Χαλύβδινοι Όμορφοι Άνθρωποι

 

Χαλύβδινοι Όμορφοι Άνθρωποι 

ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Από το Σάββατο…σήμερα Τετάρτη.Δεν ήθελα να γράψω κάτι επικολυρικό. Ή ήθελα; Δεν ξέρω. Κι έτσι καθυστέρησε …μέσα μου.

Αποθηκεύω τις φωτογραφίες του νου μου άναρχα. Δεν φοβάμαι την …υγρασία, το …φως ή το …σκοτάδι μπας και μου τις …βατέψουν. Αντίθετα τις αφήνω …έκθετες σε όλους τους κίνδυνους, έτσι να μπλέκονται, να μπερδεύονται με χρώματα και αρώματα, να υπόκεινται σε φιλικές επιθέσεις και σε εχθρικές συναναστροφές.

Κι από το Σάββατο κρατώ μια ακόμα στα χέρια μου. Κόκκινος ουρανός, με αυτό το κόκκινο που ντύνεται ο αττικός ουρανός το απόγευμα που φοράει τις …νυχτερινές πυζάμες του, τα φώτα από τις γύρω φάμπρικες να του κλείνουν αυθάδικα το μάτι, ζωγραφιές από χέρια παιδιών, πανό που ο Τσε χαμογελάει αγέραστος- τόσο τυχερός!- μια τεραστία σκοτεινή αποθήκη με τόνους σιδερόβεργες που φωτίζεται από μια μικρή παλλαϊκή χριστουγεννιάτικη γιρλάντα δεμένη στις σκαλωσιές και …πρόσωπα. Όμορφα Πρόσωπα. Οι Χαλύβδινοι μας Άνθρωποι.

 

Προσωπικά συχωριανοί μου, έχω ξεπεράσει προ πολλού τα ευνουχιστικά ηθικο-ΠΛΑΣΤΙΚΑ που μοιράζουν «ευαγγελικά» τα …δίκια. Στη σύγκρουση συμφερόντων που είναι η κινητήρια δύναμη της Ιστορίας οι Χαλυβουργοι και εγώ είμαστε από την ίδια μεριά του λόφου. Υπερασπίζονται την τιμή και την αξία της εργασίας τους. Αυτή πουλάω και εγώ επιδιώκοντας να την πουλήσω στην υψηλότερη δυνατή τιμή με την μεγαλύτερη δυνατή αξία. Οι ιδεολογικοί αφοπλισμοί των κορακιών-ουτε καν … γερακιών- του καπιταλισμού που μεταχειρίζονται την …μεταφυσική ηθικολογία της στροφής και της άλλης …παριάς, όταν μιλούν για εργαζόμενους…με αφήνουν παγερά αδιάφορη.

Το Σάββατο το βράδυ οι Χαλύβδινοι Άνθρωποι μίλησαν γελαστά, σχεδόν αποστασιοποιημένα, για τα φρικιαστικά εργατικά τους ατυχηματα, για την …αποτιμηση της ζωής εργαζομενου σε κάτι ψωροευρω, για τον μιντιακό αφανισμό της απεργίας τους, για το μαφιόζικο ξεπούλημα τους από τη ΓΣΕΕ,

Οι συναδελφοι τους οι διοικητικοί, όπως και οι συναδελφοι τους από την Μονάδα του Βόλου, όπως και οι συναδελφοι τους από τις διπλανές φάμπρικες…συνεχιζουν να εργαζονται. Όλοι αυτοί που αφελώς πιστεύουν ότι σκυβοντας το κεφάλι ο Δήμιος με τη κουκούλα …δεν θα τους δείξει μαθές με το δάχτυλο.Θα αρκεστει να τους κοψει το ...ποδι.

Αλλά πως μπορεις να κατηγορησεις ποτέ κανέναν για …έλλειψη αλληλεγγυης. Η έλλειψη αλληλεγγύης δεν είναι ζήτημα …ηθικής. Είναι ζήτημα …ανοησίας. Κι οι ανόητοι ούτως ή άλλως είναι τα πιο εύκολα θύματα των μαχών.

Οι Χαλυβδινοι Άνθρωποι μίλησαν για όλο τον κόσμο που είναι εκεί μαζί τους. «Με την υποστήριξη του κόσμου αντέχουμε άλλους δυο μήνες», είπαν. Κι χαμογελούσαν γνωριζωντας, εχοντας πληρη συναισθηση ότι δεν παλεύουν την …εργοδοτική αναλγησία του συγκεκριμένου επιχειρηματία. Αντιπαλεύουν ΜΟΝΟΙ τους ένα ολόκληρο σύστημα κυβερνητικο-επιχειρηματικο-μιντιακής κρεατομηχανής . Αν τσακίσουν αυτοί, οι υπόλοιποι θα είναι μια χαψιά για το Τέρας. Αν αντέξουν αυτοι, αυτοί ταΐζουν το ψωμί των επόμενων στη λίστα.

Το Σάββατο το βράδυ στη Χαλυβουργία, πέραν όλων των άλλων, που …επικά ή λυρικά θα μπορούσα να περιγράφω με εκατομμύρια λέξεις, το πιο έντονο αίσθημα που ένοιωσα ήταν ασφάλεια. Κι αυτό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο θέλω να καταθέσω. Οι φύσει και θέσει σύμμαχοι μου, οι συστρατιώτες μου, οι υπερασπιστές της Εργασίας, το φράγμα μας, η κόκκινη γραμμή μας, είναι και δια ζώσης Όμορφοι Χαλύβδινοι Άνθρωποι.

Κι αυτή η φωτεινή παλαιική χριστουγεννιάτικη γιρλάντα δεμένη στις σκαλωσιές μέσα στην σκοτεινή αποθήκη με τις σιδερόβεργες όσο κι αν χρόνος, οι συνθήκες, τα γεγονότα, όσα έρθουν…και όσα δεν αρθούν, μου αλλοιώσουν τα χρώματα, τις μυρωδιές, τα βλέμματα, τα λόγια, αυτή θα μείνει πάνω πάνω στο σωρό της δικής μου …αποθήκης του νου, να γράφει επάνω της ότι η Ζωή είναι Όρθια. Ότι οι Χαλύβδινοι Άνθρωποι είναι Όμορφοι Άνθρωποι.

Εδω το ...ντοκυμενταριστικο υλικό του Σαββατου

http://agauch-katerina.blogspot.com/2011/12/blog-post_21.html