Του φτωχού το αρνί και το περίπτερο

Του φτωχού το αρνί και το περίπτερο

Μαριάννα Τζιαντζή

Την περασμένη εβδομάδα, όταν πήγα στο περίπτερο της γειτονιάς μου, δεν είδα να κρέμονται οι σαββατοκυριακάτικες (λόγω της αργίας της 25ης Μαρτίου) εφημερίδες. Αντί για σχοινί και μανταλάκια, στο πάνω μέρος του περίπτερου δέσποζε μια ράβδος με τσιγκέλια από όπου κρέμονταν αρνίσια κεφαλάκια, συκωταριές, εντόσθια.

«Τσάμπα, τσάμπα!» φώναζε ο περιπτεράς στον κόσμο που περίμενε ανυπόμονα. «Όλοι θα πάρετε, έχω κι άλλα στο ψυγείο». Πράγματι, το ψυγείο των παγωτών, με το διάφανο καπάκι, ήταν γεμάτο κεφάλια αιγοπροβάτων ενώ μια μικρή κόκκινη λίμνη είχε σχηματιστεί στη βάση του.

 

Εκεί ξύπνησα. Όνειρο ήταν. Μόνο που τα όνειρα, με τον δικό τους απρόβλεπτο τρόπο, πατάνε στην πραγματικότητα. Εκπτωτικά κουπόνια για την αγορά του πασχαλιάτικου αρνιού από μια αλυσίδα σούπερ μάρκετ πρόσφερε μια εφημερίδα πλατιάς κυκλοφορίας και όχι ωμά κεφάλια και εντόσθια. Με 2 ευρώ, όσο κοστίζει η σκέτη έκδοση, ο αναγνώστης ή μάλλον ο αγοραστής εξασφαλίζει έκπτωση 15 ευρώ για ένα ολόκληρο αρνί και 7 ευρώ για μισό, δηλαδή κέρδος ή μάλλον εξοικονόμηση 13 και 5 ευρώ αντίστοιχα. Σαν να λέμε πληρώνεις μεν το αρνί, αλλά τα συμπαρομαρτούντα (κεφάλι, αντεράκια κ.λπ.) σου έρχονται δωρεάν.

Δεν είναι ντροπή το να κάνουμε οικονομία όπου μπορούμε, ακόμα και αγοράζοντας εφημερίδα με κριτήριο τον φθηνότερο οβελία. Η ντροπή δεν αφορά τη συγκεκριμένη εφημερίδα, αφού στην ελεύθερη αγορά όλα είναι επιτρεπτά, όμως η κουπονολαγνεία είναι σημάδι κρίσης όχι μόνο οικονομικής, αλλά και του κύρους, της αξιοπιστίας του Τύπου και της «τριτοκοσμοποίησης» της ζωής μας. Προφανώς, το περιεχόμενο και μόνο των εφημερίδων δεν είναι αρκετά ελκυστικό για να εξασφαλίσει τη βιωσιμότητά τους, ενώ αιχμή του ανταγωνισμού δεν είναι ούτε τα αποκλειστικά ρεπορτάζ και ειδήσεις ούτε οι δημοσιογραφικές πένες, αλλά το είδος της προσφοράς που είτε ικανοποιούν πνευματικές ανάγκες (σιντί, ντιβιντί, βιβλία) είτε κουτσοβολεύουν ανάγκες απολύτως υλικές.

Τι άραγε μας περιμένει καθώς η κρίση θα βαθαίνει; Τι θα μοιράζουν τα περιοδικά και οι εφημερίδες (όσες επιβιώσουν) στους επόμενους μήνες; Ξερά φασόλια, γάλα σκόνη ή σταφίδες όπως ο Ερυθρός Σταυρός στην Κατοχή; Το αντιηλιακό χλομό το βλέπω... πιο πιθανό ένα μπουκαλάκι λάδι για το καντήλι μας.


(ΠΡΙΝ, "Το τέλος της αγοράς", 1.4.2012)

http://www.tziantzi.gr/2012/04/blog-post_01.html