Ο στόχος είναι ξεκάθαρος. Και είναι ο μόνος. Για να τον πετύχει
άμεσα, χωρίς καθυστερήσεις, η Γερμανία αλλάζει δραστικά, βίαια, την
Ευρωζώνη. Τώρα και η Κύπρος –μετά την Ελλάδα– είναι το «χρήσιμο θύμα»
αυτής της ριζικής μεταβολής κατεύθυνσης των συνθηκών, που θα υπηρετούν
το «δόγμα του ευρώ» που επιβάλλει ο ηγεμονισμός του Βερολίνου. Σαν να
αρνούνται όλοι πεισματικά να αντικρίσουν την αλήθεια: θα ακολουθήσουν
και άλλα θύματα… Δεν είναι τυχαίο πως σε όλες τις συνόδους του Εurogroup
αναζητούν «κίβδηλες» λύσεις οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης σε
ζητήματα άκρως πολιτικού χαρακτήρα, που οδηγούν τις χώρες σε de facto
πτώχευση. Ομως, υπάρχουν κίνδυνοι που υπερβαίνουν κατά πολύ την Κύπρο.
Οι φόβοι για την επιβίωση χωρών εξαιτίας της μη βιωσιμότητας του χρέους
επιλύουν το ζήτημα διακυβέρνησης της Ευρωζώνης α λα γερμανικά. Η
τραγωδία αρχικά της Ελλάδας ανέδειξε ότι η γερμανική ισχύς επιτρέπει στο
Βερολίνο να καθορίζει τους όρους του παιχνιδιού. Αλλά η συνταγή ήταν
και είναι ακραία. Η Ευρωζώνη απειλείται (!) και το επιχείρημα ότι
χρειάζεται οικονομική διακυβέρνηση α λα γερμανικά κερδίζει έδαφος.
Απλώς, αντιλαμβάνεται ο καθείς ότι η αφορμή και η πραγματική αιτία της
υπερθετικά ωμής γερμανικής αδιαλλαξίας είναι η πρόθεσή της να
φρονηματίσει όλες τις «ιδιόρρυθμες» χώρες. Κατά βάθος, οι λαοί γνωρίζουν
ότι όλο αυτό που γίνεται είναι, κατά κάποιο τρόπο, ένα θέατρο,
δυστυχώς, δε, του παραλόγου. Και περισσότερο από ποτέ ισχύει η ρήση του
Αμερικανού προέδρου Λίνκολν, που ήταν κάπως έτσι: Μπορείς να ξεγελάς
λίγους για πολύ καιρό ή πολλούς για λίγο καιρό, αλλά όχι πολλούς για
πολύ καιρό. Στην εποχή μας, και οι δύο πλευρές του Ατλαντικού βρίσκονται
αντιμέτωπες με ένα άλλο δικέφαλο τέρας, που αψηφά κάθε δοκιμασμένη
θεραπευτική μέθοδο: την εκτίναξη της ανεργίας σε ύψη που είχε να δει ο
βιομηχανικός Βορράς από την εποχή της Μεγάλης Υφεσης, του 1929-33, παρά
την εφιαλτική διόγκωση των ελλειμμάτων και χρεών και τη διοχέτευση
τεραστίων κονδυλίων στο τραπεζικό σύστημα για την αναθέρμανση της
οικονομίας.
Σε εξέταση των τεσσάρων πιθανών εξελίξεων στην Κύπρο προχωρούν οι
Financial Times.
Το πρώτο σενάριο αφορά στη συμμετοχή της Ρωσίας στη
διάσωση. Η εφημερίδα βλέπει δύο πιθανές οδούς ανάμειξης της Μόσχας:
συμφωνία που θα περιλαμβάνει πρόσβαση στο φυσικό αέριο ή ρωσική εξαγορά
κυπριακής τράπεζας.
Οσον αφορά το πρώτο ενδεχόμενο, σημειώνεται ότι υπάρχει αβεβαιότητα για
το πότε και πόσα έσοδα θα προκύψουν, ενώ για το δεύτερο αναφέρεται ότι
πιθανότερη θα ήταν η εξαγορά της Λαϊκής από την Gazprombank. Ωστόσο,
τίθεται το ερώτημα αν η Ε.Ε. θα αποδεχόταν τη ρωσική προκεχωρημένη
παρουσία στο ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα την ώρα που επιδιώκει τη
συρρίκνωση του κυπριακού τραπεζικού τομέα, αλλά και κατά πόσο οι Ρώσοι
θα θελήσουν τη συμφωνία την ώρα που έχει υπονομευθεί η εμπιστοσύνη στις
κυπριακές τράπεζες.
Το δεύτερο σενάριο είναι η υπαναχώρηση της Κύπρου και η επανεξέταση της
ιδέας επιβολής υψηλότερου φόρου στις καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ.
Σχολιάζεται ότι οι διεθνείς πιστωτές εξεπλάγησαν από την έκταση
υπεράσπισης των ξένων καταθετών από την κυπριακή πλευρά. Ο Ερικ Νίλσεν
από τη UniCredit αναφέρει πως, λόγω των υψηλών επιτοκίων καταθέσεων,
ένας καταθέτης σε κυπριακή τράπεζα που έβαλε στον λογαριασμό του 100.000
ευρώ το 2008 θα έχει έως τώρα κερδίσει 15.000 ευρώ περισσότερα από τον
αντίστοιχο καταθέτη σε Ιταλία ή Ισπανία και 23.000 περισσότερα από τον
καταθέτη στη Γερμανία. Ο ίδιος θεωρεί ότι ένας φόρος 15% στους
μεγαλοκαταθέτες δεν μπορεί να θεωρηθεί παράλογος και, επομένως, η
κυπριακή θέση δεν μπορεί να «πουληθεί» στην Ευρωζώνη.
Τρίτο σενάριο είναι η υποχώρηση της Ευρωζώνης, με την ελπίδα του κ.
Αναστασιάδη ίσως να είναι ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί μπροστά στην
προοπτική κυπριακής εξόδου από την Ευρωζώνη. Σημειώνεται ότι προωθείται η
ιδέα της εθνικοποίησης των ασφαλιστικών ταμείων για την εξασφάλιση 3 - 5
δισεκατομμυρίων ευρώ, κάτι όμως που είχε αρχικά προταθεί από την
Κομισιόν και απορριφθεί από τη Γερμανία. Ακόμα και οι υποστηρικτές της
εξαίρεσης των καταθετών, όπως η Γαλλία, τάσσονται υπέρ της συρρίκνωσης
του τραπεζικού τομέα της Κύπρου και της απαλλαγής της από «αμφιβόλου»
προέλευσης ρωσικό χρήμα. Μια άλλη λύση θα ήταν η απευθείας
ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό
Σταθερότητας, ωστόσο αυτό δεν είναι ακόμα νομικά δυνατό, σύμφωνα με το
γερμανικό δίκαιο. Ακόμα και τότε πάντως, η Λευκωσία θα ήθελε απεγνωσμένα
να αποφύγει την εξωτερική εποπτεία και τη ριζική αναδιάρθρωση του
χρηματοπιστωτικού της τομέα που θα συνόδευαν τα κεφάλαια από τον
μηχανισμό, σχολιάζει η εφημερίδα.
Τέταρτο και τελευταίο σενάριο είναι αυτό της «καταστροφής», που
προβλέπει τερματισμό χορήγησης ρευστότητας στις κυπριακές τράπεζες από
την ΕΚΤ.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου