Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΠΟΡΤΑΣ

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΠΟΡΤΑΣ

strangejournal

Οι επιθέσεις σε μετανάστες τις τελευταίες εβδομάδες, έχουν αυξηθεί κατά πολύ. Ας όψεται, ότι οι νοσταλγοί του Χίτλερ, αποκτούν θεσμικό πλέον ρόλο, λόγω της ηλιθιότητας ορισμένων ή των κρυφοφασιστών που βρήκαν πλέον κάτι που να τους εκφράζει και στο κοινοβούλιο. Επιθέσεις λοιπόν στον ΗΣΑΠ, πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας, αναίτιες επιθέσεις σε εργαζόμενους που έκαναν το “λάθος” να γεννήθηκαν σε άλλη χώρα και βρέθηκαν προς αναζήτηση καλύτερης τύχης στην Ελλάδα. 

Μάλιστα στην πιο πρόσφατη από τις επιθέσεις αυτές στο ύψος του Ταύρου, συνελήφθη και η κόρη του Μιχαλολιάκου. Φυσικά, όταν η Χρυσή Αυγή ερωτάται για τις επιθέσεις, αρνείται οποιαδήποτε ανάμειξη και μας παραπέμπει στην νομιμοποίησή της μέσω του Αρείου Πάγου. Λες και η νομιμοποίηση του ναζισμού τον κάνει λιγότερο εγκληματικό και επικίνδυνο. 

 Αν είναι έτσι, ας φτιάξουν κόμμα οι παιδεραστές, οι ανθρωποφάγοι, οι νεκρόφιλοι και οι πυρομανείς. Καθώς έχουμε αναφέρει πολλές φορές τις αιτίες του φαινομένου, ας σημειώσουμε επιπλέον ότι και η Αριστερά υποτίμησε το φαινόμενο. Όταν γειτονιές στο κέντρο της Αθήνας έχουν σοβαρό και πρακτικό πρόβλημα, δεν μπορείς να αναλύεις μόνο θεωρητικά σ’ αυτόν που γίνεται η ζωή του αφόρητη, τους λόγους της μετανάστευσης ή της αρμονικής συνύπαρξης με αλλοδαπούς. Πρέπει να πας εκεί και να του δώσεις λύσεις, διαφορετικά, ο αυτόκλητος στρατός της Χρυσής Αυγής, έρχεται για να καλύψει το κενό που αφήνει το κράτος Η Αριστερά εκεί απέτυχε: Στο να περάσει τα μηνύματά της έγκαιρα στις γειτονιές. Στα λαϊκά στρώματα δηλαδή. Οι υπόλοιποι, (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ κτλ) το μόνο που αντιπαρέταξαν, είναι να φερθούν σε ανθρώπους σαν να είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού.

Η “ενεργοποίηση” της Χρυσής Αυγής έγινε με την είσοδο του Άδωνη Γεωργιάδη και του Μάκη Βορίδη, σε κυβερνητικό σχήμα. Νοσταλγός της χούντας ο ένας, μέλος της χουντικής νεολαίας ο άλλος, με “ακτιβιστική” δράση μάλιστα. Κι εκεί ακόμη η Αριστερά, από το ΚΚΕ ως τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κάνει την αυτοκριτική της. Κατά πόσο υπήρξε ακέραια αντιρατσιστική και κατά πόσο ανέχονται στελέχη της να συνομιλούν με νεοναζί. Δεν είναι θέμα δήθεν κουλτούρας, ούτε ψήφων, ούτε καν από φόβο μην κατηγορηθούν από τα υπερσυντηρητικά media ως άλλο άκρο (sic).  

Ο φασισμός ήταν πανταχού παρών στην καθημερινότητά μας, αλλά κλείναμε τα μάτια. Δεν ήταν μόνο στις επιθέσεις με μαχαίρια και καδρόνια από χρυσαυγίτες. Οι πορτιέρηδες στα νυχτομάγαζα είχαν (και έχουν φασιστική νοοτροπία). Το λεγόμενο face control είναι μια εξευτελιστική διαδικασία. Τα μικροαστικά όνειρα πολλές φορές δέχονται να περάσουν από έλεγχο και να κουρευτούν με την ψιλή, προκειμένου να πραγματοποιηθούν. Οι δυνάμεις των ΜΑΤ, πάντα δρούσαν με μίσος απέναντι στους διαδηλωτές. Ένιωθες πως πίσω από το κράνος του καθενός, αναπνέει κάποιος που νοσταλγεί τα SS. Στις πρόσφατες εκλογές η αστυνομία έδωσε 50% στην Χρυσή Αυγή. Πλέον δεν είναι υπόθεση.

Τηλεβιβλιοπώλες από τον Άδωνη ως τον Λιακόπουλο, πλάσαραν με το κιλό βιβλία εν μέσω ακροδεξιών παραληρημάτων. Αυτοί δημιούργησαν μια αμορφωσιά, που οτιδήποτε ξεφεύγει από το γνωσιακό της πεδίο, το ονομάζει “ανθελληνισμό”. Στα σχολεία, η επιθετική συμπεριφορά και ο ενδοσχολικός ρατσισμός, απέναντι σε διαφορετικά εν γένει άτομα, ήταν ένα φαινόμενο, αλλά ούτε οι δάσκαλοι, ούτε οι σύλλογοι γονέων το αναδείκνυαν.
Ο φασισμός περίμενε υπομονετικά για να επιστρέψει. Υλικά υπήρχαν, αλλά δεν είχαν σχηματιστεί καταλλήλως. Στην Αμερική, οι Κου Κλουξ Κλαν, πέρα από τις ρατσιστικές\εγκληματικές τους δραστηριότητες, φρόντιζαν να τρομοκρατούν τα εργατικά σωματεία, αποδεικνύοντας πως πάντα οι φασίστες ήταν δούλοι των αφεντικών.

Ο φασισμός δεν είναι ιδεολογία, ούτε προτίμηση σε κόμμα. Είναι νοοτροπία, ήθος και συμπεριφορά. Κοιτάξτε γύρω σας και θα τον εντοπίσετε. Κι ας καμουφλάρεται, ή ας προπαγανδίζει φθηνά, με ύφος “…εμείς δεν είμαστε φασίστες γιατί δεν είμαστε Ιταλοί, δεν είμαστε ναζιστές γιατί δεν είμαστε Γερμανοί, είμαστε Έλληνες εθνικιστές”

http://strangejournal.wordpress.com