Η περίπτωση του ΟΠΑΠ

Τάσος Καραμήτσος

Πριν από λίγες ημέρες στελέχη της πολυπληθούς ομάδας της τρόικας σε μια συνάντηση -από τις δεκάδες- που είχαν με ανεξάρτητους μη κυβερνητικούς παράγοντες στην Αθήνα έφεραν τη συζήτηση στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων.

«Ξέρετε, εμείς στην τρόικα από την αρχή της παρουσίας μας στην Ελλάδα δεν επιμείναμε ποτέ σε αποκρατικοποιήσεις ΔΕΚΟ κοινής ωφέλειας, δεν ζητήσαμε επιτακτικά να πουλήσετε ούτε το νερό ούτε το φως. Είπαμε όμως για τον ΟΠΑΠ, για τον οποίο μας κοροϊδεύουν τώρα τρία χρόνια, όπως και για πολλά άλλα, όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν και οι πολιτικοί που μιλάμε μαζί τους».

Η απάντηση που θα έπρεπε να λάβουν στη δήλωσή τους αυτή οι τροϊκανοί από τους Ελληνες συνομιλητές τους θα έπρεπε κανονικά να ήταν μία και μοναδική: «Οι Ελληνες κυβερνητικοί παράγοντες πολύ πιο εύκολα θα πουλούσαν τη ΔΕΗ και την ΕΥΔΑΠ απ’ ό,τι τον ΟΠΑΠ, γιατί οι πρώτες δύο είναι κοινής ωφελείας ενώ η τρίτη είναι δικής τους ωφέλειας και αρπαχτής».

Ακόμα και τώρα, λοιπόν, στο παρά πέντε της πώλησης, επιχειρήθηκε να «προσημειωθεί» το παιχνίδι στον ΟΠΑΠ, αφού δεν αντιλαμβάνεται κανείς γιατί πρέπει η απερχόμενη διοίκηση μιας προς πώλησης επιχείρησης να δεσμεύσει τον επόμενο μέτοχο με πολυετή και κρίσιμα συμβόλαια, τα οποία όλως τυχαίως πήγαν να ξαναπάρουν διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες-χρηματοδότες. Ή όχι; Γιατί λοιπόν να μην αποφασίσει για τις νέες μπίζνες του ΟΠΑΠ ο νέος μέτοχός του, που θα έχει πληρώσει στο Ελληνικό Δημόσιο μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια; Αν τα δώσουν από πριν στους «γνωστούς άγνωστους», ποιος και γιατί θα πάρει το «κέλυφος» του οργανισμού;

Στην προκειμένη περίπτωση, βεβαίως, υπήρξε αποφασιστική παρέμβαση του υπουργού Οικονομικών Στουρνάρα, ο οποίος σταμάτησε το υπό εξέλιξη σκάνδαλο, αφού μια ημέρα νωρίτερα είχε ήδη κατακυρωθεί ένα ακόμη χρυσό συμβόλαιο από τον ΟΠΑΠ. Για το συμβόλαιο αυτό, μάλιστα, δηλώθηκε από την πολυεθνική εταιρεία που το κέρδισε ότι δεν φοβάται την επιστροφή της χώρας στη δραχμή, αφού δεν απαιτείται καμία επένδυση! Τζάμπα μπίζνες, κύριε εισαγγελέα;

Συμπέρασμα απλό κι ένα, δυστυχώς καθόλου κολακευτικό αλλά απολύτως αληθές: όταν οι ξένοι δανειστές μάς λοιδορούν, μας μειώνουν, μας απειλούν, από... κάπου βρίσκουν πάτημα, που λέει κι ο λαός μας. Οχι πάντως από τους συνταξιούχους των 1.400 ευρώ.

 http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/?aid=213622