Ποτάμι αλληλεγγύης στις καταλήψεις!

Πάνος Πέτρου

Η διαδήλωση αλληλεγγύης στη Βίλα Αμαλίας, την Σκαραμαγκά και συνολικά τις καταλήψεις ξεπέρασε τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις.

Ένα πο­τά­μι αλ­λη­λεγ­γύ­ης πλημ­μύ­ρι­σε τους δρό­μους του κέ­ντρου της Αθή­νας. Ένας όγκος δια­δη­λω­τών που εκτι­μά­ται από 8.000 ως 10.000 πο­ρεύ­τη­κε με παλμό και συν­θή­μα­τα από τα Προ­πύ­λαια μέχρι τα δι­κα­στή­ρια, όπου πα­ρέ­μει­νε για αρ­κε­τή ώρα (ενώ απο­φυ­λα­κί­ζο­νταν οι πρώ­τοι συλ­λη­φθέ­ντες) προ­τού απο­χω­ρή­σει με πο­ρεία προς την Αλε­ξάν­δρας.

Με πανώ συμ­με­τεί­χαν όλο το φάσμα του αντιε­ξου­σια­στι­κού χώρου, κα­τα­λή­ψεις και λαϊ­κές συ­νε­λεύ­σεις, η Κί­νη­ση «Απε­λά­στε το Ρα­τσι­σμό», από τις δυ­νά­μεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ η ΔΕΑ, το Κόκ­κι­νο και η Νε­ο­λαία ΣΥΝ, η ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ και το ΕΕΚ. Τη δια­δή­λω­ση πλαι­σί­ω­σαν «χύμα» κό­σμος του κι­νή­μα­τος, ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποι­η­μέ­νη νε­ο­λαία, αγω­νι­στές της Αρι­στε­ράς.

Οι αστυ­νο­μι­κές προ­κλή­σεις δεν έλει­ψαν. Τα ΜΑΤ ακο­λου­θού­σαν με «κορ­δό­νια» δεξιά και αρι­στε­ρά την πο­ρεία στη με­γα­λύ­τε­ρή της διάρ­κεια, ενώ σε 2-3 πε­ρι­στα­τι­κά επι­χεί­ρη­σαν να προ­κα­λέ­σουν τους δια­δη­λω­τές (σε μία πε­ρί­πτω­ση με «φυ­σου­νιές»). Η ορ­γα­νω­μέ­νη πε­ρι­φρού­ρη­ση, η ωρι­μό­τη­τα και η ψυ­χραι­μία που έδει­ξαν τα μπλοκ, αλλά και το επι­βλη­τι­κό μέ­γε­θος της δια­δή­λω­σης ακύ­ρω­σαν τον όποιο πι­θα­νό σχε­δια­σμό χτυ­πή­μα­τος της κι­νη­το­ποί­η­σης.

Οι χι­λιά­δες αλ­λη­λέγ­γυοι αψή­φι­σαν την τρο­μο­κρα­τία και την υστε­ρι­κή ακρο­δε­ξιά προ­πα­γάν­δα που στο­χο­ποιεί την αλ­λη­λεγ­γύη στις κα­τα­λή­ψεις και την αντί­στα­ση στην κα­τα­στο­λή. Ήταν μια επί­δει­ξη δύ­να­μης του κι­νή­μα­τος, ένα σαφές μή­νυ­μα στον Δέν­δια και το Σα­μα­ρά ότι έχουν αντί­πα­λο και δεν θα μπο­ρέ­σουν με την κα­τα­στο­λή και την τρο­μο­κρα­τία να επι­βά­λουν στην κοι­νω­νία «σιγή νε­κρο­τα­φεί­ου».

Ξέ­ρου­με καλά ότι δεν πρό­κει­ται να στα­μα­τή­σουν τις επι­θέ­σεις. Ο αγώ­νας ενά­ντια στην κα­τα­στο­λή συ­νε­χί­ζε­ται, αλλά η ση­με­ρι­νή μέρα ήταν μια βαθιά ανάσα αυ­το­πε­ποί­θη­σης που μας κάνει πολύ πιο αι­σιό­δο­ξους για τη συ­νέ­χεια.

Η συ­νέ­χεια μπο­ρεί να είναι ακόμα πιο μα­ζι­κή, ακόμα πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κή, αλλά χρειά­ζε­ται να τη στη­ρί­ξει με σο­βα­ρό­τη­τα και κα­θα­ρό­τη­τα όλο το φάσμα κοι­νω­νι­κών και πο­λι­τι­κών δυ­νά­με­ων του «δικού μας στρα­το­πέ­δου». Σή­με­ρα ήμα­σταν πολ­λοί, αλλά δεν ήμα­σταν όλοι όσοι θα μπο­ρού­σα­με. Στις ηγε­σί­ες των κομ­μά­των της Αρι­στε­ράς, στα συν­δι­κά­τα, σε κάθε συλ­λο­γι­κό­τη­τα πρέ­πει να γίνει σαφές ότι η κα­τα­στο­λή στρέ­φε­ται (και αν δεν απα­ντή­σου­με τώρα, θα στρα­φεί ακόμα πιο επι­θε­τι­κά) ενά­ντια σε όλους όσους αντι­στε­κό­μα­στε. Η ρή­ση-σύν­θη­μα του αντι­φα­σι­στι­κού αγώνα -«όταν ήρθαν να πά­ρουν… δεν αντέ­δρα­σα»- αφορά και την πάλη ενά­ντια στην κρα­τι­κή κα­τα­στο­λή.

Σή­με­ρα με την αλ­λη­λεγ­γύη στη Βίλα Αμα­λί­ας και τη Σκα­ρα­μα­γκά, αύριο με την υπε­ρά­σπι­ση του ασύ­λου και τη στή­ρι­ξη κάθε μα­χη­τι­κής κι­νη­το­ποί­η­σης που θα ξε­σπά­σει («πα­ρά­νο­μες» απερ­γί­ες, κα­τα­λή­ψεις ερ­γα­σια­κών χώρων ή πα­νε­πι­στη­μί­ων κλπ) χωρίς «ναι μεν, αλλά».

Κα­νέ­νας μόνος του απέ­να­ντι στην κα­τα­στο­λή. Στην άθλια «νο­μι­μό­τη­τά» τους, να αντι­πα­ρα­τά­ξου­με την δι­καιο­σύ­νη, την αλ­λη­λεγ­γύη και τον αγώνα.

 

http://rproject.gr/