Μια υπόθεση ανοικτή

Μια υπόθεση ανοικτή 

Τριάντα εννέα χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο θα έπρεπε κανονικά να έχει ξεθωριάσει, να έχει καταγραφεί στις τυπικώς μνημονευόμενες επετείους μιας άλλης εποχής, από τότε που η τηλεόραση και οι φωτογραφίες ήταν ασπρόμαυρες, τότε που οι σημερινοί τριανταπεντάρηδες δεν είχαν καν γεννηθεί. Μια ιστορία πατεράδων και παππούδων από τα νιάτα τους. Όμως αυτό δεν συμβαίνει. Το Πολυτεχνείο είναι εδώ, και μάλιστα με μια φρεσκάδα που ενοχλεί το σύστημα.

Το Πολυτεχνείο έγινε από νέους. Φοιτητές, μαθητές, εργάτες, αλλά νέους. Και δεν ενηλικιώθηκε μαζί τους, δεν το πήραν τα χρόνια μαζί με τους φυσικούς του αυτουργούς, δεν έστριψε προς τα 'δω ή προς τα 'κει για εξυπηρετήσει ή να δικαιώσει ατομικές επιλογές, διατήρησε την αυταξία του πέρα και πάνω από τη διαδρομή των τεσσάρων δεκαετιών τις οποίες σημάδεψε. Το κράτησαν ως φλόγα και το μεταλαμπάδευσαν στους επόμενους οι νέοι κάθε εποχής, με την ενδόμυχη βεβαιότητα πως συνεχίζει να τους αφορά.

Δεν είναι τυχαίο πως το σύνθημα του Πολυτεχνείου, το "Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία", μεταφέρθηκε αυτούσιο στο κίνημα των Πλατειών, περιβλήθηκε μια νέα επικαιρότητα, ξέφυγε από το νεολαιίστικο πλαίσιο, έγινε κραυγή των μεγαλυτέρων, ολόκληρης της κοινωνίας.

Δεν είναι επίσης τυχαίο το γεγονός ότι το Πολυτεχνείο μπήκε στο στόχαστρο του ιστορικού αναθεωρητισμού. Το γεγονός ότι η επίθεση προέρχεται από τους ίδιους που αμφισβητούν ακόμα και το Ολοκαύτωμα δεν πρέπει να μας οδηγεί στην ψευδαίσθηση ότι πρόκειται για περιθωριακή επιλογή. Το σημερινό μνημονιακό σύστημα, έχοντας ενσωματώσει τη χωροφυλακίστικη εθνικοφροσύνη, επιχειρεί συστηματικά "να ξεμπερδεύει με τη Μεταπολίτευση". Και για να το κάνει αυτό πρέπει να ξηλώσει τη μνήμη, να ξαναδιηγηθεί τα τελευταία σαράντα χρόνια με τρόπο που να τα ακυρώνει. Αλλά το Πολυτεχνείο είναι εκεί, μια υπόθεση ανοικτή, μια εκκωφαντική πολιτική και ηθική εκκρεμότητα, μια φωτιά που καίει.

 http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=728862