Κυβέρνηση της νέας ληστρικής μνημονιακής σύμβασης ή εναλλακτική ριζοσπαστική διακυβέρνηση

«Ο κόσμος βρίσκεται στα χέρια εκείνων που συνεχίζουν να ονειρεύονται και αναλαμβάνουν το ρίσκο να ζήσουν το όνειρό τους», Πάολο Κοέλιο

Κυβέρνηση της νέας ληστρικής μνημονιακής σύμβασης ή εναλλακτική ριζοσπαστική διακυβέρνηση;

Του Σάκη Παπαδόπουλου*

Οι όροι των ξένων δανειστών, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των ηγεμόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την υλοποίηση του PSI και την υπογραφή νέας Μνημονιακής Σύμβασης δανειοδότησης της Ελλάδας, είναι πλέον γνωστοί.

Είναι βέβαιο ότι οδηγούν:

* Στη διαιώνιση της καταστροφικής ύφεσης.

* Στο βάθεμα της ανεργίας.

* Σε εργασιακές σχέσεις μηδενικής προστασίας από την εργοδοτική αυθαιρεσία.

* Στην εσωτερική πτώχευση, την κατεδάφιση κάθε κοινωνικού δικαιώματος, την κοινωνική εξαθλίωση.

* Στη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας.

Όσοι συνειδητοποιούν αυτή την εξέλιξη δεν έχουν πολλές επιλογές.

 

Ή επιτρέπουν συνειδητά ή ασυνείδητα να προχωρήσει αυτή η εφιαλτική εξέλιξη. Ή απορρίπτουν το εξευτελιστικό τελεσίγραφο και καταλήγουν σε εναλλακτικές επιλογές για την αντιμετώπιση του χρέους και τη διακυβέρνηση της χώρας, στη πιο δραματική καμπή της μεταπολιτευτικής περιόδου. Σε επιλογές που επιτρέπουν να προσδοκούμε ότι οι οδύνες, οι θυσίες και οι αγώνες του ελληνικού λαού, μπορούν να συμβάλουν στην αντιστροφή της καταστροφικής πορείας, στην αξιοποίηση του ταλαντούχου ανθρώπινου δυναμικού και των συγκριτικών εθνικών πλεονεκτημάτων, στην παραγωγική ανασυγκρότηση, στην εξασφάλιση ποιοτικών και υγιεινών τροφίμων εθνικής παραγωγής, στη δίκαιη αμοιβή της εργασίας, στην προάσπιση των κοινωνικών αγαθών, στην αποδοτική αναδόμηση της δημόσιας διοίκησης, του φορολογικού συστήματος και του δημόσιου τομέα της οικονομίας, στη λαϊκή κυριαρχία, την εθνική αναγέννηση και την προοπτική του κοινωνικού μετασχηματισμού.

Το δίλημμα απευθύνεται κυρίως προς το ΚΚΕ, τους Οικολόγους  Πράσινους και τη Δημοκρατική Αριστερά, που μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους άλλους πολιτικούς σχηματισμούς Αντίστασης και Ανατροπής, που έχουν καταλήξει να υπηρετήσουν ένα εναλλακτικό σχέδιο σύγκρουσης με τον νεοφιλελευθερισμό και απόρριψης των κεφαλαιοκρατικών Συμβάσεων λεηλασίας του λαού και της χώρας, θα μπορούσαν να κάνουν ρεαλιστική αυτή τη δυνατότητα.

Οι μέχρι τώρα απαντήσεις τους δείχνουν αρνητικές. Το πρόβλημα - αγκάθι είναι η στάση απέναντι στο εξωτερικό χρέος, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ. Αντικειμενικά πρόκειται για αφάνταστα δύσκολα ζητήματα, καθώς η λογική της παραμονής στη Ζώνη του Ευρώ «πάση θυσία», με την επιλογή της άρνησης του χρέους και της επιθυμητής εξόδου από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε., φαίνονται ασύμβατες.

Εάν όμως και τα κόμματα αυτά θεωρούν ότι το μείζον ζήτημα που οφείλουν να αντιμετωπίσουν στην παρούσα ιστορική φάση είναι η υπεράσπιση «πάση θυσία» -με μεγάλο πολιτικό ρίσκο, των φτωχών - των άνεργων - των άστεγων - των απεγνωσμένων, των συμφερόντων του λαού και της χώρας απέναντι σε μια ληστρική νέα μνημονιακή σύμβαση που θα αιχμαλωτίζει το μέλλον για την επόμενη 10ετία, τότε το δίλημμα της παραμονής ή της απομάκρυνσης της Ελλάδας από την ευρωζώνη και την σημερινή Βαυαροκρατούμενη Ε.Ε. θα είναι στους ηγετικούς κύκλους της κι όχι σε μια εναλλακτική κυβέρνηση εθνικής αξιοπρέπειας.

* Ο Σάκης Παπαδόπουλος είναι μέλος της Ε.Γ. της ΟΕΝΓΕ

 http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=668447