Τελικά το νομοσχέδιο για τη ρατσιστική βία αποσύρεται από την κυβέρνηση με πρωτοβουλία της Ν.Δ., που κρίνει ότι δεν είναι σε θέση να διακόψει το ακροδεξιό φλερτ. Ενδεχομένως να επιλεγεί μια βελτίωση του υφιστάμενου πλαισίου για να σωθούν τα προσχήματα. Ο τόνος όμως έχει δοθεί. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι όχι μόνο η σκληρή η "σαμαρική" ακροδεξιά συνιστώσα της Ν.Δ. αλλά και στελέχη που προέρχονται από τις πιο προοδευτικές και ευρωπαϊκές εκδοχές της Νέας Δημοκρατίας στηρίζουν αυτήν την επιλογή. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ν.Δ. φαλτσάρει ακροδεξιά. Μόλις πρόσφατα 85 βουλευτές της Ν.Δ. υιοθέτησαν τη χρυσαυγίτικη θέση για την εισαγωγή μόνον "Ελλήνων το γένος" στις στρατιωτικές σχολές, ενώ κορυφαία στελέχη της Ν.Δ. έχουν καταψηφίσει την άρση της ασυλίας του Κασιδιάρη.


Η κυβέρνηση όμως έχει και δύο μικρότερους εταίρους: τη ΔΗΜ.ΑΡ., της οποίας υπουργός είναι ο Αντώνης Ρουπακιώτης που πρότεινε το νομοσχέδιο, αλλά και το ΠΑΣΟΚ, που το τελευταίο διάστημα είχε κάνει "σημαία" του την αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής από το "συνταγματικό τόξο".

Μέχρι σήμερα, κάθε φορά που τα κόμματα αυτά υποχωρούσαν ή συναινούσαν στις επιλογές του Μαξίμου, η δικαιολογία ήταν πως "το επιβάλλει η τρόικα", "μας εκβιάζει η τρόικα", "δεν θα έχουμε να καταβάλουμε μισθούς", "θα μας πετάξουν από το ευρώ". Πίσω από αυτές τις δικαιολογίες οχυρώνονταν για να εξηγήσουν την ταύτισή τους με τη Νέα Δημοκρατία και τη συμμετοχή τους στη μνημονιακή κυβέρνηση.

Στην περίπτωση του αντιρατσιστικού όμως δεν συντρέχει κανένας από αυτούς τους "εθνικούς" λόγους. Ίσα-ίσα τα ανδραγαθήματα της Χρυσής Αυγής και η σχεδόν ανοιχτή συνεργασία των νεοναζί με την αστυνομία σε πολλές περιπτώσεις έχουν εκθέσει τη χώρα σε σφοδρή διεθνή κριτική. Και όμως οι κ. Κουβέλης και Βενιζέλος δεν μπορούν να υψώσουν ανάστημα στον κ. Σαμαρά που τους σύρει στον αντιδιαφωτισμό. Περιορίζονται στο να υποτονθορύζουν παράπονα και πικρίες για τη στάση του μεγάλου κυβερνητικού εταίρου, βαδίζοντας όμως στο πλάι του πέρα από τις κόκκινες γραμμές, προς τα πίσω, προς τις μαύρες σελίδες.