Και τώρα που χαλάρωσε το σύμπαν από την
άνοδο της ακροδεξιάς στη Γαλλία, ας θυμηθούμε μερικά πράγματα. Μήπως για τη Γαλλία θυμόμαστε μόνο το 1789 κι ένα Μάη του ’69, αλλά έχουμε ξεχάσει ότι ήταν μια από τις μεγαλύτερες αποικιοκρατικές δυνάμεις;
Μήπως ξεχνάμε ότι ουσιαστικά η Γαλλία διαθέτει και σήμερα
αποικίες;
Μήπως ξεχνάμε ότι οι μετανάστες έχουν δημιουργήσει μικρές πολιτείες – γκέτο στα προάστια του Παρισιού και όχι αποκλειστικά με δική τους ευθύνη;
Μήπως ξεχνάμε ότι ο σημερινός πρόεδρος της Γαλλίας είναι ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Νικολά Σαρκοζύ τον οποίο γνωρίσαμε από το δικαίωμα της αυθαίρετης δράσης που παραχώρησε στην αστυνομία εναντίον των μεταναστών;
Γιατί όμως τρομάξαμε από την άνοδο της ακροδεξιάς στη Γαλλία, τη στιγμή που πολλές από τις θέσεις της Μαρί Λεπέν έχουν υιοθετήσει με κάθε επισημότητα οι αρχηγοί των δύο κομμάτων εξουσίας στην Ελλάδα, εκ των οποίων το ένα θέλει να θεωρείται σοσιαλιστικό;
Εμείς άραγε, ο ελληνικός λαός ή έστω η πλειοψηφία του, δεν έχει ταυτίσει τους μετανάστες με το «κακό»; Δεν έχει ταυτίσει τους μετανάστες με την εγκληματικότητα και την πορνεία;
Τρομάξαμε με την άνοδο της ακροδεξιάς στη Γαλλία. Όμως ξεχάσαμε να τρομάξουμε με τους εαυτούς μας. Άραγε ο χαρακτηρισμός όλων των Ελλήνων ως χαραμοφάηδων, άχρηστων και τεμπέληδων από την πλειοψηφία του γερμανικού λαού, των γερμανών πολιτικών και των γερμανικών ΜΜΕ, δεν ήταν μια ακροδεξιά συμπεριφορά;
Δεν ήταν επίσημος ρατσισμός οι δηλώσεις γερμανών πολιτικών για τους ανίκανους Έλληνες; Δεν ήταν ρατσισμός η απαίτηση για την παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας; Δεν ήταν ναζιστική η αντίληψη «αφήστε τους να ψοφήσουν μήπως και πάρουν το μάθημά τους»;
Δεν είναι μήπως καθαρός εθνικισμός η πολιτική που ακολουθεί η Μέρκελ που προσπαθεί να απενοχοποιήσει τους ανατολικογερμανούς στα μάτια των δυτικογερμανών και να τους ενώσει κάτω από το όραμα μιας Γερμανίας που θα κυριαρχήσει στην Ευρώπη;
Όλοι αυτοί οι Έλληνες, ελληναράδες και ελληνόψυχοι που θεωρούν τους Πακιστανούς κατώτερο είδος, πρέπει να αντιληφθούν ότι οι Έλληνες είναι οι Πακιστανοί της Γερμανίας, αλλά και μεγάλου μέρους των υπόλοιπων Ευρωπαίων.
Ξεχνάμε εύκολα τις απαιτήσεις των Φιλανδών για εμπράγματες εγγυήσεις επειδή θεωρούν ότι οι Έλληνες είναι απατεώνες και δεν κρατάνε το λόγο τους. Ξεχάσαμε εύκολα την ταπείνωση από τους Σλοβάκους οι οποίοι όχι μόνο δεν ψήφισαν το μηχανισμό στήριξης, αλλά σύσσωμη η κυβέρνησή τους απαιτούσε την άμεση έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.
Αυτή είναι η αλληλεγγύη στην Ευρώπη σήμερα. Ας μη γελιόμαστε κι ας μην κάνουμε τους ανίδεους και τρομάζουμε με την άνοδο της ακροδεξιάς στη Γαλλία. Το πογκρόμ που ζήσαμε οι Έλληνες μέσα στην ίδια τη χώρα μας, η ταπείνωση και ο εξευτελισμός που μας μοίρασαν με τόση απόλαυση οι ευρωπαίοι εταίροι μας ήταν μια ξεκάθαρη επίδειξη ρατσισμού και εθνικισμού.
Μας δίνουν εντολές ποιο κόμμα θα ψηφίσουμε, με ποια σειρά πρέπει να εκλεγούν τα κόμματα, ποιοι πρέπει να συγκυβερνήσουν και ποια πολιτική να ακολουθήσουν, οι κυβερνήσεις που έκαναν τα στραβά μάτια για την απουσία κυβέρνησης στο Βέλγιο επί ενάμιση χρόνο. Μιας χώρας που η οικονομία της ένας Θεός ξέρει από πού στηρίζεται και δεν καταρρέει.
Στην Ολλανδία πέφτει η κυβέρνηση λόγω της οικονομικής πολιτικής, γίνονται εκλογές, δεν έχουν ιδέα πού θα οδηγηθούν, ακούγονται οι πρώτες προειδοποιήσεις για υποβάθμιση, αλλά δεν ανοίγει ρουθούνι. Βλέπετε, είναι η Ολλανδία! Αυτή η χώρα που έσταζε ασταμάτητα δηλητήριο για την Ελλάδα.
Αυτή είναι η Ευρώπη σήμερα. Γεμάτη ρατσισμό, ξενοφοβία και έκρηξη εθνικισμού. Το φαινόμενο Λεπέν χτες, της Χρυσής Αυγής σήμερα και ενός απογόνου του Χίτλερ στη Γερμανία αύριο, μόνο να μας εκπλήσσει δεν πρέπει.
Όταν εμείς, τα θύματα του ευρωπαϊκού ρατσισμού είμαστε ρατσιστές απέναντι στους μετανάστες, ε δεν υπάρχει λογική. Κι εκεί που σταματάει η λογική ξεκινά να σπάζει το αυγό του φιδιού, το οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση επώασε μέσα στον εθνικισμό των μελών της.
Θα την πληρώσει η Ευρώπη επειδή με πονηριές τύπου «Δουβλίνο ΙΙ» νόμισε πως θα ξεμπέρδευε από τις παγκόσμιες εξελίξεις και τις μαζικές μετακινήσεις πληθυσμού, τις συνθήκες των οποίων η ίδια η Δύση δημιουργεί.
Το φίδι σέρνεται στα πόδια μας και κανείς δεν το πατάει στο κεφάλι επειδή βολεύει, κάνει εξυπηρετήσεις. Όταν θα είναι αρκετά μεγάλο για να καταπιεί ακόμη και αυτούς που το έθρεψαν, θα είναι αργά για συμπεράσματα και πραγματικές ανησυχίες. Ως τότε, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ας υποκρίνονται τις έκπληκτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου