Μην καρτεράτε να λυγίσουμε!
του Ηλία Σμήλιου
Πόση αξία έχει για τους κρατούντες η πιθανότητα να χάσουν αύριο δύο (ακόμη) άνθρωποι τη δουλειά τους, το ψωμί τους;
Αυτοί που καταδικάζουν ένα ολόκληρο λαό σε ζωή χωρίς αξιοπρέπεια
παραπέμπουν δυο δασκάλους για «αναξιοπρεπή, ανάρμοστη ή ανάξια για
υπάλληλο συμπεριφορά εντός ή εκτός υπηρεσίας» (Νόμος 4057, άρθ. 107,
παρ. 1, εδαφ. ε). Δυο δασκάλους, γιατί ο Θανάσης Αγαπητός και ο Ηλίας
Σμήλιος δεν ήταν ποτέ τίποτα περισσότερο από δάσκαλοι, από εργαζόμενοι
που δε συμμετείχαν με κανένα τρόπο στη νομή της εξουσίας και δεν
προσποριστήκαν τίποτα (ούτε πλούτο ούτε χλιδή) απ’ όλα αυτά που οι
κατέχοντες την εξουσία νέμονται…
Παραπέμπονται “διότι δε συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις”, να
κάνουν τη δουλίτσα τους, να κάτσουν στο σπιτάκι τους, να δεχτούν ως
μοίρα τους τη μίζερη ζωή που μας ορίζουν ντόπιοι και ξένοι τραπεζίτες,
το κεφάλαιο με τους θεσμούς και τους μηχανισμούς του (Ε.Ε., Δ.Ν.Τ.,
Ευρωζώνη) και δοσίλογες κυβερνήσεις.
Ζωή μισή, ζωή σκυφτή, ζωή υποταγμένη…
Αναξιοπρέπεια η συμμετοχή μας στην “Παρέλαση του Λαού” πέρυσι την 28η
του Οκτώβρη (για το Θανάση και η υπόθεση με το Φούχτελ και το Γερμανό
πρόξενο), όταν μαζί με χιλιάδες ανθρώπους φωνάξαμε
“Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το 73” και ”Η Ιστορία
γράφεται με Ανυπακοή, Αγώνες-Ρήξη-Ανατροπή”, «καταλάβαμε το οδόστρωμα»,
και συμβάλαμε κι εμείς στη μετά από λίγες μέρες πτώση της δοσίλογης
κυβέρνησης Παπανδρέου. Κι αν αυτοί που ’ταν πάνω στην εξέδρα (…κάτω από
το γερμανικό προξενείο της Θεσ/νίκης) δεν τ’ άντεχαν, για μας ήταν μια
από τις ομορφότερες αφηγήσεις της ζωής μας.
Μας διώκουν (σήμερα εμάς, αύριο κάποιους άλλους…) γιατί, παρά την
απαγόρευσή τους, συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε. Και το όνειρό μας είναι
ίδιο με εκατοντάδων χιλιάδων εργαζόμενων και νέων σ’ αυτή τη χώρα. Είναι
πολύχρωμο, είναι πολύβουο, είναι γεμάτο ζωή! Γι αυτό το φοβούνται…
Γιατί το δικό μας όνειρο είναι ο δικός τους εφιάλτης!
Μας διώκουν για να φοβίσουν, να υποτάξουν την κοινωνική πλειοψηφία,
γιατί ακριβώς φοβούνται οι ίδιοι. Όχι εμάς αλλά όλους αυτούς που αύριο
θα’ναι στο δρόμο και στην εξουσία τους …θα δώσουν δρόμο!
Ακούστε το λοιπόν καλά: Όσες Ε.Δ.Ε., όσα δικαστήρια, όσες διώξεις και
να στήσετε, με όπλο μας τη συντροφικότητα, τη συλλογικότητα θα σας
απαντάμε. Και το όπλο μας, όλο πιο μαζικό, πιο αποφασιστικό, πιο ισχυρό
κερδίζει μάχες. Και στο τέλος εμείς θα πάρουμε τον πόλεμο!
Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ δεν είναι μια απλή στιγμιαία συμπεριφορά. Είναι στάση ζωής! Και πάει παρέα με τα 5Α της ζωής μας:
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΝΥΠΑΚΟΗ-ΑΓΩΝΑΣ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΝΑΤΡΟΠΗ!
Γι αυτό, όλοι εσείς φορείς της εξουσίας – πολιτικής, οικονομικής, δικαστικής, υπηρεσιακής αλλά και συνδικαλιστικής:
“Μην καρτεράτε να λυγίσουμε μήτε για μια στιγμή
μήτε όσο στην κακοκαιριά λυγάει το κυπαρίσσι
έχουμε τη ζωή πολύ, πάρα πολύ αγαπήσει!”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου