Ο κολομβιανός πανεπιστημιακός μιλάει για το «New Deal του εκλιπόντος με τη χώρα του
Οσκαρ Γκαρντιόλα-Ριβέρα: Ο Τσάβες τήρησε όσα υποσχέθηκε στο λαό
«Πάντα προς τα αριστερά». Ο Τσάβες συνυπάρχει στο κόκκινο λάβαρο με τον δολοφονηθέντα το 1973 Χιλιανό πρόεδρο Σαλβαδόρ Αλιέντε. Στιγμιότυπο από συγκέντρωση πολιτικών φίλων του Τσάβες έξω από την πρεσβεία της Βενεζουέλας στο Σαντιάγκο της Χιλής. EPA/FELIPE TRUEBA
Ενα είδος αντικαπιταλιστικού «New Deal» είχε συνάψει ο εκλιπών πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες με τον λαό της χώρας του και τήρησε όσα υποσχέθηκε, εκτιμά σε άρθρο του στη βρετανική εφημερίδα Guardian ο Κολομβιανός πανεπιστημιακός και συγγραφέας Οσκαρ Γκαρντιόλα-Ριβέρα, που διδάσκει το Κολέγιο Μπερκμπέκ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.
«Η βολιβαριανή επανάσταση την οποία κήρυξε ο Τσάβες υπήρξε καθοριστική για την ευρύτερη φιλοσοφία που υιοθέτησαν και εφάρμοσαν πολλές κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής. Στόχος της είναι η υπέρβαση των οικουμενικών προβλημάτων μέσω τοπικών και περιφερειακών παρεμβάσεων, ενεργοποιώντας την δημοκρατία και το κράτος ώστε να αναβαθμιστεί η σχέση αυτών των δύο με τον λαό - κι όχι εγκαταλείποντας ή καταστρέφοντας το υφιστάμενο κράτος» γράφει ο Γκαρντιόλα-Ριβέρα.
Και τονίζει: «Ο Τσάβες ήταν σπάνιο φαινόμενο, σχεδόν ακατανόητο σε όσους, στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, εξακολουθούν να βλέπουν τον κόσμο μέσα από το μανιχαϊστικό πρίσμα του Ψυχρού Πολέμου: ήταν δηλωμένος μαρξιστής, όσο και δηλωμένος δημοκράτης. Για όσους πιστεύουν ότι η έκφραση των μαζών πρέπει να έχει περιορισμένη ή και καμία θέση στην σοβαρή δουλειά που είναι η πολιτική, όλο το κουβεντολόι [ μέσω των ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών του Τσάβες ] και οι επαφές με τον λαό ήταν ανάθεμα, απόδειξη ότι ήταν ταυτόχρονα απατεώνας και λαϊκιστής. Ομως για τους ανθρώπους που συντονίστηκαν και συμμετείχαν μαζικά, ήταν πολιτική και αληθινή δημοκρατία για όλους - όχι μόνο για τους ειδήμονες, τους κατέχοντες και τους μορφωμένους. Ολες οι κουβέντες και οι άμεσες επαφές συνιστούσαν μία σταθερή επαναβεβαίωση μιας αμοιβαίας υπόσχεσης ανάμεσα στον Τσάβες και τον λαό της Βενεζουέλας. Οπως ο Μπολιβάρ, έτσι και ο Τσάβες δεσμεύθηκε να σπάσει τις αλυσίδες που κρατάνε δεμένους του Λατινοαμερικανούς στη βούληση των ισχυρών. Επί των ημερών του αυτά τα δεσμά χαλάρωσαν, η Λατινική Αμερική δεν είναι πια η πίσω αυλή κανενός».
Χιλιάδες άνδρες και γυναίκες συμμετείχαν σε αυτή την απελευθερωτική διαδικασία «πολεμώντας τη μία μάχη μετά την άλλη, όπως έγινε το 2002 με την απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του Τσάβες ή αποκρούοντας την πρόταση των ΗΠΑ για Αμερικανική Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου. Αυτές οι δύο μάχες κερδήθηκαν, άλλες όχι» σημειώνει ο αρθρογράφος.
Και καταλήγει: «Η διαδικασία παραμένει ανολοκλήρωτη. Ισως να μην τελειώνει ποτέ, άρα ο αγώνας θα συνεχιστεί και μετά τον Τσάβες. Αλλά ό,τι και αν επιφυλάσσει το μέλλον, οι λαοί της Αμερικής θα αγωνιστούν για να διατηρήσουν το δικαίωμα που κέρδισαν: να έχουν φωνή. Παρά την γνωστή σχέση με τον Φιντέλ Κάστρο, η πολιτική διαπαιδαγώγηση του Τσάβες οφείλει περισσότερα σε έναν άλλο μαρξιστή ηγέτη, επίσης δηλωμένο δημοκράτη, τον πρόεδρο της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε. «Οπως και ο Αλιέντε, είμαστε ειρηνιστές και δημοκράτες. Αλλά αντίθετα με εκείνον, εμείς είμαστε ένοπλοι» είχε πει κάποτε ο Τσάβες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου