Χαστούκι σε Σαμαρά και παπαγάλους το κυπριακό ΟΧΙ

Χαστούκι σε Σαμαρά και παπαγάλους το κυπριακό ΟΧΙ

 Του Κλέαρχου Τσαουσίδη

Σε επικίνδυνη φάρσα πήγε να εξελιχτεί η κατάσταση στην Κύπρο, με τον πρόεδρό της, Νίκο Αναστασιάδη, να λειτουργεί (ως προς τη δουλοπρέπεια) σαν ρεπλίκα των Αντώνη Σαμαρά και Γιώργου Παπανδρέου.

Ήρθαν όμως τα πολιτικά κόμματα, πλην του δικού του, ακόμη και το συνεργαζόμενο Δημοκρατικό Κόμμα, και απέρριψαν την απόφαση του Eurogroup για υπεξαίρεση καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες, υποχρεώνοντάς τον -μέσα σε 24 ώρες- σε δηλώσεις και λεονταρισμούς που επιβεβαιώνουν την προαναφερθείσα σύγκριση. Ξεγύμνωσαν ταυτόχρονα απόλυτα τον Έλληνα πρωθυπουργό και τους ψοφοδεείς εταίρους του που λίγο απέχουν πλέον από την αποδοχή τους ως Τρίο Στούτζες.

Ως τα τώρα, οι δηλώσεις τύπου «είπα ξείπα» απαιτούσαν ενδιαμέσως ένα κάποιο χρονικό διάστημα ώστε οι πάσης φύσεως και εθνικότητας τηλετελάληδες να έχουν προλάβει να πλασάρουν την ολίσθηση του πασά στον πόπολο με τρόπο που η αρχική τοποθέτηση να ξεχαστεί. Τώρα δεν πρόκαναν.

Μαζί τους γελοιοποιήθηκαν τα πλείστα «φρόνιμα» μέσα ενημέρωσης, τα οποία αμέσως μετά την απόφαση για την υπεξαίρεση καταθέσεων με τη σύμφωνη γνώμη (την επιμονή υπαινίσσεται ο κ. Σόιμπλε) του προέδρου Αναστασιάδη και την ενθουσιώδη συμπαράσταση του κ. Σαμαρά, θεωρούσαν βέβαια την ψήφιση της απόφασης και από την κυπριακή Βουλή.

Μεταφέρω μια πρόβλεψη έγκυρου αναλυτή διεθνούς ιστοσελίδας με οικονομικά θέματα: «The vote will be a tight contest, with so far only around 29-30 MPs confirmed to vote yes». Δηλαδή: Η ψηφοφορία θα είναι αμφίρροπη με μέχρι τώρα μόνο 29-30 βουλευτές να είναι σίγουροι ότι θα ψηφίσουν ναι»!

Το θέμα δεν είναι βέβαια ότι δεν υπήρξε ούτε ένα «ναι» στην ψηφοφορία στην κυπριακή Βουλή. Το θέμα είναι ποιος έλεγε και στους Ευρωπαίους συναδέρφους αυτές τις εκτιμήσεις; Ήταν τα ίδια που μας έλεγαν οι εκ Βρυξελλών Έλληνες τηλεπαπαγάλοι και τα ντόπια κυβερνητικά φερέφωνα, κρατικά η ιδιωτικά.

Όχι στην εξαφάνιση

Το κυπριακό «όχι» -λένε- μπορεί να οδηγήσει σε περιπέτειες τη Μεγαλόνησο. Έτσι είναι. Το «ναι», όμως, θα την οδηγούσε σε εξαφάνιση. Διότι η αποχώρηση των ξένων καταθέσεων (όχι μόνο ρωσικών, αλλά και ελληνικών, αμερικάνικων, αυστραλιανών, βρετανικών κ.λπ.) θα οδηγούσε στην άμεση χρεωκοπία και ενδεχομένως αδυναμία να αντισταθεί σε μια νέα τουρκική μεθόδευση για πλήρη υποδούλωση (χωρίς κατ’ ανάγκην στρατιωτική επέμβαση).

Θα ήταν το ίδιο ως να επέβαλε ο κ. Σόιμπλε να μη δέχεται τουρίστες η Ελλάδα αλλά να τους περνά στα τούρκικα παράλια με νορβηγικά και σουηδικά φέρι μποτ, ή να απαγορευόταν στη Γερμανία να παράγει επιβατηγά αυτοκίνητα.

Οι απολογητές του κυπριακού «ναι» είναι οι ίδιοι (συνεργάτες και του κ. Σαμαρά) που θεωρούν ότι αν δεν είχαμε αντάρτικο στην Ελλάδα επί γερμανικής κατοχής, δεν θα είχαμε και εκτελέσεις αμάχων!

Σε άλλες αναλύσεις, αναφέρεται σαφώς ο στόχος (το είπε κι ο κ. Σόιμπλε): να μεταφερθούν καταθέσεις εκτός κυπριακών τραπεζών ώσπου να ισορροπήσει ο δείκτης τραπεζικών καταθέσεων στο τριπλάσιο περίπου του κυπριακού ΑΕΠ.

Αδυνατώ να αντιληφθώ πώς γίνεται να επιλέγεις καταθέσεις και όταν φτάνεις στο μαγικό τριπλάσιο του ΑΕΠ να σταματάς. Αφήστε που αυτό το τριπλάσιο είναι ο μέσος ευρωπαϊκός όρος (3,2 για την ακρίβεια) χωρίς καμιά θεσμική κατοχύρωση.

Να περιμένουμε λοιπόν έφοδο του Eurogroup σε Λουξεμβούργο, Λιχτενστάιν, Ουγγαρία, Λετονία, Νήσο Μαν, Μάλτα, που είναι επίσης φορολογικοί παράδεισοι και παρέχουν τραπεζικές διευκολύνσεις ανάλογες με αυτές της Κύπρου; Μήπως η Ε.Ε. θα απαιτήσει και από τη μικρή Ελβετία να ανοίξει τα κιτάπια της ώστε να φανεί αν υπάρχει εκεί μαύρο ρώσικο, σοβιετικό, χιτλερικό, αμερικάνικο ή κονγκολέζικο χρήμα;

Είναι θλιβερό να ακούς λοιπόν και από Έλληνες πολιτικούς και δημοσιογράφους να μηρυκάζουν τα λόγια του νέου Λούθηρου που μη βρίσκοντας αλλού να πιεί το αίμα του Χριστού ρουφάει των λαών που του εμπιστεύονται οι ηγεσίες τους.

Samaras lost

Το κυπριακό «όχι» είναι ήδη Ιστορία. Αλλά Ιστορία είναι και η εξαφάνιση του μονίμως πανικόβλητου Σαμαρά που μετά τις θριαμβολογίες και τις συνακόλουθες ανοησίες περί στήριξης της βούλησης της Κύπρου, τώρα που η βούληση είναι αλλιώτικη αποφεύγει τη βασική λειτουργία σε μια Δημοκρατία: τη σύγκληση του αντιπροσωπευτικού οργάνου του λαού, της Βουλής.

Ο κ. Αναστασιάδης, μόλις διαπίστωσε ότι δε βρίσκει ούτε του αντιπροέδρου του την ψήφο, χρησιμοποίησε τον φερετζέ του λευκού (δηλαδή δεν έχει … άποψη) στην κυπριακή Βουλή. Και ενίσχυσε την κωλοτούμπα διαρρέοντας δεξιά κι αριστερά ότι μήνυσε στης Μέρκελ «εγώ σου τα ‘λεγα». Και άλλαξε φανέλα η Άνγκελα. Αλλά αυτός, έστω κι έτσι, έθεσε στη βάσανο της Βουλής την πράξη του.

Ο εν Αθήναις κρυπτόμενος πρωθυπουργός ούτε αυτό δεν τολμά, κι ας έχει πλειοψηφία στη Βουλή. Τέτοια κατάντια!

 http://www.avgi.gr/