Το θέατρο του ευτελισμού και το ταγκό της εξουσίας

Θεατρική παράσταση φαρσοκωμωδίας : Απεργία στις Πανελλήνιες

Το θέατρο του ευτελισμού και το ταγκό της εξουσίας

Σοφία Λαμπίκη

Πράξη 1^η:Η Κυβέρνηση δίνει το εναρκτήριο λάκτισμα.

Αν και με το Μνημόνιο 3 έχει ήδη αποφασιστεί η αύξηση του διδακτικού ωραρίου των καθηγητών, η κυβέρνηση  συγκεκριμενοποιεί την αύξηση στις 2 ώρες εβδομαδιαίως στο πολυνομοσχέδιο παραμονές Πάσχα και λίγο πριν την έναρξη των Πανελληνίων Εξετάσεων.

Ακόμα και ο πιο ανόητος καταλαβαίνει ότι θα αρκούσε μια απλή Υπουργική Απόφαση γύρω στις 10 Ιούνη για να συγκεκριμενοποιήσει την αύξηση όταν θα είχαν λήξει οι Πανελλήνιες.

Γιατί λοιπόν το έφερε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή;

Για να δημιουργήσει αναταραχή, να ενεργοποιήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό και να στοχοποιήσει τους αντιδρώντες καθηγητές ώστε , τέλος Ιούνη, να τους απολύσει εν μέσω θριαμβικών κραυγών του πλήθους.

Πράξη 2^η : Οι εργατοπατέρες της ΟΛΜΕ ξεκρεμούν τα επαναστατικά τυφέκια.

Μέσα σε δήθεν συναισθηματική φόρτιση οργής το προεδρείο της ΟΛΜΕ προτείνει απεργία μέσα στις εξετάσεις. Συναινούν όλες οι συνδικαλιστικές παρατάξεις που πρόσκεινται στα κόμματα της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης πλην του ΠΑΜΕ το οποίο προδιαγράφει εξαρχής ήττα και προτείνει τιμητικές απεργίες τουφεκιές σε ημερομηνίες που δεν προσέρχονται μαθητές στα σχολεία (ευτυχώς όχι ακόμα Κυριακές).

Πράξη 3^η: Τα ΜΜΕ (και όχι μόνο) ξεσκίζουν τους καθηγητές

Αρχίζει το σόου. Κοπρίτες, κοπρόσκυλα, ρεμάλια, κοπανατζήδες, παιδόφιλοι, απατεώνες, γαϊδούρια οι φράσεις που εκστομίζονται στα τηλεδικαστήρια , στα καθεστωτικά έντυπα ή από στόματος βουλευτών ή εκπροσώπων κομμάτων.

Τι κάνει επικοινωνιακά η ΟΛΜΕ;

Μήπως ξέρει;

Αντί καταρχήν να κάνει αστικές αγωγές κατά των υβριστών κάθεται και ακούει.

Αντί , ευκαιρίας δοθείσης, να απαιτήσει την κατάργηση των, ψυχοφθόρων για τα παιδιά και οικονομοβόρων για τις οικογένειες, Πανελληνίων Εξετάσεων κάνει τη πάπια γιατί πίσω απ΄αυτές τις εξετάσεις ζει ένα ολόκληρο , νόμιμο αλλά και παράνομο, κύκλωμα φροντιστών και ιδιαιτεράδων.

Μα τι θα μπορούσε να πει ακόμα;

Να πει ότι γίνεται αποδεκτή η αύξηση των 2 ωρών με την δέσμευση του Υπουργείου ότι τα τμήματα των μαθητών θα είναι των 15 παιδιών και ότι οι καθηγητές θα απασχολούνται ΜΟΝΟ με το διδακτικό τους έργο και τίποτε άλλο.Ούτε τον γραμματέα θα κάνουν στο σχολείο, ούτε τον σχολικό φύλακα, ούτε την καθαρίστρια, έτσι βελτιώνεται ποιοτικά η Παιδεία.

Αλλά ποιος να τα πει αυτά;  

Πράξη 4^η: Σου παν θα βάλεις το χακί….

Σε μία πρωτοφανή ενέργεια η κυβέρνηση επιτάσσει τους καθηγητές πριν αυτοί αποφασίσουν για την απεργία.Τουτέστιν επιτάσσουν την Σκέψη και τη Βούληση και σέρνουν σε καταναγκαστική εργασία εργαζόμενους.

Το πόσο επικίνδυνη ήταν και είναι αυτή η επίταξη φαίνεται από το ότι μέχρι η Διεθνής Αμνηστία την καταδίκασε αλλά ακόμα και ο νεοφιλελεύθερος κος Στέφανος Μάνος.

Εν μέσω μιας εξευτελιστικής για εκπαιδευτικούς αλλά και ανθρώπους διαδικασίας , αστυνομικοί παραδίδουν τα φύλλα επίταξης με ποινή μη παραλαβής των την τρίμηνη φυλάκιση και βέβαια την πειθαρχική δίωξη και απόλυση.

Εικόνες για γέλια και για κλάματα διαδραματίζονται σε όλη την Ελλάδα καθώς αστυνομικοί ψάχνουν πεθαμένους, συνταξιοδοτημένους, έγκυες ή λεχώνες καθηγητές και καθηγήτριες για να τους επιτάξουν.

Η οργή για την ταπείνωση είναι έκδηλη στον κλάδο των καθηγητών.

Πράξη 5^η: Η έκπληξη.

Η απεργιακή πρόταση της ΟΛΜΕ κατεβαίνει σε Γενικές Συνελεύσεις.Αυτό που κανείς δεν πιστεύει απ΄τους μικροαστούς, ήπιους, υποταγμένους, «βολεμένους» καθηγητάκους γίνεται πραγματικότητα.

