Ο σπόρος της αμφιβολίας

Ο σπόρος της αμφιβολίας

ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ

Ο αδέκαστος δεν είναι λοιπόν τόσο αμερόληπτος όσο έδειχνε. Ο διώκτης των φοροφυγάδων, ο κυνηγός των οφειλετών, ο διαυγής ελεγκτής κλήθηκε από τον εισαγγελέα. Ο κ. Γιάννης Καπελέρης πρέπει να δώσει εξηγήσεις για ανείσπρακτα πρόστιμα σε εταιρείες καυσίμων. Τα πρόστιμα ανέρχονται στα 15 εκατ. ευρώ. Ενώ είχαν βεβαιωθεί και έπρεπε να καταβληθούν ο κ. Καπελέρης, επικεφαλής τότε του ΣΔΟΕ, δεν προχώρησε στις απαιτούμενες ενέργειες. Το επίσημο δικαιολογητικό ήταν ότι θα γινόταν νομοθετική ρύθμιση. Ο κ. Καπελέρης λοιπόν κατηγορείται για ολιγωρία_ μια ολιγωρία που επιβραβεύτηκε με την αναβάθμισή του σε Γενικό Γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών. Εχει ενδιαφέρον το πώς επιδρά αυτή η ιστορία στη φήμη του κ. Καπελέρη. Δεν μιλάμε για δυσπιστία, δεν μιλάμε για αμφιβολία αλλά για χαρακτηρισμούς προσήκοντες σε εγκληματίες. Αρκεί να περιηγηθεί κανείς σε δημοφιλή ιστολόγια, να διαβάσει σχόλια αναγνωστών σε εφημερίδες για να διαπιστώσει ότι κάποιες υποψίες μετατρέπονται αυτόματα σε βεβαιότητες.

 

Να το κάνουμε λιανά: λένε πολλοί ότι ο κ. Καπελέρης χρηματίστηκε από μεγαλόσχημους πετρελαιάδες. Τούτο δεν αποδεικνύεται από κάποια κατάθεση σε τράπεζα ούτε από μάρτυρες που είδαν βαλίτσες με χαρτονομίσματα. Πιστοποιείται από το γεγονός ότι ο κ. Καπελέρης έκανε ακριβό γάμο για την κόρη του. Θεωρείται λοιπόν δεδομένο ότι όποιος ξοδέψει πολλά για νυφικό είναι αργυρώνητος. Επίσης διακινούνται διάφορες ιστορίες για την περίοδο που ήταν εφοριακός. Λένε λοιπόν διάφοροι, με όπλο την ανωνυμία τους, ότι ο κ. Καπελέρης ήταν από αυτούς που απειλούν και εκβιάζουν. Αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα. Αφ’ ενός είναι απαράδεκτο να φορά οιοσδήποτε μια μάσκα και να λέει ό,τι κατέβει στο κεφάλι του, ό,τι φαντάστηκε και υποψιάστηκε ή κάτι που βίωσε στα αλήθεια. Οι ανώνυμες καταγγελίες πρέπει να εκλαμβάνονται εκ προοιμίου ως συκοφαντικές, εάν δεν θέλουμε να απολέσουμε κάθε έννοια δικαίου. Επιπλέον ένα ατόπημα του παρελθόντος δεν αποτελεί απόδειξη για μια νέα παράβαση. Δηλαδή ακόμη κι αν ο κ. Καπελέρης τα άρπαζε επί χρόνια τούτο, τούτο δεν αποδεικνύει ότι πήρε χρήματα κάτω από το τραπέζι από τις εταιρείες πετρελαίου. Αν χρησιμοποιούσαμε τέτοιους κανόνες, θα έπρεπε να θεωρούνται ύποπτοι για κάθε έγκλημα όσοι έχουν ήδη φυλακιστεί.

Δεν μας ενδιαφέρει να υπερασπιστούμε κανέναν Καπελέρη όμως βρισκόμαστε μπροστά σε ένα επικίνδυνο φαινόμενο. Για τον καθένα μας αρθρώνεται ένα κατηγορητήριο: οι γιατροί παίρνουν όλοι φακελάκια, οι δημοσιογράφοι έχουν όλοι σκοπιμότητες, οι καθηγητές όλοι τεμπελιάζουν, οι ανάπηροι έχουν όλοι ψεύτικες γνωματεύσεις. Ζούμε σε μια χώρα όπου όλοι είναι υπόλογοι για όσα πιθανώς έπραξαν λόγω της θέσης, λόγω της οικογένειας, λόγω των γούστων και των συνηθειών. Ζούσε σε μια χώρα όπου είναι όλοι δυνητικά απατεώνες. Η δυσπιστία, οι κακόβουλες σκέψεις, η γρήγορη προφορική καταδίκη έχουν αντικαταστήσει τα πραγματικά δεδομένα και τον ορθολογισμό. Για να επανέλθουμε στον Γενικό Γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών: είναι πιθανό να προσέβλεπε σε ρύθμιση για τον απλούστατο λόγο ότι ήξερε πως τα 15 εκατ. ευρώ δεν εισπράττονται. Ήξερε ότι τέτοια ποσά δεν καταβάλλονται ντούκου. Με μια ρύθμιση είχε ελπίδες να εισπράξει άμεσα ένα μέρος. Δεν το ξέρουμε. Είναι επίσης πιθανό να πάγωσε τις ενέργειες για ίδιον όφελος. Ούτε κι αυτό το ξέρουμε. Επειδή λοιπόν δεν το ξέρουμε, μπορούμε τις υποψίες μας να τις κρατάμε για τον εαυτό μας. Στη δημόσια συζήτηση δεν χωράνε ούτε ανώνυμες αφηγήσεις ούτε φαντασιοκοπήματα. 

 http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=431622