Το «πολυνομοσχέδιο Βενιζέλου», ένα νομοσχέδιο

Του
Δ. Παπαδημούλη*

Το πολυνομοσχέδιο που έρχεται στη Βουλή με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και θα ψηφιστεί την Πέμπτη, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα νομοσχέδιο «κουρελού», που περιέχει χιλιάδες πράγματα και το οποίο, επιπλέον, ξηλώνει και τροποποιεί ρυθμίσεις που ψήφισε αυτή η Βουλή μόλις πριν μερικούς μήνες.
Κραυγαλέο παράδειγμα είναι το άρθρο 7 όπου υπάρχουν «φρέσκες» διατάξεις που επιτρέπουν την πώληση μετοχών δημοσίων επιχειρήσεων εισηγμένων στο χρηματιστήριο. Ό,τι έχει απομείνει απ’ αυτό που λεγόταν κάποτε «ασημικά του Δημοσίου», μπορεί να πουληθεί μέσω χρηματιστηριακών εταιρειών, χωρίς την υποβολή προσφορών και χωρίς την τήρηση του βιβλίου των προσφορών. Στο ίδιο άρθρο, πέρα από τη λίστα των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου που υπήχθησαν στην αρμοδιότητα του Ταμείου Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας, του δίνεται η δυνατότητα να ιδιωτικοποιεί και να ξεπουλάει και περιουσία του Δημοσίου, με βάση το Μεσοπρόθεσμο. Δίνει τη δυνατότητα στο Ταμείο να πουλάει περιουσία και δικαιώματα του Δημοσίου στον αιγιαλό, στην παραλία, να πουλάει δημόσια κτήματα, δημόσια περιουσία που ανήκε έως πρόσφατα στην αρμοδιότητα της Κτηματικής Εταιρίας του Δημοσίου, εξόρυξη πετρελαίου και οικονομικά δικαιώματα που προκύπτουν απ’ αυτό, ορυκτά, όπως λιγνίτη.

   Φορολογικές διευκολύνσεις στους μεγαλοφειλέτες

Στο όνομα της διευκόλυνσης μικροφειλετών του δημόσιου, εισάγεται ρύθμιση η οποία εξομοιώνει τους μικρούς με τους μεγάλους, για να ωφελήσει τους μεγάλους. Για πρώτη φορά εισάγεται και η διάταξη «εμπράγματα δικαιώματα εναντίου οφειλών προς το δημόσιο». Δηλαδή: «Δεν μπορείς να μου δώσεις αυτά που μου χρωστάς; - Θα σου πάρω το σπίτι».

Μεγάλο θέμα είναι και οι συναλλαγές μεταξύ των ομίλων. Μέσω των οποίων πολλές εταιρείες πολυεθνικού χαρακτήρα κλέβουν το Δημόσιο, κάνουν μεγάλης κλίμακας φοροδιαφυγή και ανεβάζουν την τιμή προϊόντων και υπηρεσιών. Αυτό οδηγεί στο αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια, να «κουρεύονται» οι αμοιβές, αλλά οι τιμές να συνεχίζουν να ανεβαίνουν. Εδώ έχουμε μια νομοθετική «τρύπα» που αφήνει αυτό το περιθώριο και έχουμε και μια έλλειψη πολιτικής βούλησης να οργανωθούν έλεγχοι. Μέχρι σήμερα μόνο ένας φάκελος έχει ελεγχθεί. Η πολιτική ηγεσία και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν θέλει να αντιμετωπίσει το θέμα, αλλά με το πολυνομοσχέδιο φέρνει μια ρύθμιση που ρίχνει στα μαλακά τους παραβάτες.

