Σήμερα δίδονται στη δημοσιότητα οι δηλώσεις «πόθεν έσχες» των πολιτικών
μας. Θα αναρτηθούν στο διαδίκτυο από τις υπηρεσίες της Βουλής. Κανένας
τους δεν πρόκειται να μοιραστεί το ίδιο πρόβλημα με τον Β.
Παπαγεωργόπουλο. Οι βουλευτές θα επιδείξουν τα περιουσιακά τους
στοιχεία, αλλά ουσιαστικά δεν απαιτείται η αντιστοίχιση τους με
εισοδήματα παρελθόντων ετών. Υπάρχουν πολιτικοί που μπορούν να παίξουν
Μονόπολη με πραγματικά ακίνητα. Με κατάλογο ιδιοκτησίας που παραπέμπει
σε site κτηματομεσίτη. Χωράφια σπαρμένα με χρήμα και τσιμέντα ολάνθιστα
από γενναίες αποδόσεις. Κάποιοι βουλευτές είναι πλούσιοι άνθρωποι. Οι
περιουσίες τους θα ξεφουσκώσουν πέντε γενιές μετά. Οι δηλώσεις «πόθεν
έσχες» σου επιτρέπουν να τους ζηλέψεις, όχι όμως και να τους ελέγξεις.
Αυτό δεν είναι δίκαιο, πρωτίστως για τους ίδιους.
Για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας οι μεγάλες περιουσίες που θα
επιδειχθούν σήμερα αποτελούν προϊόντα εγκλήματος. Βλακωδώς βέβαια, αλλά
άντε βγες να το πεις στα σκαλιά της Βουλής. Ουσιαστικά ο τρόπος με τον
οποίο γίνεται η δημοσιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων, επιτρέπει
στους πονηρούς να κρυφτούν πίσω από τους έντιμους. Η πολιτική είναι ένα
ακριβό παίγνιο, διόλου φιλικό προς τον μέσο πολίτη. Κατά συνέπεια θα
ενσωματώσει την εγχώρια «αριστοκρατία», ανθρώπους εύπορους. Είναι λογικό
να έχεις ευκατάστατους βουλευτές. Δεν είναι κακό να έχεις και
πλούσιους. Το πρόβλημα αρχίζει όταν δεν μπορείς να προσδιορίσεις πώς και
πότε ήρθε ο πλούτος να τους απαλλάξει από το άγχος της επιβίωσης. Για
να το πω απλά, σήμερα ένας βουλευτής μπορεί να δηλώσει ότι κατέχει το
Empire State Building. Αν δεν υπάρξει διαυγής έλεγχος για την κτήση των
εισοδημάτων που του επέτρεψαν να το αγοράσει, του χρόνου μπορεί να
εμφανίσει ως ιδιόκτητο βοσκοτόπι την πλαγιά πάνω στην οποία είναι τα
γράμματα του «Hollywood».
Από την άλλη, θα είχε πραγματικά ενδιαφέρον αν βλέπαμε ένα διάγραμμα με
την εξέλιξη των περιουσιακών στοιχείων κατά τη διάρκεια μίας πολιτικής
διαδρομής. Φανταστείτε ένα site όπου θα επιλέγετε το όνομα του
αγαπημένου σας πολιτικού, έχοντας από δίπλα τη γραφική απεικόνιση της
σχέσης που διατηρεί η ιδιωτική περιουσία με τη δημόσια παρουσία. Θα είχε
περισσότερο ενδιαφέρον, όχι απαραίτητα και περισσότερη αλήθεια. Όμως θα
άξιζε να τους δούμε με κριτήρια ινστιτούτου αδυνατίσματος: πριν και
μετά την είσοδο στην πολιτική. Ασφαλώς ο οργανωμένος, ο ποινικός με
πολιτική ιδιότητα, δεν πιάνεται ούτε έτσι. Τα λεφτά αναπαύονται στην
Ελβετία και ο δικαιούχος του λογαριασμού είναι ένα διαβατήριο Λιβερίας
με κάτοχο που ζει μόνο στα χαρτιά. Σταδιακά οι θρασείς θα εκλείψουν. Οι
επίορκοι δεν θα γίνουν έντιμοι. Θα γίνουν πιο προσεκτικοί.
Οι λογαριασμοί του πρώην δημάρχου Θεσσαλονίκης, του κ. Βασίλη
Παπαγεωργόπουλου, είναι χορτάτοι με ένα εκατομμύριο ευρώ που δεν
δικαιολογείται από τα εισοδήματα του ιδίου και της συζύγου του. «Είναι
οι κόποι μίας ζωής» λέει. Αυτό επαναλαμβάνουν και άλλοι στενοί
συνεργάτες του με χαρούμενους λογαριασμούς. Όλοι τους καλούνται να
εξηγήσουν πώς άνοιξε μία τρύπα στα οικονομικά του Δήμου με διάμετρο
αρκετών εκατομμυρίων. Διότι για να ανοίξει τέτοια τρύπα χρειάζεται
κόπος. Ίσως όχι μίας ζωής, αλλά μίας θητείας, μπορεί και δεύτερης. Όμως
αυτά θα τα διερευνήσει η Δικαιοσύνη. Άλλωστε η αναντιστοιχία μεταξύ
εισοδημάτων και καταθέσεων προέκυψε έπειτα από έρευνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου