Οι Tρεις Ιεράρχες, τα σύμβολα της Αντιγνώσης

Μια γιορτή που ντροπιάζει τα σχολεία μας

Οι Tρεις Ιεράρχες, τα σύμβολα της Αντιγνώσης

 από Po

Τρεις Ιεράρχαι του αποκρυφιστικού Χαμαιτυπείου Χρυσοβαλάντου ΑΕ.

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος           

Κύριε Ροΐδη,
Oι παλιότεροι θα θυμούνται το μπεστ σέλλερ της Λιλής Ζωγράφου: «Αντιγνώση, τα δεκανίκια του καπιταλισμού». Το βιβλίο όπως παρουσιάστηκε τότε (1974), έβαζε επιτακτικά το ερώτημα γιατί  δαιμονοποιήθηκε  η ελληνική παιδεία και σκέψη για χάρη του  Χριστιανισμού. Γιατί η χριστιανική θρησκεία έδρασε σα βαρβαρική επιδρομή με μεθόδους που μόνο ο Nαζισμός μεταχειρίστηκε; Η Ζωγράφου προσπάθησε να συνδέσει τον Χριστιανισμό με τον Καπιταλισμό, βλέποντας στον πρώτο το κορυφαίο εργαλείο για  τη συσσώρευση του Πλούτου και της Εξουσίας. Ασφαλώς η  δημοφιλής πολυδιαβασμένη αριστερή συγγραφέας του «Επάγγελμα πόρνη» δεν  ήταν Μαξ Βέμπερ («Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού» -1904) και προσπάθησε να κολυμπήσει σε πολύ βαθειά νερά. 

 

Δεν βούλιαξε γιατί η μεταπολιτευτική Ελλάδα δεν διέθετε εκείνη τη διανόηση που θα είχε τη δυνατότητα και μαζί και τη διάθεση να φέρει αντιρρήσεις στη μαχητική συγγραφέα. Η Ζωγράφου δεν είχε ούτε τις πηγές ούτε τα φόντα για να συγγράψει ένα αυστηρά επιστημονικό έργο και τσαλαβούτησε (ευτυχώς στα ρηχά),  στα ρυάκια της συνωμοσιολογίας. Το ελληνικό κοινό είναι άλλωστε ιδιαίτερα ευεπίφορο σε αυτά.  Σε ένα άλλο επίπεδο, ο  ίδιος ο Βέμπερ, αποκαθηλώθηκε από συγγραφείς όπως οι Βέρνερ Ζόμπαρτ και Φερνάν Μπροντέλ, αλλά και ο Ζακ Λε Γκοφ, που έδειξαν πως ο εβραϊσμός (οι δυο πρώτοι) ή και ο καθολικισμός (ο τελευταίος) έπαιξαν κι αυτοί το ρόλο τους στην ανάπτυξη του καπιταλισμού και σήμερα ο ερευνητής έχει την ευκαιρία να δει  πως δεν φταίει ο Καλβινισμός για την καπιταλιστική Κόλαση της Κίνας. Προσωπικά  θα έλεγα πως ο άρπαγας και πλεονέκτης άνθρωπος (δεν υπονοώ πως αυτή είναι η φύση του ανθρώπου, αυτή είναι η ιστορική του εξέλιξη) μπορεί να δικαιολογήσει τον αθέμιτο και αφύσικο πλουτισμό του, χρησιμοποιώντας τη Βίβλο, το Κοράνι ή και τα απομνημονεύματα του Ένγκελς. Θα πρόσθετα δε πως ελάχιστοι έχουν το ηθικό και φιλοσοφικό υπόβαθρο για να χρησιμοποιήσουν τον πλούτο που κληρονόμησαν ή (πιό δύσκολο) που μόνοι τους έφτιαξαν, για το κοινό καλό.

Δεν θέλω να απαξιώσω με τα μέσα που μου διαθέτει σήμερα η τεχνολογία ένα βιβλίο-σταθμό για το ευρύτερο  κοινό μιας άλλης εποχής, αυτής της μεταπολίτευσης. Θεωρώ άλλωστε τη Ζωγράφου μια εξαιρετική αντικομφορμίστρια γυναίκα και ανατρεπτική διανοούμενη που προσέφερε πολλά στην πρόοδο της κοινωνίας μας. Δεν ξεχνώ τη μάχη που έδωσε στις εφημερίδες («Πρώτη», «Ελευθεροτυπία») ή την τηλεόραση, την ίδια εποχή με τον Βασίλη Ραφαηλίδη ενάντια  στο παπαδαριό και  στον εξαχρειωμένο ανδρεοπαπανδρεϊσμό του σταύλου της Εκάλης της ευσεβούς πρωθυπουργού-αεροσυνοδού . Ήταν άλλωστε  το βιβλίο της αυτό ρηξικέλευθο γιατί αναδείκνυε στο ευρύ αναγνωστικό κοινό και ιδιαίτερα στη διψασμένη τότε για Γνώση νεολαία την απάτη του Ελληνοχριστιανισμού, άλλωστε μόλις είχαμε βγει από την 7χρονη τυραννία του.

Αν ζούσε σήμερα η αθυρόστομη Λιλή Ζωγράφου θα είχε πολλά να καυτηριάσει για τις αθέμιτες σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας. Αυτή και άλλοι δυο διαφορετικοί άνθρωποι, αντικομφορμιστές κι αυτοί, άφησαν μεγάλο κενό, ο Βασίλης Ραφαηλίδης και ο Ρένος Αποστολίδης, αφού από τη δική του οπτική ο καθένας τους, δηλαδή του διανοούμενου που δεν καθόταν στ’αυγά του, ούτε περιφρονούσε το ευρύ κοινό, έβγαιναν στα τηλεπαράθυρα, στη Ζούγκλα του Μάκη, ακόμα και στο κανάλι του Κουρή (ο Ρένος), για να κάνουν το δαφωτιστικό τους έργο, μαχητικά, αναιδέστατα και ασυμβίβαστα κι όποιον πάρει ο Χάρος.

Η σχολική γιορτή των  Τριών Ιεραρχών, θέλει να αγνοεί πως συμβολίζει το θρησκευτικό μίσος, τον φανατισμό, την άρνηση της φυσιολογικής ζωής, τον αντισημιτισμό, τη μισαλλοδοξία, τον ψευδεπίγραφο ελληνοχριστιανισμό, τη θρησκειοποίηση της Εκπαίδευσης, το δικαίωμα της Ανατολικής Εκκλησίας να είναι κρατική και να έχει λόγο στα σχολεία. Γι’αυτό μου προκάλεσε πολύ άσχημη εντύπωση η δήλωση αριστερού ηγέτη πως είναι «μια γιορτή που συμβολίζει την αξία της γνώσης», δήλωση που συνοδεύτηκε και με άλλα παρατράγουδα του ίδιου, αλλά και με την καθιερωμένη συνένοχη σιωπή αυτών που όφειλαν να μιλήσουν και να στηλιτεύσουν τον οππορτουνισμό και την αριστερή υποκρισία.

Απείρως βέβαια σκανδαλωδέστερη υπήρξε η παρουσία και το θρησκευτικό κήρυγμα κάποιας «κομμουνίστριας» βουλευτίνας στην αυλή του αντισημίτη και αποκρυφιστή μητροπολίτη «Χρυσής Αυγής» και «Ελεύθερης Ωρας»  κ.Χρήστου Μεντζελόπουλου του Πειραιά, ανήμερα των Τριών Ιεραρχών. Όσοι βέβαια έχουν μνήμη θυμούνται πως η κυρία αυτή ποιούσε τις διατριβές της στην ΟΝΝΕΔ όταν η Λιλή Ζωγράφου δημοσίευε την «Αντιγνώση».

Η Αριστερά (οφείλει να) πιστεύει στη γνώση που πηγάζει από την ελεύθερη επιστημονική έρευνα και όχι στην εξ Αποκαλύψεως και εξ επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος ανορθολογική δογματική «γνώση», η οποία μάλιστα ερμηνευόμενη κατά γράμμα, όπως όρισε ο ίδιος ο Μέγας Βασίλειος,  υποταγμένη δουλικά σε αραχνιασμένα, εμποτισμένα με μίσος όσο και παρανοϊκά ιερά κείμενα, ύψωσε ανασχετικό τείχος στην επιστημονική πρόοδο, όπως είχαμε δει στο παλιότερο άρθρο μας «Κι όμως η Γη ΔΕΝ κινείται» και το οποίο επιτρέψτε μου να πιστεύω πως δικαιούται να διαβαστεί:

