Την έγνοια, το σεβασμό της για την τρίτη ηλικία
επιδεικνύει αυτές τις μέρες το πιο συντηρητικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.
Φυλάκισαν τον Γέροντα! Γιατί άλλη συναισθηματική φόρτιση έχει η λέξη «ηγούμενος» και άλλο ο «γέροντας» που παραπέμπει σε
ένα ανυπεράσπιστο πλάσμα το οποίο η άκαρδη Δικαιοσύνη έριξε στη φυλακή.
Επιπλέον, ο Γέροντας πάσχει από δισκοπάθεια και σάκχαρο, γνωστές γεροντικές
ασθένειες, με την πρώτη πιθανόν να οφείλεται στις ατέλειωτες προσευχές και
γονυκλισίες ενώ η δεύτερη συχνά συνδέεται με την καθιστική ζωή και την όχι και
τόσο ασκητική διατροφή.
Λευτεριά στον 55χρονο γέροντα, λοιπόν, αφού ο Εφραίμ γεννήθηκε το 1956, τον ίδιο χρόνο που ήρθε στο κόσμο ένας άλλος πασίγνωστος γέροντας, ο Κώστας Καραμανλή. Γέροντας με τη βούλα είναι και ο νυν πρωθυπουργός, ενώ ο προηγούμενος, ο 59χρονος, αν και μεγαλύτερος από τον Εφραίμ, έχει αποτυπωθεί στη μνήμη μας σαν Γιωργάκης, σαν το «παιδί».
Yστερικοί
ρασοφόροι, βλοσυρές καλόγριες και αγριεμένοι ιερομόναχοι, που θα μπορούσαν να
παίξουν κομπάρσοι σε ταινία του Αϊζενστάιν, στηθοδέρνονται για τη δοκιμασία του
Εφραίμ, ενώ ταυτόχρονα δακρύζει και διαμαρτύρεται το «ξανθό γένος του Βορρά», ο Πούτιν και όλο το ρωσικό
παπαδαριό.
«Αφήστε
τον Γέροντα να κάνει τη δουλειά του», λένε σήμερα οι πιο συντηρητικοί κύκλοι,
εννοώντας τον Λουκά Παπαδήμο. Στο μεταξύ, εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες και
γυναίκες γύρω στα 50 ή και τα 40 ή τα 30 ανακαλύπτουν ότι γίνονται γέροντες
χωρίς δικαιώματα, καθώς απολύονται ή μπαίνουν στην εφεδρεία. Άνθρωποι παραγωγικής
ηλικίας παροπλίζονται και περιθωριοποιούνται, μένουν απλήρωτοι ενώ οι ελπίδες
τους για να βρουν δουλειά εξανεμίζονται. Ο ανθός της ελληνικής κοινωνίας γερνά,
μαραίνεται πριν ανθίσει.
Προσευχή
και προσκύνημα της Αγίας Ζώνης: αυτή φαίνεται ότι είναι η διέξοδος για εκείνους
που βλέπουν τον κόσμο γύρω τους να μετατρέπεται σε ένα απέραντο κελί. Μόνο που
οι αποκλεισμένοι από το δικαίωμα στη ζωή και στην εργασία δεν γίνονται μάρτυρες
της Ορθοδοξίας, δεν αποκτούν ρασοφόρους υπερασπιστές.
Ένας
ατέλειωτος χορός των γερόντων στήνεται ανάμεσα στα ερείπια της Ελλάδας –και
είναι αναπόφευκτο, αργά ή γρήγορα, ο χορός αυτός να διεκδικήσει τη ζωή, τα
νιάτα που του στερούν.
(ΠΡΙΝ,
«Το τέλος της αγοράς», 31.12.2011)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου