρα»  των απεργών χωρίς να αναφέρονται στις αντιδημοκρατικές και αντικοινωνικές αποφάσεις του υπουργείου Οικονομικών. Στο δικό τους σύμπαν λοιπόν είναι αποδεκτό να μένουν όλοι οι μισθωτοί και συνταξιούχοι άφραγκοι επειδή απροειδοποίητα αποφασίστηκε να επιβληθεί ταυτόχρονα και φόρος αλληλεγγύης και τέλος ακινήτων και αύξηση στα τρόφιμα και αύξηση στα καύσιμα και αύξηση στα τέλη κυκλοφορίας. Στο δικό τους σύμπαν είναι αποδεκτό να ακκίζεται το υπουργείο Οικονομικών με τους μεγαλο-οφειλέτες, αν θα δημοσιοποιηθούν τα ονόματα ή όχι. Ποιος ενδιαφέρεται για τα ονόματα όταν δεν υπάρχει μηχανισμός να επιβληθεί στους φοροκλέφτες;

Οι τρεις υπουργοί μιλάνε για ακραία συμπεριφορά όσων απεργούν κάνοντας ζημιά στον συμπολίτη τους. Ακόμη πιο ακραίο είναι αυτό που αποσιωπούν: να δουλεύει κάποιος για 530 ευρώ. Ακόμη πιο ακραίο είναι να αποδέχονται ότι οι νέοι θα δουλεύουν ανασφάλιστοι. Αυτές τις προτάσεις δεν τις έφεραν οι ξένοι επιτηρητές, τα έχει προτείνει ο πρωθυπουργός προεκλογικά στο Λαύριο αλλά κανένας από τους τρεις υπουργούς δεν διαμαρτυρήθηκε τότε. Καμάρωναν τον αρχηγό τους επειδή κυκλοφορούσε με το λάπτοπ. Οι τρεις υπουργοί αναφέρονται σε μια σιωπηλή πλειοψηφία που ανέχτηκε τους συνδικαλιστές όλα αυτά τα χρόνια αλλά δεν αναγνωρίζουν τη σιωπηλή πλειοψηφία στα πρόσωπα εκείνων που γιαουρτώνουν και μουντζώνουν τον πολιτικό κόσμο. Καθησυχάζονται από την εντύπωση ότι όλα τα δεινά προκαλούνται από την εξτρεμιστική αριστερά. Αν είναι έτσι θα πρέπει να προσβλέπουν στην τρίτη ή την  τέταρτη  θέση στις επόμενες εκλογές: είναι πολλοί οι θυμωμένοι, περισσότεροι από αυτούς που αποδέχονται το περιεχόμενο της αφ΄ υψηλού επιστολής τους.        

Οι τρεις υπουργοί μιλάνε για τον δανεισμό χωρίς να εξηγούν γιατί τόσα χρόνια δεν αντέδρασαν. Τους άρεσε το ανεμοσκόρπισμα, συνέβαλε στο κλίμα ευφορίας. Μήπως δεν ήξεραν ότι δεν βγαίνουν τα νούμερα, μήπως δεν τους είχε προειδοποιήσει ο πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδας; Κι όμως οι τρεις υπουργοί ανέχονταν μέχρι πριν λίγες ημέρες τους νέους διορισμούς, τη δημιουργία νέων οργανισμών, τις σπατάλες. Οι τρεις υπουργοί δεν κάνουν έναν απλό υπολογισμό: πόσοι υπάλληλοι θα σώζονταν από την απόλυση με τα 16 εκατ. ευρώ που έδωσε ο κ. Φίλιππος Πετσάλνικος για να αποπερατώσει συνεδριακό κέντρο στο χωριό του; Οι τρεις υπουργοί μιλάμε για λαϊκισμό των μέσων ενημέρωσης σαν να μην ήταν κάθε μέρα στα κανάλια, σαν να μην έδιναν ολοσέλιδες συνεντεύξεις, σαν να μην αποπειράθηκαν ποτέ να νουθετήσουν δημοσιογράφο που έγραψε μια παραπανίσια λέξη.  Οι τρεις υπουργοί μιλάνε για Δικαιοσύνη αφού την έδεσαν χειροπόδαρα προς όφελός τους: με το άρθρο 86 του Συντάγματος μπορούν να εγκληματούν ελεύθερα και να δίνουν λογαριασμό μόνο στη δική τους συντεχνία. Εκδηλώνουν και μια τελευταία ευαισθησία οι τρεις υπουργοί. Αναφέρονται στο εμπόριο του κέντρου της Αθήνας που καταδικάζεται από τις κινητοποιήσεις. Ξεχνούν ότι πριν εμφανιστούν οι οι έμποροι είχαν πληγεί από τους μαφιόζους του παραεμπορίου. Αποσιωπούν οι τρεις υπουργοί ότι αποδέχτηκαν τη δράση του οργανωμένου εγκλήματος που εισάγει   τόνους λαθραίων εμπορευμάτων χωρίς λαμβάνονται μέτρα από την κυβέρνηση.

Στην απόπειρα να τρομοκρατήσουν τους πολίτες οι τρεις υπουργοί λένε πως « ή θα βουλιάξουμε όλοι μαζί ή θα σωθούμε όλοι μαζί».
  Δεν ξέρουμε αν ταξιδεύουμε όλοι με την ίδια βάρκα όμως καποιανού η βάρκα θα πάει αύτανδρη: η βάρκα της ψευτο-σοφιστικέ πολιτικής. 

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=425574