«Ο Βασίλειος στην «Εξαήμερο» δίνει τη χαριστική βολή στο θέμα της αλληγορίας, στην κουτοπόνηρη δηλαδή μέθοδο βάσει της οποίας σήμερα η Εκκλησία ερμηνεύει τη Βίβλο, προσπαθώντας να μπαλώσει εκ των υστέρων, κάτω από τη σαρωτική επέλαση των επιστημονικών πορισμάτων, μέσω υποτιθέμενων συμβολισμών τους κραυγαλέους μύθους της, όπως π.χ. το χτίσιμο του κόσμου σε 6 ημέρες που δήθεν είναι αιώνες κλπ. Απορρίπτει κάθε μεταφορική ερμηνεία (όπως αυτές που έκανε στη Γένεση ο Ιουδαίος ελληνιστής Φίλων ο Αλεξανδρεύς που προσπαθούσε να συμβιβάσει τη Βίβλο με την ελληνική Φιλοσοφία) και δηλώνει: “Εγώ δε χόρτον ακούσας χόρτον νοώ, και φυτόν και ιχθύν και θηρίον και κτήνος, πάντα ως είρηται, ούτως εκδέχομαι”. Ο ίδιος είχε τόση σχέση με τα ελληνικά Γράμματα και τη Φιλοσοφία, ώστε χαρακτήρισε (Επιστ.223) περί το τέλος της ζωής του ματαιότητα κα ματαιoπονία τη νεανική του ενασχόληση με αυτήν την «παρά του Θεού μωρανθείσαν σοφίαν», της οποίας «κατείδε το άχρηστον».

Μισογύνηδες, αντισημίτες, εχθροί της ελληνικής Φιλοσοφίας, αντιερωτικά νευρωτικά πλάσματα, γιοί των αγίων θρησκόληπτων μανάδων τους, που τους ανάθρεψαν  κυριαρχικά, τους «ευνούχισαν» και τους έστρεψαν στη διαστροφή του μονήρους βίου, αναρριχημένοι οι δυο από αυτούς στον πατριαρχικό θρόνο με την ωμή παρέμβαση των αιμοβόρων αυτοκρατόρων, οι Τρεις Ιεράρχες αποκαλύπτονται μέσα από τα γραπτά τους, όχι μόνο ως κήρυκες μίσους αλλά και ως γελοίες καρικατούρες  που πήραν πολύ κόσμο στο λαιμό τους με τις μωρολογίες τους που απευθύνονται σε θεόκουτες γυναικούλες και που σήμερα ειδικά φαίνονται τόσο ανόητες όσο και επικίνδυνες. 

Ιδού, ας πούμε, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος,  ως σύμβουλος γάμου. Είναι χαρακτηριστικό πως δεν μιλάει σαν άντρας αλλά σαν να ανήκει σε κάποιο ουδέτερο φύλο, απαξιώνει τις χαρές του γλεντιού και του έρωτα,  για τον απλό λόγο πως δεν τις γεύτηκε ο ίδιος, ή έστω γεύτηκε κάποιες με το σκοτεινό, στρεβλό και υποκριτικό τρόπο που το κάνουν οι επίσκοποι: «Συμβουλές σε νιόπαντρη γυναίκα: …….έχεις μεγάλο προορισμό, αλλά διαφορετικό από τον άνδρα, που πρέπει να είναι η κεφαλή. Παράτα την ανόητη ισότητα των δυο φύλων και προσπάθησε να καταλάβεις τα καθήκοντα του γάμου …». O ίδιος, τυφλωμένος από θρησκευτικό φανατισμό, μιλά υποτιμητικά για τους Έλληνες δημιουργούς: «Ποίοι Φειδίαι και Ζεύξιδες και Πολύγνωτοι, Παράσσιοι τε τινές και Αγλαοφώντες...» (Λόγος ΚΗ΄, & 25) και κατηγορεί  «την κίβδηλον ποίησιν» των Ελλήνων.

Κύριε Ροϊδη,
επιτρέψτε μου να αντιγράψω ένα μικρό απόσπασμα από το εξαιρετικό πολυσέλιδο άρθρο του Περικλή Σ. Βαλλιάνου «Το τίμημα της μονοθεΐας και το ψεύδος του “ελληνοχριστιανισμού”» («THE ATHENS REVIEW OF BOOKS», τ. 20, Ιούλιος-Αύγουστος 2011):

«Κάθε χρόνο λαμβάνει χώρα στα σχολεία και στα πανεπιστήμια μια υποκριτική και ανούσια γιορτή προς τιμήν υποτίθεται των «ελληνικών γραμμάτων» η γιορτή των «Τριών Ιεραρχών». Είναι υποκριτική γιατί ούτε αυτοί που εκφωνούν τους λόγους, ούτε αυτοί που τους υφίστανται, πιστεύουν το παραμικρό από τα λεγόμενα (ακόμα κι αν αυτά είχαν ίχνος αλήθειας). Και είναι ανούσια επειδή βασίζεται στο καταστατικό ψεύδος ότι οι τιμώμενοι «άγιοι» είχαν γνήσιο ενδιαφέρον για τη μελέτη της ελληνικής γραμματείας. Ο μόνος λόγος που εξακολουθεί να υπάρχει είναι βέβαια το ότι είναι αργία και οι συνδικαλιστές της Εκπαίδευσης (κατά τα άλλα από αριστεροί έως υπερ-αριστεροί) δεν θα δέχονταν ποτέ να καταργηθεί)».

Σε αυτό το τελευταίο οφείλω εν μέρει να διαφοροποιηθώ, Στην ΟΛΜΕ την πλειοψηφία έχουν μέχρι τώρα, οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ (6/11). Αυτό που μπορούμε να κατηγορήσουμε τους αριστερούς συνδικαλιστές είναι ότι αν και πολλοί από αυτούς θα το ήθελαν, δεν τολμούν να το ζητήσουν, γεγονός βέβαια που καθόλου δεν τους τιμά. Αν όμως η Πολιτεία έπαιρνε την αυτονόητη πρωτοβουλία, κανένας αριστερός σχηματισμός δεν θα έφερνε αντίρρηση.

Ο κ.Βαλλιάνος παραθέτει ένα πλήθος επιχειρημάτων και στοιχείων, σκοταδιστικών αποσπασμάτων ομιλιών και κειμένων των Χρυσόστομου  (που ήταν κατά την Ορθόδοξη Εκκλησία τέρας με δυο κεφάλια, τα οποία βρίσκονται στο Βατοπέδι και στη Ρωσία) και Βασιλείου, για να θεμελιώσει το γελοίο και το αισχρό των προσώπων και της γιορτής τους. Αντιγράφω ενδεικτικά: «Οι οκτώ λόγοι κατά Ιουδαίων του Ι.Χρυσόστομου, αποτελούν ένα κατάπτυστο μνημείο δολοφονικού μίσους, ένα κήρυγμα γενοκτονίας από το οποίο πήγασε κάθε μεσαιωνικός κατατρεγμός του εβραϊκού λαού και τελικά βέβαια η ναζιστική τελική λύση…». Ο κ.Βαλλιάνος καταλήγει πως η Ανατολική Εκκλησία σε αντίθεση με την παπική, δεν έχει αφαιρέσει από τα λειτουργικά της κείμενα το μίσος κατά του «χριστοκτόνου λαού». Από ότι ξέρω το έχουν κάνει μόνο οι Ορθόδοξες Εκκλησίες των ΗΠΑ, πιστές στην πάγια εκκλησιαστική παράδοση της προσαρμογής στο περιβάλλον κατά τα καλά και συμφέροντα. Υπενθυμίζω πως η ελληνορθόδοξη αρχιεπισκοπή Αμερικής, ήταν και η μόνη ελληνική Εκκλησία που διαμαρτυρήθηκε για το αντισημιτικό κήρυγμα μίσους του αποκρυφιστή (666, Αντίχριστος, κάρτα πολίτη κλπ) μητροπολίτη Πειραιά Σεραφείμ, που δεν ντρέπεται να συναντιέται, να συμφωνεί και να ανταλλάσσει και δώρα με τον αρχηγό της εγκληματικής «Χρυσής Αυγής».

Από την άλλη βέβαια, για του λόγου μου το ασφαλές θυμίζω πως  οι ορθόδοξες Εκκλησίες στις ΗΠΑ και στην Μ.Βρεττανία, ήταν οι μόνες ορθόδοξες που δεν καταδίκασαν την επέμβαση στο Ιράκ. Όποιος αναζητήσει στο χώρο της Ορθοδοξίας αρχές και ιδέες, θα βρει μόνο ταπεινές σκοπιμότητες και συμφέροντα.

….
ΥΓ1

«Τρείς Ιεράρχαι» (Ο ιερός Καλλίνικος τ.Πειραιώς, ο άγιος Θεόκλητος, τ.Βρεσθένης και ο ιερότατος όλων Βρανίων Παχώμιος, που κατηγορήθηκε από ιερείς του για παιδεραστία), «εις λιτανείαν του Βώλου». Ψυχωφελές ανάγνωσμα.

ΥΓ2
«Πόσα κεφάλια είχε ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος;»

ΥΓ3
«Θα ξεφορτωθούμε ποτέ τους Τρεις Ιεράρχες;»

/

πηγή : http://roides.wordpress.com/