Πού κάνουμε λάθος;
τοίχο -τοίχο
| Και τώρα πώς τους πείθεις; |
Εδώ και τρία χρόνια έχουμε μετατραπεί σε πρωταγωνιστές-θύματα μέσα στην παγκόσμια αρένα.
Είμαστε στριμωγμένοι στη γωνία από τα λιοντάρια και μοιάζουμε να ελπίζουμε μόνο στην ανάταση του αντίχειρα του αυτοκράτορα, δίνοντάς μας χάρη, μπας και σωθούμε.
Αυτή είναι η συνολική μας συμπεριφορά ως λαός.
Ένα μεγάλο μέρος του λαού εξαρχής τάχθηκε ενάντια στην επιλογή να στριμωχτούμε στη γωνία και να περιμένουμε απλώς τη χάρη του αυτοκράτορα.
Ανάμεσά τους κι εγώ.
Οι δυνάμεις αυτές τις κοινωνίας είναι οι λεγόμενες "αντιμνημονιακές".
Θα έλεγε κανείς ότι τα επιχειρήματα αυτής της πλευράς είναι υπέρ το αναγκαίον πειστικά.
Υπερέχουν των αντιπάλων τους και στο λογικό και στο θυμικό αλλά και στο συναισθηματικό επίπεδο.
Θα έλεγε κανείς πως είναι αυτονόητο ότι τώρα, μετά από τρία χρόνια θα ήταν συντριπτικά πλειοψηφική η αντιμνημονιακή τάση στην κοινωνία.
Και όμως, δεν είναι!
Στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να είναι ισάριθμη με την αντίρροπή της τάση, τη λεγόμενη "μνημονιακή".
Γιατί όμως η δική μας δεν γίνεται ξεκάθαρα πλειοψηφούσα;
Ενώ έχει αποδειχτεί ότι τα νούμερα των Μνημονίων δε βγαίνουν.
Οι ίδιοι οι υπέυθυνοι της σύνταξής τους το παραδέχονται.
Η πολιτική ελίτ έχει εκφυλιστεί εντελώς.
Η μεσαία τάξη έχει προλεταριοποιηθεί.
Ακόμη και τμήματα της "μεγαλομεσαίας" τάξης έχουν χτυπηθεί βάναυσα από τα Μνημόνια.
| Το Σφαιριστήριο περιμένει τον δικό μας Όρκο |
- Το εισόδημα έχει μετατραπεί σε χαρτζιλίκι.
- Η εύρεση θέσης εργασίας ισοδυναμεί στατιστικά με πεντάρι στο τζόκερ.
- Τα εργασιακά δικαιώματα θυμίζουν κωπηλάτες γαλέρας.
- Η δημοκρατία (έστω αυτή η κίβδηλη αστική-αντιπροσωπευτική) έχει εκτραπεί σε απολυταρχική ολιγαρχία.
- Τα κοινωνικά δικαιώματα έχουν κάνει φτερά (βλ. ανάπηροι, άστεγοι, μετανάστες κλπ.).
- Η εθνική κυριαρχία έχει γίνει διεθνές ανέκδοτο.
- Η εθνική αξιοπρέπεια έχει πληγεί θανάσιμα από τον καθημερινό διεθνή διασυρμό.
- Η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται όσο-όσο σε μεγαλοσυμφέροντα.
- Τα χαράτσια είναι περισσότερα και πιο άδικα κι από της Τουρκοκρατίας.
- Τα σκάνδαλα δίνουν και παίρνουν (λίστες, ΜΚΟ, απόρρητες δαπάνες κλπ)
- Η λογοκρισία έχει γίνει σημαία του καθεστώτος.
Η οικονομικοπολιτική ελίτ έχει κρύψει τις άλλοτε φιλολαϊκές μάσκες της και πλέον εμφανίζεται με το πραγματικό της πρόσωπο, που είναι τόσο εμφανώς απεχθές.
Και όμως, παρόλα αυτά, η δική μας πλευρά, η επονομαζόμενη "αντιμνημονιακή", παραμένει -οριακά έστω- μειοψηφούσα στην κοινωνία.
Γιατί;
Πού κάνουμε λάθος;
Κι αν οι συμπολίτες μας που ακούμε πιστεύουν ότι το Μνημόνιο είναι το αναγκαίο κακό δεν πείθονται από την ίδια την αδυσώπητη πραγματικότητα, γιατί εμείς δεν μπορούμε να τους πείσουμε;
Μήπως τα επιχειρήματά μας δεν ανταποκρίνονται στους φόβους τους;
Μήπως κάτι δε λέμε σωστά;
Μήπως τελικά έχουμε άδικο και δικαίως αναρωτιέται η άλλη πλευρά το διάολο πίνουμε και πιστεύουμε αυτά που πιστεύουμε ή σε ποια ελβετική τράπεζα τα κρύβουμε τα λεφτά και περιμένουμε να βγούμε απ' το ευρώ να κονομήσουμε;
| Η ομήγυρη καταλαβαίνει, αλλά δεν πείθεται |
Εφόσον θεωρούμε πως έχουμε τόσο προφανές δίκιο, τότε δύο τινά συμβαίνουν για να μην πλειοψηφούμε ακόμη:
- ή δεν έχουμε πραγματικά δίκιο και λέμε μαλακίες
- ή κάπου κάνουμε λάθος και δεν μπορούμε ακόμη να πείσουμε και τους υπολοίπους.
Πιστεύω το δεύτερο, αλλά -περιέργως πώς- δεν έχω την απάντηση.
Μπορεί κανείς να βοηθήσει;
Πού κάνουμε λάθος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου