Ο εμπαιγμός των Ελλήνων πολιτών και ο ρόλος των δικαστών

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΙΜΠΟΥΚΗΣ

Επιτέλους ας βγουν οι δικαστές και οι εισαγγελείς από το λήθαργο της αδράνειας.
Είναι αναγκαιότητα να ασκήσουν την εξουσία που τους δίνει το ίδιο Σύνταγμα, αλλά  και να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν όταν μπήκαν στο δικαστικό σώμα.
Είναι καιρός πλέον οι δικαστές να πετάξουν τις κομματικές τους ταυτότητες και να λειτουργήσουν για αυτό που ορκίστηκαν και οφείλουν να πράττουν.
Είναι εθνική ανάγκη οι δικαστές που διορίζονται από το υπουργικό συμβούλιο να συνειδητοποιήσουν ότι είναι ισόβιοι. Όπως επίσης είναι αναγκαίο να διαγράψουν από το μυαλό τους ότι πρέπει εφ΄ όρου ζωής να ξεπληρώνουν το "γραμμάτιο" της προαγωγής τους στο πολιτικό σύστημα.

Είναι επιβεβλημένο να δουν ότι το πολιτικό σύστημα χωρίς καμία μα καμία αναστολή έχει πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων το Σύνταγμα και κυβερνά έξω από κάθε νομιμότητα μόνο με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και νομοσχέδια του ενός άρθρου.
Αναγκαιότητα είναι να δουν ότι το πολιτικό σύστημα τη μια εβδομάδα ψηφίσει μνημόνια και την επόμενη εκδίδει σωρεία Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου  για να τροποποιήσουν τα μνημόνια που οι ίδιοι ψήφισαν ως φιγούρες πάνω στο λευκό πανί.
Αναγκαιότητα είναι να δουν την τραγική κατάσταση που έχει οδηγήσει το πολιτικό σύστημα την ελληνική κοινωνία, με τα εκατομμύρια ανέργους, τις χιλιάδες αυτοκτονίες, τους εκατοντάδες νεόπτωχους και εξαθλιωμένους Έλληνες πολίτες και τα χιλιάδες κατεβασμένα ρολά των καταστημάτων.
Αναγκαιότητα είναι να αναλογιστεί το δικαστικό σώμα  ότι το πολιτικό σύστημα, ενώ  εδώ και χρόνια  συστηματικά οδήγησε τον κόσμο να υπερχρεωθεί στο τραπεζικό σύστημα, με σχεδόν υποχρεωτική χορήγηση δανείων και καρτών, τώρα το ίδιο έκανε φέιγ βολάν τα προσωπικά δεδομένα  των δανειστών σε εισπρακτικές εταιρείες, που πολλές από αυτές το ίδιο το πολιτικό σύστημα ή τα παιδιά του ίδρυσαν και οι οποίες (εισπρακτικές) τώρα εκβιάζουν και απειλούν με το χειρότερο τρόπο τον εξαθλιωμένο  πολίτη, ότι θα τον οδηγήσουν στα δικαστήρια, ή θα του πάρουν το σπίτι και τη σύνταξη.
Αναγκαιότητα είναι να δουν ότι σχηματίζονται ουρές πλέον έξω από τα καταστήματα αγοράς χρυσού, στα οποία ο Έλληνας εξαργυρώνει ανεξέλεγκτα και εξευτελιστικά την ιστορία του, τις μνήμες του, το γάμο του, τα βαφτίσια των παιδιών του, τις παλαιές στιγμές του έρωτά του και, και, και...
Αναγκαιότητα είναι να ελέγξουν τον τρόπο πλουτισμού ορισμένων από το  πολιτικό, τραπεζικό, εκδοτικό, κ.λπ. σύστημα, καθώς όλοι αυτοί, μετά το Λάντα που αγόρασαν με δόσεις, πήραν "κας" Μερσεντές μαζί  με τον οδηγό ή από απλοί υπάλληλοι έγιναν μεγαλοεπιχειρηματίες ή κάθε άλλο μεγαλό...
Αναγκαιότητα είναι να αφουγκραστούν την κοινωνία, να ανεβούν στις έδρες των δικαστηρίων (αφού προηγουμένως γαλουχήσουν, τους λίγους ευτυχώς, νέους αλαζόνες συναδέλφους τους). Και όλα αυτά ανεξάρτητα από τη θεσμική προσβολή που δέχθηκαν με τη μείωση των αποδοχών τους, γιατί ο πολίτης έχει ανάγκη -περισσότερο από κάθε άλλη φορά- το τελευταίο καταφύγιο του, που είναι αυτή η ίδια η  Δικαιοσύνη την οποία οι δικαστές υπηρετούν.
Δεν μπορεί ο δικαστής να ξυπνά μόνο  όταν μια από τις άλλες δύο ισότιμες εξουσίες τον ρίχνει στην μοιρασιά της πίτας, ενώ μέχρι τώρα δεν άκουγε και δεν έβλεπε τις βαλίτσες με τα χρήματα που πηγαινοερχόντουσαν από εδώ και από εκεί ή όταν ο κόσμος πουλούσε οικόπεδα, σπίτια και πρόβατα για να παίξει στην μεγάλη φούσκα του Χρηματιστηρίου ή όταν οι αρμόδιοι υπουργοί ζητούν, με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης, τη μη εφαρμογή δικαστικών αποφάσεων που ανακουφίζουν οικονομικά την μάζα του ελληνικού λαού.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το πολιτικό σύστημα και οι πολίτες δεν τα έφαγαν μαζί. Απλώς οι δεύτεροι είναι εξαπατημένα θύματα του πρώτου. Αλλά πέρα από όλα αυτά το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν πάει άλλο ο εμπαιγμός του Έλληνα πολίτη από την κάθε είδους εξουσία.

http://www.pheme.gr