ζωολογικοί κήποι ή επίδειξη της αιχμαλωσίας;

 

BadArts

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Εικάζω πως δεν αγνοείτε ότι στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα δυο ζωολογικοί κήποι, του Παρισιού και του Βερολίνου μεταξύ των εκθεμάτων ζώων εξέθεταν και ανθρώπους. Στο Παρίσι έφεραν από την Ινδονησία ένα ολόκληρο χωριό ιθαγενών και στο Βερολίνο μια ομάδα Λαπώνων. Οι πρώτοι αρρώστησαν από το κρύο και πέθαναν – οι δεύτεροι δεν γνωρίζω τι απέγιναν.

Κήποι: ό,τι δεν εξοντώνεται, θα υποτάσσεται και θα επιδεικνύεται ως υποταγμένο, καθημαγμένο προς εκφοβισμό!

Οι ζωολογικοί κήποι και οι παρελάσεις, με τις οποίες θα ασχοληθούμε αύριο, ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου, μέρα παρελάσεων, είναι θεσμοί οι οποίοι εμφανίστηκαν σε εμβρυακή μορφή κατά την ρωμαϊκή δουλοκτητική εποχή. Η αιχμαλώτιση, η κατοχή και η έκθεση των αιχμαλωτισμένων ζώων ήταν μια επίδειξη της Ισχύος του Κυρίου, μια επίδειξη της επιθυμίας του Κυρίου να κατακτήσει και να υποτάξει τη φύση, ενώ οι θρίαμβοι, οι θριαμβευτικές πορείες, από τις οποίες προήλθαν οι παρελάσεις,  ήταν αφενός μια επίδειξη της Ισχύος του νικητή και αφετέρου μια επίδειξη των αιχμαλώτων του πολέμου, δηλαδή, μια επίδειξη της Ήττας, της Υποτέλειας, της Υποταγής.

 

Οι ζωολογικοί κήποι είναι χώροι εγκλεισμού αιχμαλωτισμένων άγριων ζώων. Γιατί όμως αποκαλούνται κήποι αυτοί οι χώροι εγκλεισμού; Ο όρος ‘κήπος’ είναι ευφημισμός – όπως λέμε ‘γλυκάδι’ το ξύδι και ‘Ειρηνικό’ έναν ωκεανό που κάθε άλλο παρά ‘ειρηνικός’ είναι. Ο κήπος αναφέρεται στην καλλιέργεια φυτών αλλά μπορεί να περιλαμβάνει και ζώα. Σε έναν ζωολογικό κήπο δεν υπάρχουν φυτά, δεν υπάρχει φύση. Υπάρχει ένα τεχνητό περιβάλλον το οποίο δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την άγρια φύση. Ο ζωολογικός κήπος είναι μια μορφή εξάλειψης της άγριας φύσης. Ποια είναι όμως η σχέση του Κυρίου, της Κυριαρχίας με την άγρια φύση;

Ο Κύριος ακούει ‘άγρια φύση’ και ταράσσεται, εξοργίζεται. Η άγρια φύση είναι η φύση η οποία δεν έχει υποταχτεί, δεν έχει κατακτηθεί από τον Κύριο. Κάθε μορφή άγριας φύσης είναι για τον Κύριο μια ομολογία ήττας – και τη λέξη ‘ήττα’ ο Κύριος δεν θέλει ούτε να την ακούει. Ο Κύριος δεν ανέχεται τίποτα και κανέναν πιο ισχυρό από αυτόν. Εάν η κοινωνία είναι το πλέγμα των σχέσεων και των αλληλεπιδράσεων των ανθρώπων με τη φύση και μεταξύ των ανθρώπων, η Κυριαρχία επιβάλλει την δική της σχέση και προς τη φύση και προς τους ανθρώπους: τη σχέση της διαταγής (του ανταγωνισμού, της καθυπόταξης, της ήττας – Κυριαρχία) , όχι τη σχέση της συμβίωσης και της συνεργασίας (κομμουνισμός). Το μεγάλο πρόβλημα του Κυρίου είναι ο θάνατος – δεν μπορεί να τον νικήσει. Ένας τρόπος, ο αρχαϊκός,  να τον νικήσει είναι η εξάλειψη της φύσης: εάν η ζωή εξαλειφτεί (πολλά είδη ζώων και φυτών εξαφανίζονται κάθε χρόνο. . .), θα εξαλειφτεί και ο θάνατος. Μόνο που τότε δεν θα υπάρχει και ο Κύριος! Ο Κύριος έχει συνειδητοποιήσει αυτό το αδιέξοδο κι έχει πέσει με τα μούτρα να εντοπίσει τον θάνατο και να τον εκτελέσει με τη βοήθεια της τεχνοεπιστήμης – μόνο που δεν θα μπορέσει να το πετύχει ποτέ των ποτών.

Η εξάλειψη της άγριας φύσης είναι μια μορφή καθυπόταξης της φύσης αλλά όχι και του θανάτου. Οι  ζωολογικοί κήποι  είναι μια επίδειξη της εξάλειψης της άγριας φύσης, μιας και η εξάλειψη της ζωής είναι ανέφικτη και επικίνδυνη. Συνιστά μια καταγραφή, μια σύγχρονη έκδοση της αρχαϊκής επιδίωξης της εξάλειψης της ζωής. Κατά συνέπεια, ακόμα και μέσα στα πλαίσια της Κυριαρχίας συνιστά έναν αναχρονισμό. Γιατί όμως διατηρούνται;

Διατηρούνται διότι οι ζωολογικοί κήποι είναι και μια επίδειξη της επιθυμίας για τη διαιώνιση της επιθυμίας της καθυπόταξης της φύσης. Ο Κύριος δεν το βάζει κάτω: μπορεί να μην μπορέσω ποτέ να νικήσω τον θάνατο, να γίνω πιο ισχυρός από τη Φύση, κάνω όμως ό,τι μπορώ. Αυτό σημαίνει: ό,τι δεν εξοντώνεται, θα υποτάσσεται – ό,τι δεν υποτάσσεται, θα εξοντώνεται. Η καθυπόταξη θα επιδεικνύεται, όπως και η εξόντωση, προς εκφοβισμό.

Οι ζωολογικοί κήποι αποτελούν μια τοπολογική αναπαράσταση της σχέσης του Κυρίου με τη φύση, της Κυριαρχίας. Το γεγονός ότι κάποτε οι κήποι επιδείκνυαν και ανθρώπους δείχνει ότι η σχέση που εγκαθυδρίεται με τη φύση είναι η ίδια σχέση που εγκαθιδρύεται και με τους Υποτελείς: εάν ο ζωολογικός κήπος είναι χώρος εγκλεισμού, τότε κάθε χώρος εγκλεισμού είναι ένας κοινωνικός ζωολογικός κήπος. Το σχολείο, λόγου χάριν,  είναι ένας ζωολογικός κήπος. Οι βρισιές ζώον, ζωντόβολο, χαϊβάνι δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ταύτιση του υποτελούς με τα ζώα.

Οι ζωολογικοί κήποι καταγράφουν τη σχέση του Κυρίου με τη φύση, καταγράφουν την επιθυμία καθυπόταξης της φύσης, αναπαριστάνουν αυτή τη σχέση, επιδεικνύουν τόσο την επιθυμία όσο και την ισχύ του Κυρίου, επιδεικνύουν την αιχμαλωσία της φύσης αλλά έμμεσα και των Υποτελών, με την επίδειξη αυξάνουν την Ισχύ Του και με αυτό τον τρόπο εκφοβίζουν.

Μια μέρα, οι ζωολογικοί κήποι θα καταργηθούν – θα καταργηθούν όταν συνάψουμε μια άλλη σχέση με τη φύση: τη σχέση της συμβίωσης και της συνεργασίας, όταν αποκηρύξουμε την επιθυμία της σωματικής αθανασίας και της καθυπόταξης της φύσης, όταν αποδεχτούμε το αδύνατο της αθανασίας, όταν αποδεχτούμε τη θνητότητά μας.

http://www.badarts.gr/