Σε συντριπτική πλειοψηφία  και σε δραματικές γενικές συνελεύσεις οι καθηγητές ξεπερνούν τον τρόμο της απόλυσης, το βάρος της ευθύνης για τους μαθητές τους (πολλές φορές και τα ίδια τους τα παιδιά) που είναι υποψήφιοι,αντιστέκονται στην ταπείνωση, σηκώνουν το κεφάλι και ψηφίζουν ναι στην απεργία.

Η απόφαση αυτή εκπλήττει και ξυπνά και την υπόλοιπη εν υπνώσει ελληνική κοινωνία που βλέπει ότι κάποιοι, με πόνο,με τρόμο,με δάκρυα ή με απελπισία είναι αποφασισμένοι να προτιμήσουν την αξιοπρέπεια τους παρά τη δουλίτσα τους και τη βολή τους.

Τελευταία Πράξη:Η Αυλαία (και τα προσωπεία ) πέφτουν.

Οι Πρόεδροι των ΕΛΜΕ της χώρας , που είναι υποχρεωμένοι να μεταφέρουν την απόφαση των Συνελεύσεων στη Συνεδρίαση τους στις 15/5 , προτείνουν και αποφασίζουν ΚΟΝΤΡΑ στην εντολή που τους δόθηκε.

Είναι πρωτοφανές και παγκόσμια φαινόμενο αντιδημοκρατικής συνδικαλιστικής συμπεριφοράς και το τραγικότερο είναι ότι κάποιοι που φωνάζουν την κυβέρνηση «Χούντα» συμπεριφέρθηκαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο στους εντολείς συναδέλφους τους ακυρώνοντας τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και ταπεινώνοντας όλο τον κλάδο.

Κριτική της θεατρικής παράστασης.

Όποιος φοβάται, πέφτει και κοιμάται, έλεγε ένα παλιό σύνθημα, είναι εκτός από αντιδημοκρατικό και ανθρωπίνως απαράδεκτο να μην φοβάται η καθηγητριούλα των 630 ε την απόλυση και να την τρέμει ο συνδικαλισταράς.

Το ξεπούλημα είναι ολοκάθαρο.Όπως επίσης ότι όλη η ιστορία ήταν στημένη εξ αρχής με μόνη έκπληξη τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων.

Κυβέρνηση, ΜΜΕ, Εργατοπατέρες έσυραν και βασάνισαν 100 χιλιάδες υποψήφιους μαθητές των εξετάσεων και 86 χιλιάδες καθηγητές , καθώς και τις οικογένειες τους, σε ένα πολιτικό ταγκό με στόχο την άγραν ψηφαλακίων νοικοκυραίων που αναζητούν «υπευθυνότητα»

Δεν λογάριασαν ούτε την αγωνία των υποψηφίων ούτε τα τρομακτικά διλήμματα στα οποία έβαλαν τους καθηγητές, να αντιμετωπίσουν καθυβριζόμενοι, με καθαρή συνείδηση πολλαπλά ηθικά ερωτήματα : με τον μαθητή μου ή με το διδακτικό μου έργο; Με την αξιοπρέπεια μου ή με την δουλίτσα μου;

Ντροπή και ροχάλα.

Η λύση που φαίνεται πια ολοκάθαρα είναι μία. Να συντριβεί, να εξαφανιστεί από προσώπου γης ο εργατοπατερίστικος παγιωμένος συνδικαλισμός. 
Η ΑΔΕΔΥ έχει πρόεδρο δάσκαλο και αντιπρόεδρο καθηγητή αλλά δεν την ένοιαξε ποσώς τι αιτήματα ή τι αγωνίες είχαν οι συνάδελφοί τους και οι μαθητές τους.

Η ΓΣΕΕ ακόμα πιο ξεκάθαρα έγραψε στα πολυτελή σκαρπίνια της τον όποιο αγώνα των καθηγητών.

Η ΟΛΜΕ, ακόμα πιο άθλια, γιατί έπαιξε όλο το παιχνίδι εις βάρος 200 χιλιάδων οικογενειών.

Λαμπρή εξαίρεση πρόεδροι ΕΛΜΕ που δεν ανήκουν στο μπλοκ των κυβερνώντων ή των επίδοξων κυβερνητών (με τι νεφρό;) της χώρας και έδωσαν τον αγώνα του οποίου την εντολή έλαβαν απ΄τις Συνελεύσεις.

Τιμή στους ανώνυμους καθηγητές που με δάκρυα πολλές φορές,άυπνοι, βασανισμένοι απ΄τα διλήμματα τους, σήκωσαν κεφάλι και ύψωσαν φωνή αξιοπρέπειας.Αυτοί πρέπει να αποτελέσουν τη βάση των νέων κινημάτων.

Οι άλλοι, οι εργατοπατέρες, οι ξεπουλητάδες, όλο και με κάποιο υπουργείο ή Γ.Γ. ή καμιά διοίκηση Δημόσιου Οργανισμού θα βολευτούν.

Μέσα στη χλεύη των απλών λειτουργών της εκπαίδευσης θα βολευτούν και άξιος ο μισθός τους.

Χόρεψαν καλά το ταγκό με την εξουσία.

Μάλλον δεν κατάλαβαν ότι η φράση «ένα βήμα μπρος , δυό βήματα πίσω» δεν ήταν οδηγίες χορευτικές για ταγκό αλλά για αγωνιστική επίθεση προς τα μπρος με ένα βήμα τη φορά και δύο του αντίπαλου πίσω.

Κλείνοντας, να προτείνω στους συνδικαλισταράδες μετά το ταγκό να το ρίξουν και στα τσάμικα.

Έχουν μεγάλη ροπή στα επαναστατικά τσάμικα εξάλλου.

http://xiotikisfigga.blogspot.gr