Προβλέπεται η μεταφορά της αρμοδιότητας για είσπραξη χρεών από το Δημόσιο σε ιδιώτες. Αυτό που κάνουν, δηλαδή, οι τράπεζες με τις εισπρακτικές εταιρείες έρχεται η κυβέρνηση να το εφαρμόσει σε μαζική κλίμακα στους φορολογούμενους. Τίθεται μια σειρά θεμάτων με σημαντικότερο όλων τη χρήση των προσωπικών δεδομένων. Ποιος μας εξασφαλίζει ότι αυτές οι εισπρακτικές εταιρείες δεν θα κάνουν χρήση αυτών των δεδομένων και για δικούς τους λόγους και για δικές τους σκοπιμότητες;

Επικοινωνιακά σόου αντί για φορολογική δικαιοσύνη

Όταν αναφερόμαστε σε είσπραξη φόρων να μην ξεχνάμε την Έκθεση Ράιχενμπαχ όπου αναφέρει ότι τα ανείσπρακτα χρέη προς το Δημόσιο είναι 40 δισ., εκ των οποίων άμεσα εισπρακτέα είναι 6-8 δισ. Το ΣΔΟΕ έχει εισπράξει μέχρι τώρα μόνο 8 εκατομμύρια ευρώ! Δηλαδή 1 τοις χιλίοις των αμέσως δυναμένων να εισπραχθούν».

Με το «σόου» του αυτοφώρου προέκυψαν μόλις 50.000 ευρώ, απλώς για να μπουν οι «οικογενειακές φωτογραφίες» στο αυτόφωρο.

Καταργείται η ρύθμιση που έλεγε ότι τα εισοδήματα που έχουν οι μέτοχοι από μερίσματα μετοχών προστίθενται στα υπόλοιπα εισοδήματά τους και φορολογούνται με την ισχύουσα κλίμακα. Κάτι που είναι δίκαιο και λογικό. Με το πολυνομοσχέδιο αυτό τροποποιείται και θα ισχύει η ίδια φορολόγηση και για τον μικρομέτοχο και για τον μεγαλομέτοχο. Δηλαδή αυτός ο οποίος έχει ετήσιο εισόδημα έως 26.000 ευρώ θα πληρώσει παραπάνω και αυτός ο οποίος έχει πάνω από 26.000, ο «ραντιέρης», θα πληρώνει πολύ λιγότερα.

Τα παράνομα δάνεια των Δήμων Αχαρνών και Ζωγράφου, δάνεια που συνήψαν, ουσιαστικά, οι Δήμαρχοι των δύο αυτών Δήμων, παίρνουν «πράσινο φως» και γίνονται νόμιμα, κάτι που ενθαρρύνει τους άλλους να κάνουν τα ίδια και είναι ένα σήμα στους δημάρχους ότι, όποιος το κάνει, θα έρθει ένας νόμος μετά και θα τον καλύψει. Ποιος θα το πληρώσει; Θα το πληρώσουν οι δημότες αυτών των δήμων.

Με τις ρυθμίσεις του πολυνομοσχεδίου επιβραβεύεται η παρανομία και ο λογαριασμός πηγαίνει στα «κορόιδα». Σε μια χώρα με τόσο «τρύπιο» και άδικο φορολογικό σύστημα καθώς και τόσο αναποτελεσματικό, κομματικοποιημένο και σε σημαντικό βαθμό διεφθαρμένο φοροελεγκτικό μηχανισμό, τα πράγματα γίνονται χειρότερα.

Η εισαγωγή αντικειμενικών κριτηρίων φορολόγησης έχει κάποια λογική. Αυτό, όμως, που γίνεται με το πολυνομοσχέδιο είναι ότι μπαίνει ένα πολύ γενικό και αόριστο περίγραμμα κριτηρίων. Παραπέμπεται ο προσδιορισμός των κριτηρίων σε μια υπουργική απόφαση που θα βγει. Δεν απλοποιείται το φορολογικό σύστημα, δεν ορίζονται σαφή και ορατά κριτήρια, αλλά αντίθετα μπαίνουν και άλλες παράμετροι που μπορούν να εξεταστούν, όπως οι καταθέσεις, η ρευστότητα, ο τζίρος κ.λπ. Αυτό σημαίνει ότι αυξάνονται τα περιθώρια υποκειμενικής ερμηνείας του ελέγχοντος προς τον ελεγχόμενο, που σημαίνει ότι αυξάνονται τα περιθώρια διαφθοράς.

http://www.epohi.gr/portal/politiki/11050