Η βιασύνη απειλεί την «Αθηνά»
Του Νίκου Ξυδάκη
Ο ζήλος για μεγάλες μεταρρυθμίσεις οδηγεί να μην αλλάξει τίποτε - αυτό μας έλεγε πριν από λίγα χρόνια ο Αλέξης Δημαράς, ιστορικός της εκπαίδευσης με μοναδική γνώση του ελληνικού σχολείου. Ο αείμνηστος δάσκαλος υποστήριζε ότι οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να είναι στοχευμένες, μικρής εκτάσεως και διαρκείς. Εδώ και πολλά χρόνια όμως, τι βλέπουμε; Σχεδόν κάθε υπουργός Παιδείας εξαγγέλλει μια υπερφιλόδοξη, τεράστιας εκτάσεως και βάθους μεταρρύθμιση, η οποία αναστατώνει τους πάντες, βάλλεται δικαίως και αδίκως, και στο τέλος εφαρμόζεται κουτσουρεμένη, χωρίς τις πιο ουσιαστικές καινοτομίες, έως ότου κάποιος άλλος Καίσαρ της παιδείας έρθει να επιβάλει το δικό του όραμα.
Το σχέδιο συγχωνεύσεων «Αθηνά» εξελίσσεται και αυτό με προχειρότητα και βιασύνη. Η βιασύνη είναι κατανοητή, στο μέτρο που το κράτος επιδιώκει επειγόντως δραστική περικοπή δαπανών. Αλλά η προχειρότητα και κυρίως η αδυναμία των μεταρρυθμιστών να αντιληφθούν τις ανάγκες και τις αντοχές των ανθρώπων επί των οποίων εφαρμόζουν τα σχέδιά τους είναι ασυγχώρητες. Ιδίως στην παρούσα συγκυρία έκτακτης ανάγκης.
Η αναδιάρθρωση των ΤΕΙ είναι το μεγαλύτερο θύμα. Αρκετά τμήματα στο παρελθόν ιδρύθηκαν επιπόλαια, για εξυπηρέτηση τοπικών συμφερόντων, χωρίς να εντάσσονται σε μια συνολική στρατηγική. Και αρκετά όμως έκαναν καλή δουλειά στην τεχνολογική εκπαίδευση, κάλυψαν υπαρκτές ανάγκες της παραγωγής, σώρευσαν τεχνογνωσία. Αυτά τα καλά τμήματα πρέπει να προστατευθούν και να ενισχυθούν. Το Τμήμα Οινολογίας του ΤΕΙ Αθήνας, λ.χ., ιδρυμένο από το 1985 υπηρετεί άριστα τις ανάγκες της χώρας. Γιατί να υποβαθμιστεί σε κατεύθυνση του Τμήματος Τεχνολογίας Τροφίμων; Δεν μπορεί η οινοπαραγωγός Ελλάδα να χορηγεί ένα πτυχίο κύρους στους οινολόγους της;
Η τεχνολογική εκπαίδευση πρέπει να εμπνέεται από το παρόν και το μέλλον. Εφόσον η ανάκαμψη της χώρας στηριχθεί, μεταξύ άλλων, στην αγροτική παραγωγή, στη μεταποίηση και στον τουρισμό, οι νέοι πρέπει να ενθαρρυνθούν προς ανάλογες σχολές ΤΕΙ, που θα διαθέτουν κύρος και θα προσφέρουν επιστημονική κατάρτιση και επάγγελμα.
Ο καιρός των «καθηγητικών» σχολών και των «πτυχίων διορισμού» παρήλθε. Το Δημόσιο δεν θα προσφέρει θέσεις εργασίας στο ορατό μέλλον. Βεβαίως η ανάγκη για σχολές υψηλού επιπέδου που θα θεραπεύουν τις θετικές επιστήμες και τα γράμματα θα παραμένει. Εξ ου και θα πρέπει να διαφυλαχθεί η πλούσια παράδοση στην αρχαιολογία, στη βυζαντινή και νεότερη ιστορία, στη φιλολογία, που συνιστούν τα απολύτως αναγκαία μέσα αυτογνωσίας, αλλά και πεδία διεθνούς αριστείας των Ελλήνων· επίσης, η αναλόγως πλούσια παράδοση στα νομικά, την ιατρική, τα φυσικομαθηματικά.
Προ πάντων δεν χρειάζεται βιασύνη. Για να μπορέσουν να προσαρμοστούν ομαλά στις συγχωνεύσεις σχολών οι φοιτητές και οι δοκιμαζόμενες οικονομικά οικογένειές τους, για να μην εγκαταλείψουν τις σπουδές λόγω ανέχειας και προστεθούν στις στρατιές ανέργων και αέργων. Ο,τι εξοικονομείται βιαίως από τα δημόσια οικονομικά επιβαρύνει ισοπόσως τα νοικοκυριά· αυτό δεν μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρον. Οι πρόεδροι των ΤΕΙ μάλλον έχουν δίκιο: ας μην περάσουν όλες οι αλλαγές στο φετινό μηχανογραφικό. Οι απότομες μαζικές αλλαγές μπορεί να φέρουν μεγαλύτερη ζημιά παρά όφελος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου