Η οργή μας να γίνει δύναμη

Η οργή μας να γίνει δύναμη  

Τα μέτρα που καταιγιστικά ανακοινώνονται τις τελευταίες ημέρες ρίχνουν τρία επίπεδα τη ζωή των πολιτών. Μετά την εκτόξευση των έμμεσων φόρων, η μείωση των αμοιβών παντού, η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση και η κατάργηση των αφορολογήτων, η οποία οδηγεί σε έκρηξη της άμεσης φορολογίας. Λιγότερο εισόδημα και περισσότεροι φόροι!

Από παντού διαχέεται κλίμα κοινωνικής απόγνωσης, που αναζητά όμως πολιτική έκφραση. Στις δημοσκοπήσεις το ΠΑΣΟΚ πιάνει και δεν πιάνει 20%, αλλά παραμένει αγκιστρωμένο στην εξουσία, εκτελεί συμβόλαια...

Οι πολίτες δεν είναι αμνήμονες. Δεν εμπιστεύονται τη Ν.Δ., δεν πιστεύουν ότι τα δύο κόμματα που ευθύνονται για την κρίση μπορούν να μας βγάλουν απ' αυτή, χωριστά ή από κοινού. Δεν παραμυθιάζονται με τα σενάρια για τεχνοκράτες - σωτήρες.

Η κοινωνία ξαναβγαίνει στους δρόμους. Προχθές κατέβηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι από "προνομιούχοι" μετατρέπονται σε εξιλαστήρια θύματα. Η ρητορική των μνημονιακών δυνάμεων κατά του δημόσιου τομέα ανοίγει το έδαφος για τη γενική εκβαρβάρωση της κοινωνίας. Τι άλλο σημαίνουν η διάλυση των εργασιακών σχέσεων και οι μισθοί των 550 ευρώ;

 

Το μισθολόγιο πείνας όχι μόνο δεν θα ανασυγκροτήσει, αλλά θα αποτελειώσει τη δημόσια διοίκηση. Η διάλυση του κοινωνικού κράτους, η ανεργία και η φτωχοποίηση των μισθωτών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα δημιουργούν την εύφλεκτη ύλη για την κατακόρυφη άνοδο της παραβατικότητας, ακόμη και της εγκληματικότητας.

Δεν είναι μονόδρομος η κοινωνική χρεωκοπία. Αρκεί η οργή να σπάσει το φράγμα του φόβου. Αρκεί να γίνει συνείδηση ότι κανείς μόνος του δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση. Αρκεί να μην αφεθεί κανείς μόνος του απέναντι στην κρίση.

Οι κοινωνικές προϋποθέσεις για αλλαγή πορείας δημιουργούνται. Λείπει ο κρίσιμος πολιτικός παράγων. Η ενότητα της ευρύτερης αριστεράς, από το αντιμνημονιακό ΠΑΣΟΚ μέχρι τις δυνάμεις της ιστορικής αριστεράς, καθώς και τους αντεξουσιαστές που διαχωρίζονται από τη βία. Υπάρχει κοινωνική βάση για ένα Μέτωπο ανατροπής και ελπίδας, για έναν νέο συνασπισμό εξουσίας. Μας το επισημαίνουν, με την πολύχρονη αγωνιστική εμπειρία τους, ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μανώλης Γλέζος. Η δύναμη της ενότητας θα λειτουργήσει ως καταλύτης για νέες ωριμότητες και συνθέσεις σε ένα Μέτωπο που σήμερα, αν και αναγκαίο, μοιάζει ανομοιογενές.

Μόνον έτσι οι αγώνες θα αποκτήσουν τη δύναμη της αποτελεσματικότητας. Μόνον έτσι θα φοβηθεί το μνημονιακό κατεστημένο. Το "πειραματόζωο" μπορεί να χαλάσει το πείραμα, ώστε να αλλάξει η πορεία της Ε.Ε., που σήμερα καταδυναστεύεται από τα συμφέροντα των τραπεζών.

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=643975